VRIEND VAN GOD?

God nooi jou na ‘n ware vriendskap met Hom – “Nader tot God en Hy sal tot julle nader.” 

Ons het nie lank terug nie, gekyk na die feit dat die bemoediging en standvastigheid van God se Woord vir ons HOOP gee. (Kliek HOOP) As jy sonder hoop is, is dit tyd om erns te maak met God se Woord! Dis waar van die hele Woord, maar dis in besonder waar van God se direkte beloftes. God is ‘n God wat beloftes maak. Heerlike beloftes. En dis nie sommer lukrake en onsekere beloftes nie. Hy maak sy beloftes duidelik en vas in die vorm van ‘n verbond, ‘n kontrak en Hy bevestig dit met sigbare tekens. (Doop en Nagmaal) 

Daar is sulke wonderlike beloftes! Beloftes oor vergifnis, oor kindskap (om seker te wees van my kindskap van God), oor gebedsverhoring, oor God se Vaderlike versorging, oor die feit dat Hy ons sal laat volhard, sy bewaring tot aan die einde, die ewige erfenis... Nou, mense hou oor die algemeen van hierdie beloftes. Hulle whatsapp dit graag vir mekaar met mooi prentjies daarby. Ons kry ook boksies met belofte kaartjies. Dan trek jy vir jou een vir die dag... Maar daar is een ding wat ons dikwels vergeet. God se beloftes het duidelike voorwaardes. Ons sien dit reeds in die verbond met Abram. “Ek sal vir jou ‘n God wees. Jy moet vir my ‘n volk wees. Ons moet hierdie voorwaardes ernstig opneem.” 

As ons nie God se opdragte ernstig opneem nie, lei dit tot frustrasie en as daar ‘n klomp opgekropte frustrasie binne in ons is dan raak ons jaloers en gewelddadig. In Jakobus 4 lees ons hiervan. Allerhande vegterye ontstaan – binne die huwelik, gesin, gemeente... Ons baklei en pleeg selfs “moord” – al is dit met ons tong of gesindhede. “Waar kom die stryd vandaan, waar kom die rusies onder julle vandaan? Kom dit nie van julle selfsugtige begeertes wat gedurig binne-in julle woed nie?” (1) 

Jakobus 4:1-10 het vir ons heelwat te sê oor God se BELOFTES EN VOORWAARDES gekoppel aan daardie beloftes. 

Hier in Jakobus sien ons weereens hoe voorwaardes, opdragte en beloftes ineengeweef is. Ons kan hulle nie losmaak van mekaar nie. Hier word indirek na ‘n hele paar beloftes verwys, maar ook na die mislukking van hierdie beloftes omdat ons die voorwaardes nie ernstig opneem nie. Ek gaan ‘n paar beloftes afsonderlik noem, maar natuurlik dis ineengestrengel, dit oorvleuel en kan nie losgemaak word van mekaar nie. 

Die beloftes oor gebedsverhoring. “Julle wil dinge hê, maar kry dit nie en wil dan moord pleeg; julle is jaloers op ‘n ander man se goed en kan dit nie in die hande kry nie en dan maak julle rusie en baklei julle. Julle kry nie, omdat julle nie bid nie. As julle bid, ontvang julle nie, omdat julle verkeerd bid: julle wil net julle selfsugtige begeertes bevredig.” (2,3) Op talle en talle plekke in die Skrif word ons beloof dat God gebede sal beantwoord. En tog is dit juis dié groot area van teleurstelling vir baie gelowiges. In die eerste plek word ons natuurlik teleurgestel, want ons bid nie juis veel nie. (Daardie rympie wat jy half aan die slaap saans prewel voor jy uitgeput in die bed neerval, tel nie juis as bid nie...) Die voorwaarde vir gebedsverhoring is tog gebed! Maar verder word ons wat wel bid ook teleurgestel. Hoekom? Ons bid met die verkeerde motiewe. Jakobus noem dit by die naam. “Julle wil net julle selfsugtige begeertes bevredig.” (3) Die belofte van gebedsverhoring kom saam met die opdrag en voorwaarde om God se eer, God se Koninkryk en God se wil eerste te stel! 

Gebed gaan saam met oorgawe en onderwerping aan God se wil. 

Gebed is nie ‘n tellermasjien waar ek die knoppies druk en vir God bevele gee nie. Gebed veronderstel onderwerping aan God en dis waarop Jakobus verder nou ingaan. 

Die beloftes oor vriendskap met God. “Weet julle nie, julle ontroues, dat vriendskap met die wêreld vyandskap teen God is nie? Wie ‘n vriend van die wêreld wil wees, wys daarmee dat hy ‘n vyand van God is.” (4) In ‘n sin gaan al God se beloftes daaroor dat Hy ons Vriend wil wees. Hy wil in ‘n intense verhouding met ons staan. Maar weereens is daar ‘n voorwaarde. Ek kan nie vriende wil probeer wees met die goddelose wêreld en die beginsels van die wêreld en dink God gaan my vriend wees nie. Jakobus stel dit baie kras. Prakties kom dit neer op : “Jy het ‘n keuse, as jy leef volgens die modes en beginsels en denkwyse van Hollywood en die Huisgenoot – as jy dink en lyk en praat soos daai mense, vergeet maar van God se vriendskap, Hy het jou vyand geword!” 

Die beloftes van genade. “Maar die genade wat Hy gee, is nog groter. Daarom sê Hy: "God weerstaan hoogmoediges, maar aan nederiges gee Hy genade." (6) Hoe nodig het ons elkeen juis dit nie? (God stel immers hoë standaarde wat ons telkens in faal) Genade is vir die wat hulleself verneder. Vir geestelike bedelaars! (Onthou Lukas 18 – die tollenaar se gebed) God help nie hoogmoediges nie, inteendeel Hy stry self teen hulle! Aan die anderkant - vir gebrokenes en ootmoediges het Hy altyd tyd en genade – lees maar Dawid se rou en smeekgebed in Psalm 51 na sy vreeslike sonde! 

Die beloftes van oorwinning oor die Satan. “Onderwerp julle dan aan God. Staan die duiwel teë en hy sal van julle af wegvlug.” (7) Christene word aangeval en versoek en geteister deur die duiwel. So hierdie is ‘n wonderlike belofte dat hy sal wegvlug as ons hom teenstaan. Maar hoe doen ons dit? Onderwerping aan God! Raak gehoorsaam aan God. Maak erns met sy opdragte. Begin doen wat die Woord sê. Weet beslis - As jy aanhou haat, aanhou steel, aanhou met jou onsedelike verhouding, aanhou met jou pornografiese gewoontes, onderwerp jy jouself mos nie aan God nie. Dan gaan jy nooit die duiwel oorwin nie. Hy sal vir jou lag! 

Begin erns maak met die uitroei van sonde en beleef hoe vat die duiwel die hasepad!

Die beloftes van Goddelike aanvaarding, nabyheid en teenwoordigheid. “Nader tot God en Hy sal tot julle nader. Was julle hande, sondaars, en reinig julle harte, huigelaars. Bekla julle ellende, treur en huil! Laat julle vrolikheid in rou verander en julle blydskap in droefheid. Onderwerp julle in nederigheid voor die Here, en Hy sal julle verhoog.” (8-10) Dis die kersie op die koek! As ons na God kom sal Hy na ons kom. As ons tot Hom nader sal Hy ons nooit wegwys nie. Maar wat is die voorwaardes? Radikale selfondersoek en optrede teen sonde. Kies daarteen, laat dit staan, huil daaroor, buig in nederigheid voor die Here! “Hou op om aan die een kant God te wil dien en aan die ander kant nog met julle sonde aan te gaan… Wees hartseer oor alles wat julle verkeerd gedoen het. Moenie dink julle verkeerde lewe is sommer niks nie. Dis iets waaroor julle baie sleg moet voel. Julle behoort daaroor te huil. Vee die glimlag van selftevredenheid van julle gesig af. Buig baie laag voor die Here. God sal jou optel waar jy in nederigheid en oorgawe voor Hom buig…” (Die BOODSKAP) Ja, almal wil graag dat God hulle - “optel, herstel, seën” – maar is jy bereid om voor Hom te buig, sy gesag te erken, Hom te gehoorsaam – dis die voorwaardes! Dis hierdie voorwaardes waaroor die goedvoel “prosperity” predikers swyg! 

Geloof in God en sy beloftes behels ook gehoorsame aksie! Die gemaksugtige en eiewillige mens is nie juis daarvoor lus nie! 

God bedoel sy beloftes. Maak jy erns daarmee?

Die bewys dat Hy al sy beloftes hou is Jesus self – sy koms as mens, sy lyding, kruis en opstanding! God se beloftes is goed en genadig. God se beloftes is heerlik en spreek elke nood en behoefte aan wat ons kan hê. Maar ons moet God ernstig opvat. Hy bedoel ook die voorwaardes! Berou, bekering, bereid om te buig voor sy gesag!

KRY WEER HOOP!

En dis belangrik, want hoop lei tot lof en lof bring eer aan God!

Kinders van God is mense van hoop! Ja, natuurlik ook geloof (geloof in Jesus) en liefde (liefde vir God en mekaar) maar  nou is dit ontsettend belangrik om  HOOP te hê!

Dis onontbeerlik noodsaaklik om hoop te hê. Sonder hoop kan mens nie aanhou nie. Vat nou maar ’n langafstand atleet. As hy hoop verloor, dan stop hy nou-nou…  ‘n Student wat hoop verloor, skop gou-gou op... As jy hoop met jou huwelik verloor, is egskeiding voor die deur...

Kinders van God het ’n vaste hoop nodig om te volhard. Ons het hoop nodig om die Christelike wedloop te voltooi en by ons ewige bestemming aan te kom. Maar nog belangriker, dis ook net as ons HOOP het dat ons vreugdevolle lofprysende kinders van God sal wees! 

Die probleem -  dis nie aldag  so maklik om hoop te hê nie. Daar is baie dinge wat ons ontmoedig, wat wanhoop wek, wat ons knieë lam maak.

Die Christelike hoop is nie iets vaag, mogge-troffe en onseker nie. (“Ag ek hoop maar vir die beste” nie.) Nee, dis ‘n vaste blye verwagting en sekerheid gegrond op God se beloftes.

Hoe werk hoop nou in die praktyk? Kom kyk: Hoekom het ons hoop nodig? Hoe kry ons hoop? Wat is die heerlike gevolg van hoop?

HOEKOM IS HOOP NODIG? Ons word dikwels moedeloos en radeloos op die pad van geloof. Daar is ’n  hele paar dinge waarmee ons gekonfronteer word, wat ons moedeloos maak en al die wind uit ons seile haal sodat ons maklik koersloos ronddobber:

Sonde en skuld. Dis soos ’n berg. Moedeloos. Hoe kon ek weer hierdie sonde doen? Ek voel so sleg. Ek wil maar die Here se pad los… Ek het al soveel keer geval... Ons word weens ons eie afdwalings gevange gehou deur die reus Wanhoop in die kasteel van Vertwyfeling! Dis 'n donker uitsiglose plek van desperaatheid en selfverwyt!

Teleurstellings. Mense, spesifiek ander Christene stel my teleur.  Daardie rebelse kind van my... Valse beloftes, ydele verwagtings. Doopbeloftes, lidmaatsbeloftes, verlowingsbeloftes, huweliksbeloftes word verbreek.

Omstandighede. Droogte! Siekte. Finansies. Werkloosheid. Korrupte regerings...

Verganklikheid. Niemand kan vir die skaduwee van die verganklikheid en dood vlug nie. Meedoënloos tik die sekondes , minute, ure van ons lewens af... Tyd staan nie vir ’n oomblik stil nie. Die swaard van verganklikheid hang oor ons elkeen. Ons harte rebelleer daarteen, dis so hartseer, dat alles moet vergaan, dat almal uiteindelik oud word en sterwe...  Is alles dan tevergeefs?

HOE KRY EK WEER HOOP? Hier in ROMEINE 15:1-6 sê Paulus vir ons hoe ons vol hoop kan wees.

Let veral op vers 4:

 

 “Alles wat vooraf in die Skrif opgeteken is, is tog opgeteken om ons te leer sodat ons deur die standvastigheid en bemoediging wat die Skrif ons gee, vol hoop kan wees.”

Die Skrif gee ons standvastigheid en bemoediging. 

Dit maak ons weer vol hoop!  Die hele Skrif – “alles wat vooraf opgeteken is.” God self is die bron van standvastigheid en bemoediging. Hoe dra Hy dit oor aan ons? Deur Sy Woord! Die Skrif gee ons hoop en net die Skrif gee ons hoop! (Dis die sleutel wat die diep donker kelders in die Kasteel van Vertwyfeling kan oopsluit...*) Alle hoop wat nie op die Woord gebou is nie is wankelbaar, onvas en onseker en dit gaan jou beslis teleurstel. Pasop maar vir jou eie gevoelens en vir ander mense se praatjies. Net God se Woord is absoluut waar, want God is nie ‘n mens dat Hy sou lieg nie! “God is nie ‘n mens dat Hy sou lieg nie, ‘n mens dat Hy van gedagte sou verander nie. Sou Hy iets sê en dit nie doen nie, iets belowe en dit nie uitvoer nie?” (Numeri 23:19) 

God se beloftes is waar! 

Die hoogtepunt van sy beloftes is Jesus Christus self. In Hom is ons vergewe, aangeneem as kinders en het ons ewige sekuriteit. God is in alle omstandighede by ons en NIKS kan ons van sy liefde skei nie! Ons is meer as oorwinnaars, bemindes van die Vader en deelgenote aan ‘n onbeskryflik heerlik ewige erfenis! Hierdie is als feite van die Woord! Wie dit hoor en glo, kry HOOP!

VALSE HOOP

Mense wat nie hulle hoop op die Woord van God stel nie, stel gewoonlik hulle hoop op twee ander faktore:

~ Hulle stel hulle hoop op die rykdom. My besittings en my belange verskaf vir my sekuriteit. Dis baie dwaas en riskant!  “Dié wat in hierdie wêreld ryk is, moet jy waarsku om nie hooghartig te wees nie. Hulle moet nie hulle hoop op die onsekerheid van rykdom vestig nie, maar op God wat alles ryklik aan ons gee om te geniet.” (1 Timoteus 6:17) Mense verkies die onsekere hoop op rykdom bo die hoop op God en sy beloftes. Ja, dis so - kyk hoeveel tyd bestee hulle aan die najaag van rykdom en hoe min tyd om God se beloftes te bestudeer. Rykdom en alle aardse bates is onseker! 

Gaan vra die voormalige Zimbabwiese grondbaronne en tabakprinse! Kyk hoe verteer die droogte, misdaad en  korrupsie eens welvarende mense se rykdom...

~ Baie stel hulle hoop op mense. Ek moet net sorg dat ek die regte ouens ken en die regte ouens aan my kant het.

Ek sal my beginsels prysgee solank ek net die sterkes, belangrikes en rykes nie aanstoot gee nie. Die Bybel waarsku duidelik hierteen.  “Moenie op magtiges vertrou nie, nie op ‘n mens nie; hy kan jou nie red nie. Sy asem verlaat hom, hy word weer grond en sy planne is daarmee heen.” (Psalm 146:3,4)

WAT IS DIE GEVOLG VAN SKRIFGEFUNDEERDE HOOP? 

Daar is heerlike gevolge en byvoordele as ons hoop weer deur die Skrif aangevuur word. Saam met standvastigheid, bemoediging en hoop wat van God kom, is daar eensgesindheid. (hierdie onselfsugtige eensgesindheid is eintlik die hoofgedagte van Paulus in hierdie paragraaf wat by vers 1 begin) Christene wat saam hierdie hoop deel, verdra ander, dink nie net aan hulleself nie, bou die ander positief op en dit bring ons by eendragtige lof!  (Paulus en Silas sing saam lofliedere in die tronk!) Hier sien ons eintlik ‘n wonderlike ding! Ware hoop wat gebou is op die Skrif, bevry mens nie net van vrees en swartgalligheid nie, maar bevry mens van selfgesentreerdheid en selfsug! Dink maar mooi – ‘n mens sonder hoop is ‘n bang en  selfsugtige mens en kan nie rede insien om God te loof nie! 

‘n Mens met hoop is vry om sy medegelowige te dien en lief te hê , is vry om God te aanbid en te loof!

As ons erns gaan maak met die Woord (en die erediens waar Woord en lof op mekaar volg) is daar heerlike gevolge. Hoop. Volharding. Eensgesindheid. ‘n Lewe van lof aan God en dis die belangrikste van als!

*As jy nog nie het nie moet jy beslis die klassieke Christen allegorie van John Bunyan, “Die Pelgrim se Reis na die Ewigheid” lees!

Nie Ikabod nie,

maar Immanuel!

Name speel ‘n baie belangrike rol in die Bybelse geskiedenis en boodskap en hier tydens die Kersgety word dit weer pragtig onderstreep. Soveel so dat ons die hele boodskap van Kersfees (Jesus se vleeswording) in een naam kan opsom : IMMANUEL!

“Die maagd sal swanger word en ‘n Seun in die wêreld bring, en hulle sal Hom Immanuel noem." Die naam beteken God by ons.” (Matteus 1:23)

Kom ons gaan eers ver terug in die geskiedenis, eeue voor Jesus se geboorte…‘n Sterwende vrou wat so pas geboorte geskenk het, gee aan haar seuntjie ‘n buitengewoon dramatiese naam : Ikabod. Ons ken die agtergrond… Weens die goddeloosheid van Eli se seuns het God sy oordele oor Israel gebring en hulle verloor teen die Filistyne in ‘n geveg. Toe dink die volk Israel hulle kan God dwing om hulle in die oorlog te help en hulle vat die verbondsark na die slagveld. Hulle het gedink hulle kon God manipuleer. Dit misluk en lei tot ‘n verdere vernietigende neerlaag en ramp vir Israel. Dis as’t ware ‘n donker uur van Godsverlatenheid en oordeel. Israel se geskiedenis is op ‘n laagtepunt van hopeloosheid en ellende. ‘n Boodskapper kom toe na Eli met die vreeslike nuus van Israel se nederlaag op die slagveld, die dood van Eli se seuns (een van hulle was die barende vrou se man) en die ergste van als - dat die verbondsark self in die hande van die Filistyne geval het… Ons lees hiervan in die hartseer geskiedenis van 1 Samuel 4:17-22. Te midde van hierdie smart en ellende noem die jong ma haar seuntjie, “Ikabod.” Dit beteken : ”Waar is die eer?” Dis ‘n uitroep van wanhoop, van Godverlatenheid, van neerlaag en mislukking. Dit weerspieël ‘n gevoel dat God ver weg is, dat God nie meer by Sy mense is nie, maar hulle afgeskryf het!

In Matteus lees ons weer van die geboorte van ‘n seuntjie : Immanuel. Ook hierdie naam is vol betekenis. Die agtergrond is die voorspelling deur die profeet Jesaja. (Jesaja 7:14) God het sy heerlike belofte van redding en uitkoms waar gemaak!

Ikabod, Immanuel - daar is geen groter kontras moontlik, as die kontras tussen hierdie twee name en waarvoor dit staan nie!

As ons na die wêreld rondom ons kyk, as ons eerlik is oor wat in ons eie lewens en ons eie huisgesinne gebeur wil ons ook miskien uitroep : “Ikabod!”– alles is hopeloos en God is ver! Miskien is jy dalk op hierdie einste oomblik, by Ikabod in jou lewe?

Maar daar is ‘n groter werklikheid. Die evangelie van Jesus Christus. Die evangelie is die waarheid van Immanuel – God is by ons, met ons!

Die twee name is as’t ware twee vensters van waaruit ons kan kyk… Beide vensters is baie realisties en hou rekening met ‘n stukkende wêreld van sonde en oordeel. Maar daar is 'n reuse verskil:

Ikabod is die venster van wanhoop, moedeloosheid, uitsigloosheid, oordeel....

Die ander venster is die venster van Immanuel.  Dis die hoopbringende venster van die evangelie, wat die lig van God se genade binnelaat tot in die donkerste dieptes van verlorenheid. God kom na ons juis in ‘n stukkende wêreld. Die skrywer van die Matteus evangelie was deeglik bewus van die gebroke werklikheid van hierdie wêreld. (Kyk maar sy geslagsregister wat opmerklik vroue soos Tamar, Ragab, Rut en Uria se vrou insluit...) Stukkend, sondig, gebroke... Maar wat wonderlik is, in hierdie bose en gebroke wêreld is God by ons. God kom staan in ons skoene. Hy vereenselwig Homself ten volle met die mens, soveel so dat Hyself mens word. Nie ‘n super mens of super held nie, maar ‘n gewone mens. Hy het self nie sonde nie, maar Hy kom woon tussen sondaars, Hy identifiseer met sondaars. Hy word versoek soos sondaars, word honger, word moeg en ly en sterwe soos gewone sondige mense. Ja, Hy weet dis ‘n sondige wêreld en Hy ken en verstaan ons hulpeloosheid en verslawing en daarom is daar ook ‘n ander naam wat vol betekenis is, Jesus! Verlosser! “Sy sal ‘n Seun in die wêreld bring, en jy moet Hom Jesus noem, want dit is Hy wat sy volk van hulle sondes sal verlos." (Matteus 1:21) Hy word juis ‘n mens van vlees en bloed om die doodstraf op Golgota in ons plek te ondergaan sodat elkeen wat in Hom glo, gered kan word.

Ikabod word met Kersfees (dink : evangelie) uitgekanselleer en vervang deur Immanuel! 

Ons hoef nie langer in wanhoop en ellende vas te haak by Ikabod nie, maar ons kan glo in Immanuel en ons elkeen kan die Naam van Jesus aanroep met die heerlike wete dat God met ons is en dat die belofte geld : “Elkeen wat die Naam van die Here aanroep sal gered word!” (Romeine 10:13)

Stukkende mens in ‘n stukkende wêreld, dis vandag dalk vir jou tyd om van Ikabod aan te beweeg na Immanuel!

Die kenner van die Hai//om taal en kultuur, oom Reinhard Friederich vertel ons hoe die Boesmans hierdie plant se gif aanwend.

Boesmangif (Adenium boehmianum)

Tambotiewoud

OPGEWONDE OOR DIE OPSTANDING

- die vaste feit wat die verskil maak!

Goeie Vrydag is natuurlik glad nie deur die dissipels aanvanklik as “goed” beleef nie. Allesbehalwe! Probeer jouself indink in die situasie van die destydse dissipels. Hulle het Jesus gevolg en besef Hy is die Gestuurde, die Gesalfde van God, die Messias. Hulle het hulle hoop op Jesus gevestig. Hy gaan God se Koninkryk oprig, Hy gaan ’n einde bring aan al die ellende en verdrukking en ’n nuwe bedeling laat aanbreek. En hulle het inderdaad wonderlike dinge beleef... genesings, duiweluitdrywing, wonders en veral die boodskap van hoop dat die Koninkryk inderdaad nou naby gekom het... 

En toe? Toe sterf Jesus aan die kruis. Die gruwelikste en skandelikste marteldood denkbaar. Die dood van ’n veragte misdadiger. Hulle het Hom self daar sien hang. Hulle hoop was verpletter. Ontnugtering. Wanhoop. Hulle harte was leeg en vol niks. Vol vrees, ja. Daar was geen vooruitsig, geen toekoms meer oor nie. Ja, smart, vrees en skuldgevoelens was al wat hulle oorgehad het. (Hulle eie lafhartigheid het immers nog vars in die geheue gelê.) Petrus self is waarskynlik die meeste geteister deur skuldgevoelens. Die haan se gekraai weerklink nog vretend vars in sy ore... ’n Toestand van wanhoop! 

JESUS IS NIE MEER TUSSEN DIE DOOIES NIE! 

Maar nou kom daar ‘n dramatiese wending en ommeswaai op hierdie wonderlike Sondagmôre! Ons lees dit in Lukas 24:1-12. ‘n Heerlike en buite die bereik van alle woorde tipe verrassing! Die vroue kom by ‘n leë graf en hoor die soetste woorde ooit : “Waarom soek julle die Lewende by die dooies!?” Dis goeie nuus, maar die implikasie is ook ‘n stukkie verwyt. "Hoe kon julle twyfel, hoe kon julle moed verloor, hoe kon julle vrees? Hy het mos gesê Hy gaan opstaan!"  Die vroue vertel hierdie verhaal aan die dissipels wat dit eers as onsin afmaak. Petrus se hart word egter geroer en hy hardloop om self te gaan kyk. (Hy was nie ‘n man wat enige ding halfpad gedoen het nie.) Hy gaan ondersoek instel, sommer tot binne die graf! Ja, die graf is leeg en baie belangrik daar lê net doeke. (Dis natuurlik van groot betekenis, want dis ‘n bewys dat Jesus se liggaam nie gesteel is nie, want as jy ‘n lyk wou steel sal jy nie die doeke eers afhaal nie...) Daar kan net een verklaring wees...Jesus leef! Die boodskap van die vroue is waar. Later ontmoet Jesus persoonlik met Petrus. Ook die ander sien uiteindelik die lewende Jesus van aangesig tot aangesig. Vat aan Hom, praat met Hom en sien hoe Hy brood en vis eet voor hulle oë! (kliek op SPOKE EET NIE VIS NIE) Jesus leef inderdaad! Sy lewe beteken ook vir Petrus en die ander nuwe lewe. Die opstanding open ‘n nuwe lewe van vergifnis, 'n nuwe gewaarborgde toekoms, vol blywende hoop!

Die opstanding het van ‘n tragiese Vrydag, Goeie Vrydag gemaak. 

Deur die aanskoue van die lewende Jesus is daar weer hoop in hulle harte gebore. Ja, hier was die bewys, die kruisdood was nie die einde nie, Jesus was voorwaar God se Gesalfde. Hier is die lewende onweerlegbare bewys dat al God se beloftes waar is!

OPSTANDING, WEDERGEBOORTE EN HOOP!

Jare later skryf Petrus ’n brief van hoop. Juis vir Christene in moeilike omstandighede, in ’n situasie van vervolging en swaarkry wat hulle maklik moedeloos sou kon maak. Deur sy brief bring hy vir hulle hoop. Meer korrek deur sy brief wys hy hulle op die hoop wat hulle reeds het. hierdie hoop is nie ’n vae mogge troffe hoop nie, maar ’n lewende werklike realistiese hoop. Hy herinner hulle, Christene is mense met hoop! Hoe so?

“Geseënd is die God en Vader van onse Here Jesus Christus wat na sy grote barmhartigheid ons die wedergeboorte geskenk het tot 'n lewende hoop deur die opstanding van Jesus Christus uit die dode,...” (1 Petrus 1:3)

God self het vir ons hoop gegee deur die opstanding van Jesus Christus! Petrus loof God daarvoor. Die opstanding van Jesus het hoop gebring, want die opstanding beteken dat Jesus leef. Dis rede vir groot blydskap. Dis egter nie al gevolg van die opstanding nie. Jesus se opstanding beteken nie net dat Hy leef nie, maar ook dat ons wat aan Hom behoort leef! Hoe so? Wel, deur die opstanding het God ons weer nuut gebore laat word. God het deur die opstanding nuwe lewe aan Christus gegee, maar ook aan ons! Deur Jesus se triomf oor die dood het God ’n nuwe begin gemaak, maak God alles nuut, maar Hy begin by ons as mense. Terloops wedergeboorte (radikale nuutmaking) is iets wat die hele verdorwe skepping gaan raak en nie net die mens nie. Ons het die nuwe geboorte ontvang deur die opstanding van Jesus Christus. As ons normaalweg die term wedergeboorte gebruik dink ons gewoonlik aan die verandering wat God deur Sy Woord en Gees binne in ons bewerk. En dis reg! Petrus verwys self ook hierna in 1:23-25. Van die mens se kant gesien kry deel ons aan die nuwe lewe wanneer ons God se Woord, die Goeie Nuus van Jesus gelowig aanvaar via die Gees se werk. Hier word die wedergeboorte egter gebruik in verband met die opstanding van Jesus. Hier is die fokus op wat buite ons gebeur het. Toe Jesus opgestaan het, het Hy ons verlossing, ons nuutmaking bewerk en verseker! Omdat gelowiges in Christus is beteken dit dat toe Jesus opgewek is, ons ook opgewek is tot ’n nuwe lewe. 

MENSE VAN HOOP

God se mense is mense van hoop! ‘n Vaste onwankelbare hoop op die verlossing wat Hy deur Jesus Christus bewerk het. In ’n swartgallige wêreld vol ellende, sonde, siektes, onreg en Zuma’s -kan elkeen wat in Jesus glo sê : “Ek het hoop. ’n Vaste seker hoop wat God vir my gegee het.” 

Wat is die praktiese nut van Petrus se boodskap vir ons? Hy wil ons leer : Fokus op die vaste feit van die opstanding, juis ook in die tye wanneer jy so ellendig voel dat jy selfs sou kon begin wonder oor jou geloof en bedenkinge kry oor jou bekering. 

Bedink en herkou die feit van die opstanding!

Jesus se triomf oor sonde Satan, dood en hel aan die kruis is bevestig deur die wonder van die opstanding en daarom onaanvegbaar seker! Dis iets wat HY klaar gedoen het! Dit stimuleer juis weer geloof en dit motiveer ons juis weer tot bekering! Die fokus is dus nie hier op wat ek beleef en voel en ervaar nie, maar op die vaste feite van Jesus se werk. Dis die bron en versekering van ons hoop. Ja, deur die opstanding het ons vandag (wat ook al my omstandighede) weer opnuut HOOP! As jy miskien nou wanhopig en beangs voel moet jy dalk saam met die vroue weer hoor wat die engele vra: “Waarom soek julle die Lewende by die dooies?” 

Geliefde kind van God, pasop dat jy nie dalk onbewustelik aan Jesus dink as ‘n dooie veraf historiese figuur van die gryse verlede nie. Jesus is NOU lewend! Hy leef inderdaad en daarom is daar hoop! Hy leef en hierdie feit maak die verskil!