VOOR DIE LEEU EN NÁ DIE LEEU

- die Verlosser word verkondig in Kaokoland! 

[Ons as NGK Tsumeb het die groot voorreg om op ‘n beperkte skaal betrokke te wees by Ds. Erik van Zyl (voorheen van Napier) wat onder die vaandel van Kunene vir Christus die Woord van God in Kaokoland versprei. Hier is sy Verslag van besoek aan Kaokoland 25 - 28 Februarie 2013.] 

Die stofpaaie, grondpaaie , 4x4 paaie in Kaokoland neem ’n mens na klein plekkies wat baie keer niks meer is nie as ’n boorgat of gronddam met Ova-Himba krale in die omgewing, wat aandui hier bly mense. So het ek vir Ripanga (Jan) Kasupi hoofman van Ganamub by sy dorpshuis op Sesfontein gekry oppad na die klein plekkies. Die plekkies is in die droogte tyd nog kleiner vanweë die Ova-Himbas wat rondtrek met hul vee en kleinvee agter weiding en water aan. Dit laat my altyd dink aan die woorde in Matteus 9:35 , “Jesus het al die dorpe en klein plekkies besoek. ...en die evangelie van die koninkryk verkondig...” 

Namiddag het ek vir Jan by Sesfontein opgetel, waar hy vir die hitte weggekruip het onder die skaduwee van sy boom. Die reën het nog nie gekom nie, vir die 2de jaar. Jan wil graag Ganamub langs ry om te sien hoe lyk dit in die area waar hy hoofman is. Na 'n 2de reënseisoen wat kom en gaan en net droogte.... Ganamub is 'n klipwoestyn ! Ek is verwonderd oor die goeie kondisie van die beeste, bokke en skape wat op die klipvlakte weiding soek. Die berge se weiding begin nou ook opraak. Jan begin praat daarvan om sy diere te verkoop voordat die droogte sy doodstol eis! Jan groet sy mense en ons ry verder op soek na slaapplek vir die nag. Die Here het reeds vir ons 'n oornagplek gereël. 

"Kom ons slaap by Tomakas, die mense daar is almal familie van my.'' Ek het nog altyd by Tomakas verby gery oppad na ander klein plekkies. 'n Windpomp, dam en paar Herero-hutte. Tot my verbasing moet ek en Jan by die mense van Tomakas hoor " Ons het nog nooit die Jesus-film gesien nie!'' 13 grootmense en 2 kinders, Jesus sou ook daar gestop het. 

Laat die nag, vroeg die oggend om 1h00 sluit ons die dag met Jesaja 43:11-13. 

Ek, Ek is die Here, buiten My is daar geen redder nie. Ék het die redding aangekondig, Ék het gered en dit laat verkondig, Ek, nie ‘n ander god onder julle nie. Julle is my getuies, sê die Here, en Ek is God.Ook hierná is Ek nog God. Uit my mag kan niemand gered word nie. Wat Ek doen, kan niemand ongedaan maak nie. (Jesaja 43:11-13) 

Bettie van Warmquelle het vir Jan laat weet hy moet dit lees. Die oggend voordat die leeu sy vinger se punt afgebyt het (of afgeknyp soos hy sê) het Jan die gedeelte gelees. 

Om die kampvuur en onder die stilte van die naghemel vertel Jan. In droogtetyd wag die leeus vir die beeste by die Hoanib -rivier se weiding. Hulle was drie mans , 2 het geskiet toe die leeuwyfie storm, met Jan in haar visier was sy binne tellings bo-op hom. Soos Simson het Jan die leeu met beide hande weerskante van sy kop vasgegryp. Hulle het omgerol en omgerol en toe Jan bo is sterf die leeu, die doodskoot van vroeër was amper te laat. 

Met die vasgryp het Jan se vinger in die leeu se bek beland. Behalwe vir sy vingerpunt wat afgebyt is en'n paar littekens op sy lyf, kan Jan bo alles getuig van God se trou! Eers nadat Jan die dood in die oë gekyk het , het hy gedink aan wat God die oggend vir hom gesê het: 

.....buiten My is daar geen redder nie.... Julle is my getuies, sê die Here, en Ek is God.Ook hierná is Ek nog God.(Jesaja 43) 

Voor die leeu en na die leeu is EK die HERE nog steeds God, niemand kan jou uit MY hand ruk nie! 

Dit was nie 'n voorlesing uit een van PJ Schoeman se boeke oor ou Suid-Wes nie, maar 'n getuienis van die ewige trou van die Almagtige God teenoor sy kinders. 

Vroegoggend is ons op. Die Jesusfilm het die mense van Tomakas se harte en huise oopgemaak . Na Jan se verhaal van die leeu preek ek oor Jesus wat as LAM vir ons sonde gesterf het en as LEEU sal terugkom om sy kinders te kom haal en die wêreld te oordeel. Is ons gereed? 

Op Tomakas is daar 'n klein groepie gelowiges wat ook Sondae saamkom om die Here te aanbid, maar hulle het nie Bybels nie. Ons kon vir 2 mans en 3 vrouens Bybels gee asook ander literatuur. Jan is dankbaar oor die hoofman se positiewe gesindheid. Ons vertrek en sal nie weer by Tomakas verby ry nie. 

Bybels by Tomakas

Oppad na hoofman Inotjizimbwi Tjavara van Okaanga ry ons langs die Hoarisub en later langs die Khumib rivier. Droog en dor, Kaokoland smag na water. Bid dat die droë en dor harte van Kaokoland sal smag na die Lewende Water. 

Ons ry verby Sanitatas tot by Ondije. Ondije se dam is leeg, die skool is verlate, die krale leeg. Die vlakte tussen Ondije en Okaanga het reën gekry, vaal olyfgroen geskroei in die son en afgevreet deur die baie bekke, die vlakte het nog reën nodig. Die Himba beeste se kondisie is verstommend goed. By Okaanga se boorgat is dit ’n miernes van Ova-Himbas wat om die beurt hul beeste en bokke laat drink. 

Kondjendje Koruhama se vriendelike gesig verhelder toe ek haar op haar naam groet. ’n Jong Himba vrou, ’n toegewyde gelowige, onmiddelik vra sy of ek nie vir haar ’n Bybel het nie. Uiteindelik is daar 4 mense wat smag na die Woord van God en vir wie ons Bybels kon gee. 

Hoofman Inotjizimbwi Tjavara van Okaanga is by ’n begrafnis op Otjihaa. In sy vrou Kauhonekwa se woorde, Otjihaa is God -loos, die mense leef sonder God en het God nodig. Ons moet gaan! Otjihaa is nog ’n klein plekkie wat die Napierspan laas in 2001 besoek het. Kauhonekwa wys die pad, halfpad tussen Okaanga en Ondije is daar ’n kortpad deur die berge. Skemeraand brand die vele begrafnisgangers se vuurtjies by Otjhaa. Die dood het hulle bymekaar gebring om na die LEWE te kyk. Ons wys die Jesus-film vir meer as 60 Ova-Himbas. 

Vroegoggend hou ons ’n belangrike en suksesvolle leiersberaad, ek saam met hoofman Kasupi van Ganamub en hoofman Tjavara van Okaanga. 

Kauhonekwa bring die mense byeen. Na die Jesus-film is daar 24 mense wat die Woord van God wil hoor. Ons beleef ’n honger na God by die mense van Otjihaa. Bid dat hulle sal oorgaan van die ryk van duisternis na die ryk van die LIG! 

Swaar gelaai vertrek ons terug, die een se kar is stukkend, die ander moet hospitaal toe...., 9 mense met bagasie! Jan leer my, barmhartigheid in Kaokoland beteken daar is altyd nog plek! 

Veilig aangekom op die Ondije vlakte beleef ons ’n wonderwerk. Donderwolke pak saam, die weerlig blits en ons reën sopnat op die vlakte. Met dankbare harte ry ons in die reën terug, want Jan moet die volgende dag terug wees op Sesfontein.

Dankie Erik vir die nuus, en mag die Here jou werk ryklik seën!