- wat moet die
Christen se agenda wees in ‘n heidense samelewing?
Die meeste van ons het groot geword in ‘n
samelewing waarin die kerk baie voorregte geniet en invloed gehad het, ‘n sogenaamde Christen
land...* Oor al die wanpraktyke en skyn (onthou ons nog Christelik-nasionaal?) wat
daarmee gepaard gegaan het, hoef ons nie nou te debatteer nie, maar dis ‘n
feit dat baie wette van staatskant
spesifiek darem Christelike waardes beskerm en bevorder het. Dinge soo pornografie en dobbelary was verbode... Dit het verander
en is vinnig besig om verder te verander. Christelike instellings soos die
monogame huwelik en die Sondag word nie meer beskerm en bevorder van staatskant
nie. Die respek vir lewe het ‘n groot knou gekry met die aanvaarding van
liberale aborsiewetgewing en die
afskaffing van die doodstraf. Die gemeenskap en sosiale strukture word al
hoe meer gebou op sekulêre beginsels en selfs openlike anti-Christelik gekleur.
Ons leef in ‘n Post Christelike samelewing. Miskien is dit meer korrek om op
hierdie stadium te sê dis ‘n baster Christelike samelewing wat vinnig besig is
om te verander na ‘n volbloed heidense
samelewing.
Ons as Christene word dus al hoe meer met die praktiese vraag gekonfronteer : Hoe moet ons as kerk optree in ‘n heidense
goddelose samelewing?
Waarvoor moet ons ons beywer? Hoe moet ons te werk gaan? Hoe kan ons ons Christelike invloed laat geld? Ons weet ons moet sout en lig wees, maar presies hoe? Watter strategie is die effektiefste? Baie dinge wat in ons land gebeur en goedgekeur word is ‘n skok op ons gestel, dit maak ons hartseer, dit maak ons kwaad, ons voel ons moet iets daaraan doen. (natuurlik is daar 'n groot groep kerkmense wat soveel kompromie gemaak het met sonde dat hulle nie eers agterkom daars fout in die samelewing nie - hulle hou rustig partytjie saam met die wêreld) Kinders van God, wat aan die Here getrou wil bly kan nie maar net oë toe maak nie, ons voel ons moet optree, maar wat, hoe? Verskeie moontlike modelle word voorgestel. Die een uiterste is aktivisme. Volgens hierdie benadering behoort Christene drukgroepe, en selfs politieke partye te vorm om die wetgewing in die land te probeer verander. Ons moet ons wend tot betogings, petisies en versetoptredes om morele veranderings af te dwing. Die ander uiterste is afsondering. Die wêreld is so sleg dat die enigste uitweg is om maar net een kant in Christen kommunes te gaan bly. Koop ‘n stuk grond in die Namib of Karoo, gaan bly daar en probeer so min as moontlik kontak te hê met die goddelose samelewing daarbuite!
Waarvoor moet ons ons beywer? Hoe moet ons te werk gaan? Hoe kan ons ons Christelike invloed laat geld? Ons weet ons moet sout en lig wees, maar presies hoe? Watter strategie is die effektiefste? Baie dinge wat in ons land gebeur en goedgekeur word is ‘n skok op ons gestel, dit maak ons hartseer, dit maak ons kwaad, ons voel ons moet iets daaraan doen. (natuurlik is daar 'n groot groep kerkmense wat soveel kompromie gemaak het met sonde dat hulle nie eers agterkom daars fout in die samelewing nie - hulle hou rustig partytjie saam met die wêreld) Kinders van God, wat aan die Here getrou wil bly kan nie maar net oë toe maak nie, ons voel ons moet optree, maar wat, hoe? Verskeie moontlike modelle word voorgestel. Die een uiterste is aktivisme. Volgens hierdie benadering behoort Christene drukgroepe, en selfs politieke partye te vorm om die wetgewing in die land te probeer verander. Ons moet ons wend tot betogings, petisies en versetoptredes om morele veranderings af te dwing. Die ander uiterste is afsondering. Die wêreld is so sleg dat die enigste uitweg is om maar net een kant in Christen kommunes te gaan bly. Koop ‘n stuk grond in die Namib of Karoo, gaan bly daar en probeer so min as moontlik kontak te hê met die goddelose samelewing daarbuite!
Is dit wat God van ons vra? Wel, gelukkig beantwoord die Nuwe Testament die
vraag. Net eers : Ons moet tog altyd net
onthou die Nuwe Testamentiese gemeentes
het in ‘n totaal heidense samelewing en omgewing gefunksioneer en nie
net gefunksioneer nie, maar inderdaad gefloreer en gegroei. Die vroeë gemeentes was as’t ware klein eilandjies
in ‘n see van heidendom, immoraliteit en ‘n okkulties deurdrenkte omgewing. Dis miskien juis bemoedigend as ons dit weer besef! Die
kerk kan inderdaad gesond wees en groei te midde van ‘n bose kultuur!
DIE KULTUUR VAN KORRUPTE LUI VRATE
Die brief van Paulus aan Titus is veral
insiggewend in die beantwoording van hierdie kwessie. Ons sal volgende keer in detail na hoofstuk 3
vers 1 en 2 kyk) Net eers bietjie agtergrond. Titus was werksaam op die eiland
Kreta wat ‘n heidense samelewing was en waar die mense volgens iemand uit hulle
eie geledere nie juis van die voorbeeldigste was nie. “Een van hulle mense, hulle eie profeet, het gesê: "Die Kretensers
is altyd leuenaars, ongediertes, lui vrate." (1:12) Nogal sterk woorde! In hierdie
omstandighede moes Titus leiding aan die onderskeie gemeentes gee. Die brief
aan Titus handel oor die leef van die Christelike lewe, maar ook die
grondliggende leerstellige waarhede wat daaragter sit. Leer en lewe. Die
Christelike leer en lewe funksioneer nie in ‘n lugleegte nie maar binne in hierdie
sondige wêreld. Christene bly nie in afsonderlike kolonies of beskermde
enklawes nie. Die drie hoofstukke in
Titus hou daarom ook rofweg verband met drie hoof kontekste waarin die Christelike leer en lewe
beoefen moet word nl. die gemeente, die huis en die samelewing.
Ons wapen :
VERKONDIG DIE GEKRUISIGDE
CHRISTUS!
Terug by die vraag : Hoe moet ons die heiden
wêreld konfronteer? Wat is ons doel en metode? Die Nuwe Testament as geheel
maak dit baie duidelik dat ons primêre doel is om God te verheerlik en ons hoof
taak, ons primêre agenda is om die evangelie
te verkondig. Om Jesus as verlosser te verkondig en mense Sy dissipels te
maak. (Matteus 28:19) Ons sien dit duidelik in Paulus se optrede. Het hy hom
beywer vir die afbreek van tempels of wetgewing teen prostitusie en al die
euwels van die dag? Nee, Paulus was nie ‘n aktivis wat met geweld of selfs
beledigings veranderinge teweeg wou
bring nie. Ons het getuienis hiervan uit die mond van ‘n heiden, tydens die
oproer wat Demetrius in Efese veroorsaak het. “Julle het hierdie mans hierheen gebring alhoewel hulle nie die tempel
berowe of ons godin belaster het nie." (Handelinge 19:37) Dink ook aan Paulus se
toespraak in Athene. Alhoewel hy diep verontwaardig was oor die afgodery, het
hy geen beelde stormloop of enige vorm van aktivisme bepleit nie. Nee, Paulus
het Jesus en Hom as gekruisigde verkondig. Dit was sy wapen teen die
duisternis. Ook in 1 Petrus kry ons ‘n aanduiding van wat ons hooftaak as
Christene in hierdie wêreld is... verkondiging! “Julle, daarenteen, is ‘n uitverkore volk, ‘n koninklike priesterdom, ‘n
nasie wat vir God afgesonder is, die eiendomsvolk van God, die volk wat die
verlossingsdade moet verkondig van Hom wat julle uit die duisternis geroep het
na sy wonderbare lig.” (1Petrus 2:9) Die groot saak is dit
: ons moet die evangelie verkondig sodat heidense ... en onbekeerde kerkmense gered kan word. Ons
doel is die verlossing van mense, dit was ook die doel van Jesus self. Om ons
omgewing moreel net ‘n beter plek te maak het min sin. Onbekeerde mense gaan
hel toe of hulle in ‘n kommunistiese staat of onder ‘n demokrasie leef,
onbekeerdes gaan hel toe of hulle nou vir of teen aborsie is, mense sonder
Christus gaan verlore of hulle nou teen of vir homoseksualiteit is. Ons taak is om mense by Jesus Christus uit
te bring en nie om ons omgewing moreel oppervlakkig ‘n bietjie beter te laat lyk nie. (Tussen hakies : as jy dalk staatmaak op jou goeie moraliteit – weet, jy is verlore! Ons
word nie gered deur ons navolging van goeie morele waardes nie, maar deur die
geloof in Jesus alleen.)
NIE MORALISEER NIE, MAAR EVANGELISEER!
Ons moenie die samelewing probeer moraliseer
nie, maar evangeliseer. Die uiterlike
handhawing van goeie morele waardes beteken nie noodwendig dat mense kinders
van God is nie. Dink jy daar was meer ware Christene in ons land toe ons regering
amptelik meer pro Christelik was? Ek
dink nie so nie. Ook hier in die brief
aan Titus kry ons geen aansporing tot aktivisme om die samelewing te probeer
verander nie. Wat kry ons wel? Ons kry ‘n bevestiging van die doel en inhoud
van die evangelie (3:3-7) en baie
belangrik ons kry voorskrifte vir Christene se gedrag in die kerk, huis en ook
in die sekulêre lewe. Hoekom word spesifieke voorskrifte oor Christene se
gedrag so beklemtoon? U sien ons hoof taak is die verkondiging van die
kruis evangelie, maar dis ontsettend
belangrik dat hierdie verkondiging gerugsteun moet word deur ‘n lewenswyse wat hierdie evangelie geloofwaardig sal laat klink.
Evangelie verkondiging, ons getuienis oor Jesus as Verlosser kan net effektief
wees as ons op so ‘n manier leef dat mense vir hulle self kan sien dat die
boodskap wat ons verkondig eg is, dat ons bedoel wat ons sê en dat dit prakties
werk! Ons wil hê die wêreld moet weet Jesus kan red, hoe gaan ons hulle
oortuig? Daar is net een feit wat hulle sal oortuig, ons veranderde lewens. Dit
behels om ANDERS te lewe as hierdie wêreld wat vasgevang is in die verslawende
mag van sonde... Daar word baie gepraat van transformasie. Transformasie in andere sal net plaasvind as
daar ‘n Godgewerkte evangelies gemotiveerde transformasie eers sigbaar word in
ons eie lewens. Die beste manier om die samelewing te verander is om eers toe
te laat dat God jou verander!
Eers as God jou verander het, sal mense jou
boodskap begin glo!
Paulus gee dus raad aan Titus oor hoe
Christene se lewenswyse moet lyk in die kerk, huis en ook in die openbare lewe. (By
‘n volgende keer kyk ons in meer detail hierna) Die manier hoe ons in die
gemeente, by die huis en daarbuite leef moet dien as ‘n platform vir ons
geloofwaardige verkondiging.
Hoe lyk jou lewe – gaan jou huisgesin, jou
vriende en jou werksmense jou glo as jy hulle van Jesus se verlossing vertel?
God se plan vir ons as sy kinders is nie
aktivisme of afsondering nie, maar evangelisasie wat gerugsteun word deur heilige lewens.
* Dit was die geval in beide Suid-Afrika en die destydse Suidwes-Afrika. In die moderne Namibië is daar tans groter beskerming van Christelike waardes as in Suid-Afrika met sy uiters liberale grondwet wat onder andere wetgewing wat huwelike tussen mense van dieselfde geslag veroorloof, moontlik maak.
[Die reënboog bokant die kerk. Simbool van God se getrouheid aan sy beloftes. Dit moet ons in moeilike tye van afvalligheid inspireer!]
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking
Jy is welkom om kommentaar te lewer. Hou dit kort, beleef en op die punt af.
As jy nie iewers geregistreer is nie, gebruik die anonymous opsie.