DAAR VIR MEKAAR

IN GOD SE HUISGESIN

Bybelse Christenskap is ‘n persoonlike saak (ek word gered deur ’n persoonlike geloof in Jesus Christus), maar dis terselfdertyd ook ’n gemeente saak (as geredde mens word ek by ‘’n gemeente gevoeg deur God).* Ons het gesien die gemeente is die huisgesin van God (kliek op HUISGESIN), waar elkeen sy taak het, waar ons mekaar ondersteun, waar ons groei, waar ons beskerm word teen dwaling... 

Miskien dink jy, “Ag, hierdie huisgesinstorie is te idealisties, dis net ‘n mooi prekie, dis net studeerkamerteorie, dis onrealistiese wensdenkery en werk nie uit in die harde lewe van kompetisie en selfsug nie.” Nee, die Bybel is realisties en weet baie goed als gaan nie altyd soos dit moet in hierdie huisgesin nie, want ons is gebroke mense. 

Hier in 1 Tessalonisense 5:12-15 kry ons praktiese raad oor probleme in God se gesin en om diegene in die gesin met wie dit nie goed gaan nie te help. 

Maar ons vra julle, broeders, erken die wat onder julle arbei en julle voorgangers in die Here is en julle vermaan; 

en bewys hulle in liefde die hoogste agting ter wille van hulle werk. Hou vrede onder mekaar. 

En ons versoek julle, broeders, vermaan die onordelikes, bemoedig die kleinmoediges, ondersteun die swakkes, wees lankmoedig (geduldig) teenoor almal. 

Sorg dat niemand 'n ander kwaad vir kwaad vergeld nie; maar jaag altyd ná wat goed is, teenoor mekaar sowel as teenoor almal.

Die opdragte in vers 12 en 13 veronderstel ‘’n bepaalde werksverdeling en leierskap binne ‘n gemeente. En natuurlik is daar die groot oorkoepelende opdrag om in vrede met mekaar te lewe. Ek wil graag nou die klem laat val op die opdragte oor hoe ons optrede moet wees teenoor drie groepe van persone binne die gemeente:

~ Leeglêers (NAV) of onordelikes moet aangespreek word. Vanuit 2 Tess 3:6-12 kan ons aflei daar was moontlik mense in die gemeente wat geredeneer het dat omdat die wederkoms op hande is, hulle maar kan ophou werk en net passief rondlê en wag vir Christus se koms. Dis super geestelike, bemoeisieke, ongebalanseerde en onordelike mense wat hulleself verhewe voel bo die alledaagse pligte van menswees. Dit gaan dus hier oor mense in die gemeente wie se lewenswyse onverantwoordelik is. Hulle hardloop weg met sekere waarhede... Soos ons maar sê, hulle ruk die dam onder die eende uit. Hulle moet op ’n mooi maar duidelike manier verduidelik word wat hulle pligte is en tot nugterheid en insig gebring word. Die gewone dinge van menswees, ons arbeid en werk is nie minderwaardige en minder belangrik nie. Maak praktiese voorstelle aan hulle oor ’n sinvolle lewe wat eer sal bring aan God. Gee vir hulle ’n Bybelse perspektief op arbeid en verantwoordelikheid. Ons eer God deur hard en ordentlik te werk. Luther het dit so treffend gestel : Die Christen skoenmaker doen sy plig nie deur klein kruisies op sy skoene aan te bring nie, maar deur goeie skoene te maak, want God stel belang in goeie vakmanskap.”

~ Die kleinmoediges moet moed ingepraat word. Dis die gelowiges wat van nature pessimisties is, maklik vrees bevange raak, maklik moed verloor, wat dikwels dreig om tou op te gooi. Hulle vir wie die stryd van die geloof te swaar raak. Ons moet hulle bemoedig - deur die beloftes van God se Woord op hulle harte te druk, maar ook deur iets van onsself te gee. Ook deur soms iets van ons eie bekommernisse, broosheid en vertwyfelinge te deel. Niks is so ontmoedigend as om altyd gekonfronteer te word met hierdie beeld van ’n onaantasbare, onwankelbare super Christen nie - ons moenie dit projekteer terwyl dit in elk geval so is nie. 

~ Swakkes moet gehelp word. Dit gaan oor die wat geestelik swak is - wat miskien onkundig is oor sekere aspekte van die geloof, wat geestelike dinge nie reg kan beoordeel nie, wat die Christelike vryheid nie reg verstaan nie. Hoe word die swakkes gehelp? In die eerste plek dat ons hulle in liefde sal verdra en tweedens om hulle op te bou en te ondersteun. “Op ons wat sterk is in die geloof, rus die verpligting om die swakhede te verdra van dié wat nie sterk is nie. Ons moenie aan onsself dink nie: elkeen van ons moet aan ons naaste dink en aan wat vir hom goed is en wat hom in die geloof kan opbou.” (Romeine 15:1,2) Let Wel - Verdra in plaas van verkleineer en veroordeel en verwens. Om niks te doen wat hulle aanstoot kan gee of hulle gewetens kan kwes nie. Gaan daaroor dat ons tegemoetkomend sal wees en hulp sal verleen aan almal wat hulp nodig het op een of ander stadium. Ons moet van ons kant af alles doen om te help dat elkeen van ons broers en susters die einddoel van die geloof bereik! 

SAAM OP PAD NA DIE KRUIN...

Dink aan ’n strawwe bergklimekspedisie. ‘n Groot span klim saam. Elkeen het sy plek en funksie, elkeen is onmisbaar, elkeen se talente word benodig. Maar op pad na die kruin tel party probleme op... Sommiges raak onordelik en wil lyf wegsteek en hulle moet vriendelik, maar ernstig aangespreek word; ander raak moedeloos as hulle sien hoe vêr die eindbestemming lê, hulle moet moed ingepraat word, “komaan, vasbyt, ons gaan dit maak!” Ander is fisies of emosioneel swak en moet op verskeie maniere prakties ondersteun word. Dis presies soos dit in die huisgesin van God, die gemeente werk.

Saam op pad na die kruin... Omatako

DIE REGTE GESINDHEID

’n Verdere drie opdragte handel oor ons gesindheid en houding teenoor ander mense. (Spesifiek diegene in die gemeente, maar ook ander mense wat oor ons pad kom.) As ons positiewe inspraak in ander mense se lewens wil lewer is dit van groot belang om hieraan gehoor te gee:

~Werklike sinvolle hulpverlening vereis geduld. Geduld met almal (insluitend die leeglêers, kleinmoediges en swakkes) Hoe belangrik is dit nie! Dikwels is ons nog bereid om betrokke te raak maar dan doen ons dit met ongeduld. “Jy moet nou luister, jy moet nou regkom, ek wil resultate sien. Laat ek jou gou wys...” ’n Ongeduldige hart is ’n hoogmoedige hart. So iemand kan van geen hulp wees nie al beskik hy oor al die nodige kennis. Jesus het vir ons gewys wat geduldige en nederige betrokkenheid behels. Hy het op sy knieë die voete van sy dissipels een vir een gewas. By wyse van spreke - as ek nie op my knieë voor my broers en susters wil neerbuig nie sal ek nie werklik hulp kan verleen nie...

~As ek positief betrokke wil wees by my broers en susters moet ek gesuiwer wees van alle vorme van vergeldingsdrang. So dikwels gebruik ons geleenthede vir hulp om ’n appeltjie te skil of ’n stekie in te kry. Pasop vir skimpe en humor wat ’n steek bevat - praat liewer reguit as daar iets is wat pla. Pasop vir ’n houding van : “Ek kom help jou, maar dit wat oor jou gekom het, is eintlik jou verdiende loon omdat jy dit of dat gedoen het.” Pasop dis onmoontlik om iemand regtig te help, as jy dit op so ’n manier doen dat hy moet sleg voel.

~’n Positiewe inset in ander se lewens is net moontlik as ek opreg ander se belange op die hart dra. Wat is my motiewe? “Ag, ek sal maar gaan help , want netnou voel ek skuldig!” Wil ek werklik die beste hê vir die ander persoon? Kan ek werklik bly wees saam met die een en werklik treur saam met ander? By wyse van spreke - Is dit regtig vir my belangrik dat my broer met blydskap die top van die berg sal bereik? Of wens ek heimlik dat hy misluk en ek alleen daar kom? Laat ons bid :”Here skep vir my ’n begrypende en onselfsugtige hart!” 

GEEN DRILPELOTON

Hierdie opdragte maak ons weer attent op die realiteit van die samestelling van ’n gemeente. ’n Gemeente bestaan nie net uit geestelike reuse, "go-getters" en presteerders nie. Daar sal ook altyd leeglêers (onordelikes), kleinmoediges en swakkes in ons gemeentes wees. Vir al diesulkes is daar steeds plek in die gemeente van Jesus. Die idee van ’n super gemeente wat soos ’n afgerigte drilpeloton foutlose bewegings op elke bevel uitvoer is nie realisties haalbaar nie. As ons nie plek het vir die swakkes nie, is ons mos niks beter as ’n klomp wilde diere nie. In die natuur gaan dit net om selfbehoud en selfoorlewing en daarom word die swakkes gelos om te vrek (of word sommer opgevreet!) In die kerk van Jesus kan dit tog nie so werk nie. 

Hierdie opdragte veronderstel intense en moeitevolle betrokkenheid bymekaar. Dis juis ons probleem. Onbetrokkenheid en ongeërgdheid teenoor mekaar is seker die moeilikste sonde om te oorwin. Dis niks anders as die sonde van liefdeloosheid en selfsug nie. Dis deel van die kern van ons sondige natuur om net vir myself te leef. Soms as ’n mens ’n Christen word dra jy onbewus hierdie selfsugtige benadering in jou nuwe lewe in. ’n Selfsugtige wêreldling op pad nie die hel, word nou ’n selfsugtige geloofsreisiger op pad na die hemel. ’n “Ek het niemand nodig nie”- gesindheid is presies waarmee ons ou natuur gemaklik voel - maar dit druis reguit in teen Christus se bedoeling vir sy kerk. (Hier is soveel bekering nodig by ons almal!) Gaan kyk maar hoeveel - “mekaar” tekste daar in die Nuwe Testamentiese briewe is! Een van die kern Nuwe Testamentiese waarhede oor die kerk is : 

Ons is daar vir mekaar binne-in God se huisgesin! Vind dit neerslag in jou lewe? Help jy jou broers en susters geduldig op pad na die kruin?

*Hand 2:47b “...En die Here het daagliks by die gemeente gevoeg die wat gered is.”

GOD SE HUISGESIN

- is onmisbaar belangrik vir jou en my.

In 1 Timoteus 3:14,15 beskryf Paulus die gemeente as die huisgesin van God!

Ek skryf hierdie dinge aan jou hoewel ek hoop om gou na jou toe te kom.

Ingeval my koms vertraag word, sal jy dus weet hoe iemand hom moet gedra in die huisgesin van God, dit is die gemeente van die lewende God. Die gemeente is die draer en beskermer van die waarheid. (reeds in vroeër vers 5 kry ons al ‘n verwysing na huisgesin in gemeentelike konteks)* 

Hoe heerlik en wonderlik is ‘n huisgesin! Om aan ‘n huisgesin te behoort is ‘n reuse voorreg en vreugde! Dis so onmisbaar belangrik vir ‘n kind se ontwikkeling en vorming. (terloops dis waarom Satan so naarstigtelik huisgesinne en huwelike probeer vernietig) Dis mos die plek waar ons kos kry, grootword, vertroos word, geleer word, veilig voel... en ook broodnodige opvoeding en selfs straf kry! Hoe meer nog is dit onmisbaar belangrik vir God se kinders om deel van God se huisgesin te wees. As iemand hom bekeer en deur die geloof in Jesus ‘n kind van God word, word hy/sy onmiddelik in God se huisgesin opgeneem (vgl. Hand 2:47). Deur die wedergeboorte word ons in God se gesin gebore en God word ons Vader en God se ander kinders word ons broers en susters. (en ook mede erfgename van Jesus die oudste broer!) En hierdie band is belangriker en inniger as die bande van aardse gesinne. Regtig? Wel, dis die implikasie van Jesus se woorde in Lukas 8:19-21.**

Soos ‘n kind nie gelukkig, gebalanseerd groot kan word en optimaal kan ontwikkel sonder ‘n liefdevolle huisgesin nie, het elke kind van God die huisgesin van God, die gemeente nodig!

ELKE LIDMAAT, MAAR OOK OUDERLINGE EN DIAKENS IS DEEL VAN GOD SE PLAN

In ‘n gesonde huisgesin is daar struktuur, orde en reëls. Elkeen het sy plek en funksie. Indien een lid van 'n gesin nie gesag erken of nie sy pligte uitvoer nie, is daar wanfunksionering en ly die hele gesin skade. In God se gesin is dit ook so. Paulus verwys hier terug na die spesifieke opdragte van hoe mense hulle in God se gemeente moet gedra. Spesifiek na die rol en pligte van mans, vrouens, ouderlinge en diakens. Ja, party mense dink aan ouderlinge en diakens as menslike tradisies of outyds en verkramp – Nee, dis deel van God se plan vir sy huisgesin! Net terloops, waar hierdie reëls nie toegepas word nie, kom daar groot hartseer in God se huisgesin. (byv. ouderlinge wat nie moes gekies gewees het nie, kerkraadslede wat nie hulle werk doen nie, gesagstrukture wat nie erken word nie ens.)

DIE GEMEENTE BESKERM DIE WAARHEID

Dis egter nie al wat hier van die gemeente gesê word nie...Die gemeente word verder ook hier genoem die draer en beskermer van die waarheid. (OAV - 'n pilaar en grondslag van die waarheid. ) Die (stulos) pilare het die dak gehou , maar meer nog dit as’t ware hoog opgelig sodat almal dit van ver kan sien. Die (hedraioma) fondasie het beskerming verleen.

Vir die wat skerp luister klink dit dalk vreemd – die kerk is mos gebou op die waarheid (evangelie), hier klink dit nou of die kerk die waarheid beskerm. Inderdaad staan kerk en waarheid in noue verband. Die kerk is afhanklik van die waarheid vir haar bestaan, maar die waarheid is ook weer afhanklik van die kerk vir haar verdediging en verkondiging. Die kerk, die gemeente beskerm die evangelie sodat dit nie vervals kan word nie. Die gemeente moet dus sorg dat die evangelie nie verdraai en verwring word nie. Dis in ons dag so nodig. Julle weet van al die dwalinge wat in sirkulasie is en mense verwar : mense wat beweer dat Jesus nie opgestaan het nie, mense wat nie die kruisboodskap verkondig nie, maar moralisme. Valse rigtings soos die Hebrew Roots Movement, goedkoop genade, die prosperity Gospel, mensgerigte "evangelies" waar God die mens se drome moet bewaarheid.... ("Gemeentelose Christene" en selfgesentreerde belangegroepies word veral maklik die prooi van allerhande dwalinge.)

Die waarheid wat in die gemeente beskerm en voortgedra moet word en as’t ware hoog opgelig moet word is die waarheid oor Jesus Christus wat uitgespel word in vers 16.*** Die kerninhoud van die waarheid wat ons as kerk moet bewaar is die waarheid oor Jesus Christus. (die kerk is nie bloot net nog ‘n NGO wat moet goed doen aan mense nie, ons het ‘n boodskap van redding en bevryding vir sondaars!) Dis waarskynlik ‘n ou Christelike lied wat Paulus  hier aanhaal. Dit bestaan uit drie koeplette : Die openbaring van Christus – Hy het mens geword en die Heilige Gees het deur die opstanding bevestig dat Hy waarlik die Seun van God is. Die getuienis van Christus – deur engele gesien, verkondig onder die nasies. Die ontvangs van Christus – Hy is geglo en Hy is in die hemel opgeneem. Hier is ‘n sterk verlossingsboodskap en ‘n sendinggerigtheid te bespeur. Die waarheid wat die kerk moet bewaar is die boodskap van Jesus as Verlosser van alle nasies! As ‘n gemeente nie meer Jesus verkondig as die redder van sondaars nie, het die gemeente gefaal en die waarheid verloor!

WIE EN WAAR?

Wie en waar is hierdie Gemeente? Dis die heilige algemene Christelike kerk wat ons bely om in te glo. Dis die kerk oor die wêreld heen versprei, die kerk van alle eeue! Dis natuurlik ook die plaaslike sigbare gestalte daarvan, ja inderdaad dis ook die gemeente van Jesus op Tsumeb. Dis die gemeente waar God jou tans geplaas het...

Ons kan nie sonder die gemeente nie – dis ‘n veilige huisgesin waar ons leer en groei, dis ‘n veilige kasteel waar die waarheid suiwer beskerm word. Maar dan moet ons erns maak om hierdie gemeente in te rig en te versorg volgens God se wil en opdragte!

Om ernstig te wees oor Jesus, behels ook dat ek ernstig sal wees oor die gemeente waar die Here my geplaas het! Hoe ernstig is jy oor Jesus, hoe ernstig is jy oor God se huisgesin? Is jy betrokke, bid jy, werk jy...?

*Immers, as iemand nie weet om sy eie huisgesin te beheer nie, hoe kan hy dan die sorg vir die gemeente van God op hom neem? (1 Timoteus 3:5)

**En sy moeder en broers het na Hom gekom, en weens die skare kon hulle Hom nie bereik nie. 

Toe bring hulle Hom die boodskap en sê: U moeder en u broers staan buite en wil U sien. 

Maar Hy antwoord en sê vir hulle: My moeder en my broers is die wat die woord van God hoor en dit doen. (Lukas 8:19-21)

***En dit staan bo alle teenspraak dat die geopenbaarde waarheid van ons godsdiens groot is: As mens het Jesus in die wêreld gekom, deur die Gees is bevestig dat die reg aan sy kant is, aan die engele het Hy verskyn; aan die heidennasies is Hy verkondig, in die hele wêreld is Hy geglo, en in heerlikheid is Hy opgeneem. (1 Timoteus 3:16)

UITVERKORE EN AANGERAAK

- deur die Drie-enige God!

[ ‘n Bybelstudie reeks oor die 1 Petrusbrief]

Van Petrus, ‘n apostel van Jesus Christus. Aan die uitverkorenes van God, vreemdelinge in die wêreld, wat verspreid woon in die provinsies Pontus, Galasië, Kappadosië, Asië en Bitinië.

Soos God die Vader dit vooraf bestem het, het Hy julle uitverkies en deur die Gees afgesonder om aan Hom gehoorsaam te wees en besprinkel te word met die bloed van Jesus Christus. Mag daar vir julle genade en vrede in oorvloed wees! (1 Petrus 1:1-2)

No2 Uitverkore en gereinig deur die Drie-enige God

Ons het gesien hoe Petrus in sy aanhef God se volk tipeer met terme soos verstrooiing en vreemdelinge. (Kliek op PELGRIMSVOLK) God het ’n volk, met ander woorde daar is mense wat Sy eie is. Ons as Christene is oor die wêreld heen versprei, maar is nie regtig permanente inwoners van hierdie wêreld nie. Ons is reisigers met ’n vreemde paspoort. God se volk op pad na hulle werklike Vaderland. 

Maar wie presies is hulle en waarvandaan kom hulle? Ons bekyk weer 1 Petrus 1:1-2. As ons mooi kyk wat hier staan en die konteks begryp, word hier eintlik dramatiese dinge oor God se volk gesê. Dramaties heerlik en buitengewoon wonderbaarlik! Onthou ons het reeds gesê Petrus skryf vir Christene wat hoofsaaklik uit ‘n heidense agtergrond kom. Hierdie heidene het geen deel gehad aan God se volk nie, totaal goddeloos en onkundig. Hulle het voorheen ‘n sinnelose lewenswandel gehandhaaf. Petrus verwys daarna in 1:18. “Julle weet tog dat julle nie met verganklike middele soos silwer of goud losgekoop is uit julle oorgeërfde sinlose bestaan nie.” Hulle was ten volle deel van heidense goddeloosheid en verdorwenheid soos ons kan aflei uit 4:3. “In die verlede toe julle nog heidene was, is julle lewe lank genoeg beheers deur julle heidense begeertes: losbandigheid, wellus, dronkenskap, swelg— en drinkpartye en afskuwelike afgodery.” Hierdie lesers was dus volbloed heidene, en nou word na hulle as God se pelgrimsvolk verwys. Luister wat sê Petrus van hierdie voormalige heidene met hulle verdorwe lewens. Hierdie mense is uitverkorenes van God die Vader, geheilig deur die Heilige Gees en besprinkel met die bloed van Jesus Christus. Drie verbasingwekkende uitsprake as ons in aanmerking neem dat dit van heidene gesê word. Kom ons kyk verder na hierdie drie sake wat genoem word:

1.Uitverkorenes van die Vader! Dis ‘n vreemde verrrassende ding om van heidene te sê. Almal het mos geweet dat die volk Israel God se uitverkore volk is. Hoe kan dit nou van heidene gesê word, dat hulle uitverkorenes is? Ja, mens sou dalk nog kon sê dat God in genade as nagedagte maar ‘n paar heidene bygevoeg het tot sy volk - mense soos die Etiopiër op die wa, Kornelius en sy familie ens. Dis egter nie die verduideliking wat Petrus hier gee nie. Luister weer : “uitverkore volgens die voorkennis van God die Vader” Wat hy sê is dat die heidene God se volk is omdat hy hulle van ewigheid af geken het. 

Waaroor presies gaan hierdie “voorkennis”? Baie belangrik - die begrip “voorkennis” word spesifiek ook van Christus gebruik. (1:20) Christus is vooraf deur die Vader geken nog voor die skepping van die wêreld. Die begrip voorkennis beteken nie bloot dat God sekere inligting oor Christus of die uitverkorenes gehad het nie. dit beteken eerder dat beide Christus en sy mense die objek van God se liefde was van ewigheid af! Ook Paulus gebruik hierdie begrip voorkennis in die sin van liefde, van die teenoorgestelde as verwerping. (Vergelyk Romeine 11:1,2) Jesus se koms en die redding van heidene en hulle deel word van God se volk was nie maar net ‘n nagedagte of noodplan nie, maar van ewigheid af deel van God se plan en bedoeling! Petrus self gebruik hierdie woord “voorkennis” in sy toespraak in Handelinge 2:23. “Hom, wat deur die bepaalde raad en voorkennis van God oorgelewer is, het julle deur die hande van goddelose manne geneem en gekruisig en omgebring;” (OAV) Christus is uitgelewer, maar dit was alles deel van God se ewige plan! ’n Vooropgesette plan! Watter heerlike vertroostende gedagte gee Petrus sommer reg aan die begin hier aan die heiden Christene deur wat so baie vervolging moes verduur. Hy wil hulle laat verstaan, julle is werklik deel van God se volk! Van ewigheid af was dit so bedoel. Hulle is wel nie fisiese afstammelinge van Abram nie, maar deur God gekies in Christus om sy volk te wees.

God het dus heidene gekies om sy volk te wees. Dit bring mens onmiddellik by ’n groot krisis - God is absoluut heilig, die heidene is absoluut verdorwe, vasgevang in okkultiese duisternis van afgodery en in ’n moeras van onsedelikheid en wetteloosheid. Nou moet hulle God se volk gemaak word, want hulle is daartoe gekies. Nodeloos om te sê, hierdie keuse sou ook beteken dat God prakties sou moes optree om dit ‘n werklikheid te maak. Om volk van God te word is ‘n groot saak. Dit vereis drastiese ingrype, niks minder as ’n wonderwerk nie! Dit sou moes beteken dat hulle van sondes verlos en gereinig moes word. God is heilig en sy volk moet dus noodwendig ook heilig wees. (Vgl. 1:16) Petrus gaan nou voort om prakties te beskryf hoe God van verdorwe heidene sy uitverkore volk gemaak het. In hierdie verband verwys hy na die Gees en na Jesus Christus. Dis baie duidelik dat ons verlossing deur die Drie-enige God bewerk word.

2.Die heiligmaking van die Gees verwys hier waarskynlik na die aanvanklike reinigende werk van die Heilige Gees in ons. (Natuurlik is daar ook ‘n voortgaande werk van die Heilige Gees, maar die verwysing in vers 3 na die nuwe posisie van hoop wat die heidene het as gevolg van die wedergeboorte maak dit meer waarskynlik dat hy hier na die aanvanklike werk verwys.) Net so verwys die term gehoorsaamheid nie na die voortdurende gehoorsaamheid van God se kinders nie, maar na ons aanvanklike oorgawe en onderwerping aan Jesus. Gehoorsaamheid aan die waarheid van die evangelie. (Vgl. 1:22) Paulus noem dit ook in Romeine 1:5. Dis die stap tot geloofsoorgawe aan Jesus, waartoe die Heilige Gees mens bring, en alleen die Heilige Gees kan dit doen. 

3.Die reiniging van God se volk behels ook besprenkeling met die bloed van Jesus. Wat beteken dit? Dis nie een of ander mistieke gebeurtenis nie. Ons moet dit verstaan uit die Ou Testamentiese agtergrond wat Petrus in gedagte sou gehad het. Een moontlike agtergrond is wat ons kry in Eksodus 24. “Moses het toe die bloed gevat en op die volk gesprinkel terwyl hy sê: "Dit is die bloed van die verbond wat die Here op grond van al hierdie gebooie met julle gesluit het." (Eksodus 24:8) By Sinaï het Israel God se volk geword deur aan Hom verbind te word in die verbond. Nou praat Petrus van heidene wat God se volk geword het deur Christus se bloed. Ons as voormalige heidene staan nou ook in ‘n verbondsverhouding, maar nou natuurlik die Nuwe Verbond. Ons word besprinkel nie deur die bloed van vee nie, maar deur die bloed van Christus. Die bloed van Christus verwys na Jesus se kruisdood. Jesus se dood het God se geregtigheid tevrede gestel, dit was genoegsame betaling vir ons sondes en daarom kan ons as versoendes deel wees van God se volk. Gereinig deur die bloed van Christus beteken dus dat God ons ten volle aanvaar op grond van Christus se dood. Hy kan ons aanvaar ten spyte van ons gebrokenheid want geregtigheid het geskied, die volle straf vir ons sondes is klaar betaal. Anders gesê God het ook nou deur Jesus se bloed ‘n aanspraak op ons, ons behoort aan Hom (2:18-19)

Moontlik is hier dalk ’n ander stuk Ou Testamentiese agtergrond ter sprake - die besprinkeling van die priesters met bloed om hulle met die oog op die priesterskap te wy. (Eks 29:19-21; Lev 8:30) Die implikasie is dan ook baie gepas in die konteks - deur Jesus se bloed wat versoening vir hulle bewerk het, is hierdie voormalige heidene aan God gewy as priesters, spesiaal uitverkore in God se diens! Later sê Petrus dit mos eksplisiet dat hulle ’n koninklike priesterdom is. (2:9)

OPSOMMEND

Heidene soos ons kan deel wees van God se volk. Menslik gesproke is dit onlogies en onmoontlik. Dis wel heerlik moontlik deur die werk, die ingrype van die Drie-enige God. Wat ’n verbysterend heerlike waarheid - die almagtige God self gryp in om vir Homself ’n heilige volk uit ’n verdorwe heidendom saam te stel. Hierdie wete moet ons vol hoop en in blydskap laat volhard!

Hei//om meisies wat deel is van Wildevy gemeente se jeugkoor op Tsintsabis.

REISGIDS VIR GOD SE VOLK

[ ‘n Bybelstudie reeks oor die 1 Petrusbrief]

No1 Seënwense vir God se ware volk op hulle pelgrimstog

Van Petrus, ‘n apostel van Jesus Christus. Aan die uitverkorenes van God, vreemdelinge in die wêreld, wat verspreid woon in die provinsies Pontus, Galasië, Kappadosië, Asië en Bitinië.

Soos God die Vader dit vooraf bestem het, het Hy julle uitverkies en deur die Gees afgesonder om aan Hom gehoorsaam te wees en besprinkel te word met die bloed van Jesus Christus. Mag daar vir julle genade en vrede in oorvloed wees! (1 Petrus 1:1-2)

Ons leef in ‘n wêreld waar toerisme al ‘n al hoe groter bedryf word. Mense hou van toer en rondreis. Om ‘n vreemde land te besoek en by al die regte bestemmings aan te kom het mens inligting nodig. Hierdie inligting kry mens o.a. in reisgidse. Reisgidse oor allerhande eksotiese lande is baie volop. 1 Petrus kan beskryf word as ‘n reisgids vir God se pelgrimsvolk. Dis dus nodeloos om te sê dat al God se kinders hierdie brief se boodskap as ‘n saak van heerlike, maar ook dringende belangrikheid behoort te bestudeer.

Ja, God het ‘n volk in hierdie wêreld. Dis mense wat God se mense is. Wat ‘n heerlike gedagte - daar is mense wat God se eie mense is. Tussen die gewemel en gewoel op ’n besige straat in ‘n metropool...op ’n groot passasiersboot, in ’n oerwouddorpie...Wie is hulle en waar kom hulle vandaan? Wat word van hulle verwag en waarheen is hulle op pad? En wat van nou? - kyk wat se onaangename dinge gebeur met hulle - hoe moet hulle dit verstaan en hanteer? Wat is belangrik om in ag te neem as ons veilig by ons heerlike bestemming wil aankom, hoe moet ons optree in en teenoor ‘n vyandige wêreld ?

Reeds hier in die aanhef en groete van Petrus se brief kry ons al basiese antwoorde op hierdie vrae. In res van die brief word dit natuurlik al duideliker uitgespel. Die manier waarop Petrus sy geadresseerdes aanspreek en die dinge wat hy van hulle sê gee vir ons alreeds ‘n baie goeie aanduiding wie en wat God se volk is.

Petrus skryf vir die uitverkorenes, dit wil sê die kerk van Jesus in die genoemde gebiede. Dis duidelik nie net Joodse Christene nie, maar die kerk bestaande uit alle groepe, spesifiek ook heidene - mense wat voorheen geen volk was nie, maar nou die volk van God is. (vgl. 2:10) “Julle was vroeër geen volk nie, maar nou is julle die volk van God. Julle het tóé geen barmhartigheid ontvang nie, maar nou het God aan julle barmhartigheid bewys.”

Hier reg aan die begin gebruik Petrus twee insiggewende terme in verband met die uitverkorenes nl. vreemdelinge en verstrooiing.

Die woord vir verstrooiing is diaspora. Hierdie term is gebruik vir die Jode wat oor die wêreld nadat hulle in 587vC in Ballingskap weggevoer is. Ook het baie vrywillig geëmigreer oor hele wêreld. (orals het mens Jode gekry –dis eintlik vandag nog so.) Werklik ‘n verstrooide volk. Omdat Petrus hier met die kerk as geheel praat sluit hy egter sy heidenlesers in by hierdie term. Alle Christene is as God se volk in die diaspora - verstrooi oor die wêreld heen. Ja, iewers in elke land op aarde is daar van God se kinders te vinde! Al is hierdie mense oor die wêreld heen versprei is hulle deel van God se kudde. Ons as Christene is nie versamel in een land of stad nie, ons is versprei, rondgestrooi oor die lengte en breedte van die ganse aardbol. Natuurlik seker met ’n doel...

Hierdie gedagte sluit baie nou aan by die ander term wat Petrus gebruik. Hy noem die Christene - vreemdelinge. Dit lyk op oog af teenstrydig met die term uitverkore – uitverkore het die konnotasie van spesiaal begunstigde, maar ’n vreemdeling daarteenoor het die konnotasie van asielsoeker, ‘n tydelike gas in ’n vreemde land. (Dink maar aan die Siriese vlugtelinge in Europa) Vreemdelingskap is ‘n deurlopende tema in die brief. (vgl. 2:11) “Geliefdes, in die wêreld is julle vreemdelinge en bywoners. Daarom dring ek by julle daarop aan om nie aan sinlike begeertes toe te gee nie. Dit verwoes net ‘n mens se lewe.” Die gedagte hier is van ‘n vreemdeling wat net tydelik op ‘n plek bly, hy is op pad iewers heen, ‘n persoon in transito. Reisigers. Christene is op pad na hulle nuwe vaderland. Hierdie twee woorde in vers 1 is dus ‘n uiters raak en veelseggende beskrywing van ons as Christene se plek in die wêreld en verhouding tot die wêreld. Ten opsigte van hulle ware tuiste bevind Christene hulle in ‘n diaspora, ten opsigte van ons huidige tydelike woonplek is ons vreemdelinge. Maar ten opsigte van ons verhouding met God - uitverkorenes! 

Ons as God se kinders is (tydelike) inwoners van hierdie wêreld maar ons is draers van ‘n vreemde paspoort - die van ons ewige Vaderland.

Dis belangrik dat ons sal sien dat Petrus nie hier iets nuuts sê as hy na God se volk as vreemdelinge, verstrooides en by implikasie pelgrims verwys nie. Die hele Ou Testamentiese heilsgeskiedenis onderstreep al hierdie feit. 

God het Abram geroep tot ‘n pelgrimslewe van vreemdelingskap. As vreemdeling het hy in Kanaän rondgetrek. (Hy moes om sy vrou te begrawe, maar ‘n stukkie grond koop!) 

Eweneens in Egipte was die volk Israel onaanvaarbare vreemdelinge, wat uitgebuit en verdruk is. Persona non grata. Vreemdelinge in ‘n vreemde land!

Nadat God hulle verlos het uit Egipte - word Israel geroep om as ‘n pelgrimsvolk deur die wildernis te trek. Hulle woestyn ervaring dien as model vir ons om ons pelgrimslewe as verlostes te verstaan. God het sy volk in die woestyn versorg, getoets en beproef totdat hulle hulle bestemming sou bereik. 

Ons pad na die volmaakte bedeling is ‘n pelgrimspad, ‘n wildernispad van teenstand en beproewing, maar ook ‘n pad waartydens ons die Here se genadige bewaring en versorging ondervind.

Ook in die verdere Ou Testamentiese geskiedenis kom hierdie beginsel ter sprake. Nadat Israel se sonde weer God se oordeel oor hulle gebring het, het die profete in hulle boodskap van destyds weer by die Eksodus en vreemdelingskap temas aangesluit. Israel was nou weer vreemdelinge in ‘n vreemde land (in ballingskap in Babilonië), maar die profete het aangekondig dat God hulle weer sou verlos soos Hy hulle destyds uit Egipte verlos het. (vgl. Jeremia 23:7,8) God sou weer sy kinders uit ballingskap lei na hulle beloofde land. Hierdie tema kom weer baie duidelik na vore in die aankondiging van Johannes die Doper se bediening in Jesaja 40:3-5. Die belofte van God wat Sy volk na vryheid en ‘n nuwe land lei vind vervulling in Jesus. Hyself is die pad van verlossing. Hy bring ons na ons ewige bestemming. Daarom is dit uiters veelseggend as Jesus juis in die konteks van ons ‘n verwysing na ons ewige tuiste vir Sy dissipels sê : “Ek is die weg, die waarheid en die lewe.” (Johannes 14:1-6) Christene is dus mense wat Jesus in hierdie vyandige wêreld volg na die ewige tuiste wat Hy vir ons deur sy dood aan die kruis berei het. Ons volg Jesus as pelgrims op pad na ewige Vaderland. Ons volg Hom omdat ons deur God in Hom uitgekies is.

Reeds in die aanhef van die brief word die voorreg sowel as die problematiek van die Christene vir wie Petrus skryf aangedui. Hierdie voorreg is die voorreg van elke Christen, maar hierdie probleem is ook die probleem van elke Christen. Dis 'n ongelooflike voorreg om uitverkorene te wees oppad na ’n hemelse erfenis, maar ons beleef ook swaarkry, krisisse, stryd en verguising as vreemdelinge in hierdie bose wêreld waarin ons nie pas nie.

Bevoorregtes wat nou verontregting beleef!

Permanente burgers van die Koninkryk wat nou as pelgrims ‘n tydelike vreemdelingbestaan voer!

Wanneer die Bybel oor God se volk praat - kom die term uitverkore altyd onvermydelik ter sprake. Die wat God se volk is, is God se volk primêr vanweë God se genadige verkiesing. (byv. Abram) Uitverkiesing is nie ’n spekulasiewoord nie, maar genadewoord; dit dui op onverdiende guns. Dis ’n Woord wat eer bring aan God!

Christene is vreemdelinge, tydelike reisigers in hierdie wêreld. Dis nie maar toevallig so nie, en dis ook nie maar net waar van sommige Christene in sommige gevalle nie. God se mense kan nie anders as om vreemdelinge te wees in ‘n wêreld wat in rebellie teen God is nie! Hoekom God se kinders is ’n nuwe skepping Dis noodwendig en onvermydelik dat elke kind van God ‘n vreemdeling sal wees, ‘n reisiger wat nie pas en tuis is in hierdie wêreld nie. As jy altyd welkom is in die wêreld, altyd deel voel en hulle ambisies en sentimente deel, kom dit daarop neer dat jyself heel waarskynlik maar nog ‘n rebel teen God is ten spyte van jou sogenaamde Christenskap...

VYF PAAR SALOMON TEKKIES

in my kas baat niks in 2017 as Jesus nie in my lewe is nie!

‘n Nuwe jaar is ‘n opwindende geleentheid – nuwe kanse, nuwe uitdagings, nuwe avontuur… 

En tog, ‘n nuwe jaar wek ook maar vrese, angs en bekommernisse... dalk is daar besluite en berge op die pad waarvoor jy nou alreeds terugdeins, miskien nou reeds dinge op die horison wat vrees en onrus wek. Siekte, familietwiste, begrotings wat nie wil klop nie... Die grootste faktor wat vrees aanwakker is seker die onbekendheid van wat voorlê... Ons weet mos uit dure ondervinding daar kan baie hartseer dinge gebeur in die loop van ‘n jaar...

Nou wat sê Jesus vir ons aan die begin van ‘n onbekende  en onsekere jaar? Jesus praat hier in Johannes 14 met sy dissipels en dis duidelik dat hulle in ‘n toestand van onrustigheid en onsekerheid is. (Onthou dis kort voor sy kruisiging)

Maar nou is dit so wonderlik, Jesus kom hulle te hulp nie met oppervlakkige praatjies en mooiklinkende trooswoordjies nie, maar met grondige vertroostende waarheid. “Julle moet nie ontsteld wees nie. Glo in God; glo ook in My.” (14:1) 

Dis ‘n duidelik opdrag om nie in vrees en angs te leef nie en ‘n duidelike opdrag om beide in God en in Jesus te glo! “Plaas julle vertroue in God en in MY,” sê Hy. En dan verduidelik Jesus verder waarom sy dissipels dit maar kan doen. God is nie suinig met sy genade nie - daar’s baie plek in die Vaderhuis. Meer nog Jesus gaan self plek voorberei vir hulle voorberei. Wees dus gerus, my vriende! Dit verwys na sy kruisdood waardeur Hy die pad na die Vaderhuis vir ons oopgemaak het. En Hy sal nie van sy mense vergeet nie, maar terugkom en sy mense kom haal. Wat ‘n wonderlike gerustellende troos as ons dit maar net glo!

Al hierdie verduidelikings is nog nie genoeg vir die pessimistiese Tomas nie. “Here, ons weet nie waarheen U gaan nie; hoe kan ons dan die weg daarheen ken?" (5) Tomas se vraag gee dan aanleiding tot Jesus se kernagtige en kragtige uitspraak in vers 6.

“Jesus het vir hom gesê: "Ek is die weg en die waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader toe behalwe deur My nie.”

Dis ‘n ryk betekenisvolle stelling oor die volkome troos en bevryding van alle vrees wat volledig in Jesus self gevind word. 

• As ek Jesus het, hoef ek nie te vrees nie, want dan is ek op die regte weg. 
• As ek Jesus het, hoef ek nie te vrees nie, want dan ken ek die waarheid. 
• As ek Jesus het, hoef ek nie te vrees nie, want dan het ek die lewe in sy volheid. 
• Hyself is die volledige skakel met en toegang tot ons Almagtige en Liefdevolle Hemelse Vader!

Die teenpool van hierdie wonderlike stelling is natuurlik ook waar. (Laat ons bietjie ook die erns daarvan bedink)

SONDER Jesus durf jy nie die toekoms en ook nie 2017 ingaan nie.

• Sonder Jesus is jy op die verkeerde weg en heeltemal van koers af. Ja, sonder Jesus is ek op ‘n verdwaalpad wat eindig in die hel, al het ek die nuutste GPS met die beste tegnologie, al verstaan ek die diepste teologie, en al het ek die beste opvoeding en geleerdheid.

• Sonder Jesus ken jy nie die waarheid nie en is jy besig met ‘n leuen. Ja, sonder Jesus help al my kennis, my grade, my insigte en planne my niks nie, want ek mis die enigste vaste waarheid, die waarheid wat nooit kan verouder of vervaag nie, die waarheid van Goddelike redding deur Christus alleen.

• Sonder Jesus mis jy die lewe nou en vir ewig. Ja, sonder Jesus help dit my niks dat ek 5 paar Solomon tekkies in my kas het en dat my Facebookbladsy al my prestasies, weelde en oorsese vakansies uitbasuin nie, want ek is ‘n ewige mislukking, ver weg van God en sy heerlikheid. Sonder Jesus is al my fiksheidsprogramme, aftreeplanne en beleggings waardeloos.

Wie Jesus nie het nie is nie op die regte pad nie, ken nie die waarheid nie, het nie die lewe nie! 

Daarom is net een saak belangrik hier aan die begin van 2017 - Is Jesus die middelpunt van my lewe? Glo ek in die Almagtige God, maar glo ek ook in Hom as die enigste weg tot God?

Alle nuwejaarsvoornemens is opsioneel... Daar is egter een lewensbelangrike, ewigheidsbelangrike beslissing wat ek nie mag uitstel nie. Dis die keuse vir Jesus self! Dis nie net ‘n eenmalige mondelingse keuse nie, dis ‘n keuse wat elke dag weer met my lewe gekies word. Dis waartoe die hele Johannes brief ons wil bring. Dis die doel van die brief. Reeds in sy inleiding sinspeel hy op die belangrikheid van ‘n keuse vir Jesus. “Hy het na sy eiendom toe gekom, en tog het sy eie mense Hom nie aangeneem nie. Maar aan almal wat Hom aangeneem het, dié wat in Hom glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te word.” (1:11,12) Byna aan die einde van die brief stel hy dit nog duideliker wat sy doelwit met hierdie evangelieskrywe is : “Jesus het nog baie ander wondertekens, wat nie in hierdie boek beskrywe is nie, voor sy dissipels gedoen. Maar hierdie wondertekens is beskrywe sodat julle kan glo dat Jesus die Christus is, die Seun van God, en sodat julle deur te glo, in sy Naam die lewe kan hê.” (20:30,31)

Mag 2017 ‘n Jesusjaar vir jou wees. (en die res van ons lewe) En net so terloops, wat ook al in hierdie jaar gaan gebeur, dis nog een jaar nader aan Jesus se wederkoms. Dis nog ‘n jaar nader aan die vervulling van sy belofte : “Ek kom terug en sal julle na My toe neem.” (3) Hierdie belofte is ons lig in die donkerste omstandighede. Hierdie belofte is ons aansporing om elke dag voluit vir Hom te leef in die nuwe jaar!

Mag ons en ons kinders tog die allesoortreffende waarde van Jesus as die weg, waarheid en lewe besef! Die De Koning nefies en niggies het mekaar darem weer 'n slag gesien : Roedolf, Ruben, Natanie, Jonette, Anne-Karine, Suelize-Marie, Johan en Marisja.

AANVEGTINGE : AAMBEIE TOT WELLUS

en die nut daarvan om God se Woord regtig te verstaan.

Ons dink hierdie jaar aan die geestelike reus Martin Luther se rol in die Protestantse Reformasie. 

Laat ons een ding sommer van die begin af duidelik weet : Luther se lewe was nie net vol geestelike oorwinnings en heilige suksesse nie. Hy self was baie eerlik oor sy lyding, mislukkings en stryd, maar ook oor die positiewe gevolge daarvan in die lewe van die gelowige.

Luther het daarop gewys dat die skrywer van Psalm 119 nie net oor die Woord gebid en gemediteer het om dit te verstaan nie, maar dat persoonlike lyding ook ‘n groot rol gespeel het. “Voordat ek swaargekry het, het ek gedwaal, maar nou hou ek my aan u woord.” (vers 67) “Dit is vir my goed dat ek swaargekry het, want daardeur het ek u voorskrifte geleer.” (vers 71)

Volgens Luther bestaan die regte metode om teologie te studeer drie reëls wat in Psalm 119 voorkom naamlik : oratio, meditatio, tentatio (gebed, bepeinsing, versoeking/beproewing) Die pragtig beskrywende woord wat hy vir sulke beproewings of toetsings gebruik het is aanvegtinge. Aanvegtinge leer jou nie net ken en verstaan nie, maar ook te ervaar hoe reg, hoe waar, hoe soet, hoe lieflik, hoe magtig en hoe vertroostend God se Woord is, die absolute hoogste wysheid.

Hierdie uitsprake van Luther was nie blote studeerkamer teorie nie. Die harde werklikheid van sy lewe was gekenmerk deur allerlei vorme van lyding en swaarkry.

Sy lewe was konstant in gevaar. (Juis daarom het sy weldoener Keurvors Frederik hom vir sy eie veiligheid na die Wartburg kasteel laat ontvoer.) Keiser Karel V het alles in die stryd gewerp teen Luther. Hy het immers verklaar : “Ek het besluit om alles teen Luther te mobiliseer. My koninkryke en domeine, my vriende, my liggaam, my bloed en my siel.” Die aanslag is op ‘n wye fronte teen hom gevoer, veral deur die ergste beswadderinge en swartsmeer van sy naam. Hy is uitgekryt as ‘n duiwelbesetene en sy ma as ‘n hoer. (Terloops, is dit nie ook van die lastering wat teen Jesus self ingespan is nie?)

Luther se aanvegtinge en beproewings het nie net van buite gekom nie. Hy het met allerlei liggaamlike kwale te kampe gehad. Pynlike nierstene, hoofpyne, oorinfeksie en hardlywigheid. Die ergste aanvegtinge was egter op geestelike en emosionele vlak. So skryf hy op 2 Augustus 1527 aan sy bondgenoot en vriend Melanchton : “Vir meer as ‘n week is ek heen en weer gewerp in dood en hel, my hele liggaam voel voos, my ledemate bewe nog steeds. Ek het Christus byna heeltemal verloor, gedrewe op die golwe en storms van wanhoop en laster teen God. Maar as gevolg van die voorbidding van die gelowiges was God my genadig en het Hy my siel uitgeruk uit die dieptes van die hel." 

Uiterlik het Luther vir baie mense sekerlik na die onaantasbare geestelike reus en gelowige held gelyk. Maar mense soos Melanchton wat naby aan hom geleef het, het ook sy swakheid, worsteling en versoekings geken. Op 13 Julie 1521 skryf hy soos volg weer aan Melanchton : 

“Ek sit hier in gemak, verhard en sonder gevoel – ag tog! Bid min, treur min vir die kerk van God, brandend eerder in die erge vure van my ongetemde vlees. Dit kom hierop neer : ek behoort aan die brand te wees in die gees, maar in werklikheid is ek aan die brand in die vlees, met wellus, luiheid, ledigheid, slaaploosheid. Miskien is dit omdat julle ophou bid het vir my, dat God weggedraai het van my...Vir die laaste agt dae het ek niks geskryf nie, nie gebid of gestudeer nie, deels weens my eie soeke van genot, deels weens nog ‘n tergende hindernis [hardlywigheid en aambeie]... Ek kan dit regtig nie meer langer uithou nie... Bid vir my, ek smeek jou, want in my afsondering hier word ek oorweldig deur my sonde.”

Onthou net hierdie brief kom uit die tyd toe Luther besig was met die reuse werk om die Nuwe Testament in Duits te vertaal. Mens kan nie anders as om getref te word deur Luther se pynlike eerlikheid oor sy innerlike stryd nie! (Natuurlik is daar kwaadwillige vyande van Luther wat vandag nog hierdie bekentenisse probeer gebruik om hom in diskrediet te bring.)

Wat leer ons as gelowiges hieruit? Versoekings, beproewinge, aanvegtinge, stryd en worsteling is deel van die proses wat God in ons lewens gebruik om Sy Woord beter te verstaan en beter toe te pas. Dis nie bloot net lastige hindernisse op ons pad nie, maar instrumente in God se vormingsproses met ons. Opsigself is hierdie dinge natuurlik nie lekker nie, maar dit het ‘n heerlike uiteinde en doelwit. “Wanneer ons getug word, lyk die tug op daardie oomblik nie na iets om oor bly te wees nie, maar om oor te huil. Later lewer dit egter vir dié wat daardeur gevorm is, ‘n goeie vrug: vrede omdat hulle gehoorsaam is aan die wil van God." (Hebr 12:11)

Vir 'n meer volledige skets oor Luther se merkwaardige en avontuurlike loopbaan, kliek op LUTHER 500.

(Erkenning aan die uitstekende biografiese skets van John Piper oor Luther. Kliek op LESSONS)