GAY AGENDA

- die Franse leer ons dalk ‘n les.

Die aggressiewe drywers van die goddelose gay agenda behaal wêreldwyd sukses met al hoe meer lande wat toegee aan die druk om homoseksuele huwelike te erken. Selfs “burgerlike verbintenisse” wat hulle regte waarborg is nie genoeg nie, nee die huwelik self moet geherdefinieer word om sodoende hierdie kosbare instelling van God te probeer aantas. Frankryk is die 9de land in Europa en die 14de land in die wêreld wat hierdie verfoeisel wettig.

Interessant en merkwaardig is egter die teenstand wat hierdie wet, bekend as la loi Taubira in die hoogs gesekulariseerde Frankryk ontlok het. Daar was die afgelope Sondag weer ‘n reuse betoging hierteen in Parys. Dit inteenstelling met die “Christelike” Suid-Afrika waar homoseksuele huwelike al ‘n geruime tyd gelede feitlik sonder slag of stoot goedgekeur is! ‘n Mens wonder waar was die kerk en al die sogenaamde Christene? Het die heidense Franse dalk meer insig en “common sense” as die Bybelonkundige Christendom van Suid-Afrika?

Natuurlik beteken die onrus wat nou in Frankryk aan die gang is nie dat hulle enigsens wil terugkeer na die Skrif as norm nie, (die ongewildheid van die patetiese Hollande speel ongetwyfeld ‘n rol), maar dit wil amper lyk asof hulle tog meer logies dink as baie “Christen” Suid-Afrikaners! 

Le Figaro, ‘n Franse koerant berig (baie vry vertaal) : Op die podium les Invalides, verduidelik die filosoof Bertrand Vergely dat daar basies baie meer op die spel is as homoseksuele huwelike. Ons verkeer in demokratiese dronkenskap. Ons maak ‘n nuwe mens. Eendag sal iemand jou vra : “Wie is jou pa?” En jy sal antwoord : “Ek weet nie, KI strooitjies van Swede.” “En jou ma?” “ ‘n Maag in Ukraïne.”* Dis half komies, maar wys tog eintlik goed uit dat as die wese van die huwelik bedreig word, die mens in sy diepste bestaan geraak word.

Die gay agenda word op alle fronte gedryf. Juis in Frankryk het die eksplisiete lesbiese drama La Vie d'Adele – Chapitre 1 & 2 (Blue is the Warmest Colour) op die pas afgelope Cannes rolprentfees, die Palme d'Or gewen vir die beste film! Satan slaap nooit, maar is die Christene wakker?

Mag die wêreldwye aanslag van Satan teen die huwelik (ook veral in die vorm van losbandigheid en egskeiding) ons meer vasbeslote maak om hierdie heilige Godgewe verbond in ere te hou! Die huwelik gaan immers oor baie meer as net ‘n aardse verbintenis, dis ‘n afbeelding van ‘n Goddelike geheimenis! Die rein en opofferende liefde wat Christus vir sy kerk het! (Efesiërs 5)

*Sur le podium des Invalides, le philosophe Bertrand Vergely explique que «les enjeux de fond dépassent le mariage homo. On est dans l'ivresse démocratique. On fabrique l'homme nouveau. Un jour, on te demandera “qui est ton père ?”. Et tu répondras “je ne sais pas, des paillettes de Suède”. “Et ta mère?” “Un ventre en Ukraine”».

                                           (foto - le Figaro)

MAAK DIE HEILIGE GEES BLY!

- en ervaar sekerheid en blydskap in alle omstandighede.

Die Heilige Gees bewerk wedergeboorte en bekering en skenk blydskap aan die verlosde sondaar. Hy maak die verlossingswerk van Jesus aan die kruis ‘n vreugdevolle werklikheid in ons lewens! Die heerlike boodskap van Pinkster is juis dat Jesus die Heilige Gees aan sy kerk geskenk het. Elke wedergeborene!

Tog is ons lewens dikwels sonder krag, sonder oorwinning, sonder vreugde. Waarom?

Efesiërs 4:30 gee vir ons ‘n baie belangrike leidraad. “En moenie die Heilige Gees van God bedroef nie, want Hy het julle as die eiendom van God beseël met die oog op die verlossingsdag.” Wat is snaaks aan hierdie vers? Die plek waar dit staan. Dit duik sommer hier skielik op tussen ’n klomp praktiese etiese vermanings. (Lees dit gerus in Efesiërs 4:1-5:5.) Hoekom? Wel dit lyk asof Paulus insinueer dat hierdie dinge waarteen hy waarsku soos leuens, woede, vuil taal, verbittering, opvlieëndheid... hierdie dinge bedroef die Heilige Gees. Hierdie dinge is so ernstig, dit maak die Heilige Gees hartseer! Kom ons kyk bietjie in groter detail na hierdie stelling van Paulus en wat ons daaruit kan aflei:

~ Die Heilige Gees is ’n persoon en nie bloot ’n mag of ’n gevoel nie - ’n onpersoonlike mag kan tog nie bedroef raak nie!

~ Moenie die Heilige Gees bedroef nie. Wat is baie opvallend hier? Sy woordkeuse – “bedroef”. Hy sê nie, moenie die Heilige Gees kwaad maak nie. Die woord bedroef veronderstel ’n konteks van liefde. Waar daar ’n breuk in ’n bloot tegniese verhouding kom, raak mens kwaad, maar as daar ’n haakplek kom in ’n verhouding waar liefde ter sprake is, kom daar droefheid. As jou vrou wegloop gaan jy tog bedroef wees, meer bedroef as kwaad. Aan die anderkant as jy ‘n verkeersreël oortree maak jy die staat (en die spietkop) nie bedroef nie, maar kwaad! Ons dink nie dikwels so daar aan nie, maar die Heilige Gees het ons lief!  Ons praat meer dikwels van die liefde van die Vader en die liefde van Christus, maar die Heilige Gees is ook waarlik God en Hy het ons lief.

Hoe so? Wel, dis baie duidelik uit Sy betrokkenheid by ons.

Dink bietjie daaraan : Wie het in jou hart gewerk toe jy nog ’n onaantreklike rebelse vuil sondaar was? Wie het met jou gepraat, wie het jou oortuig van sonde en van die heerlikheid van Jesus? Die Heilige Gees, ja. Die Heilige Gees het ons lief. Nie net as individue nie, maar as een liggaam van Christus. Hier in Efesiërs val die klem nogal sterk op die liggaamsaspek en onderlinge verbondenheid van God se kinders! Hy bewerk en smee die eenheid tussen God se kinders.(4:1) Dit is daarom te verstane dat enige onenigheid Hom ontsettend hartseer maak. Onthou - Hy woon in jou, Hy het jou lief ten spyte van wie jy is, maar Hy woon ook in jou broer en suster. En nou? Nou lieg jy vir jou broer, jy beskinder hom, jy benadeel hom.... dit bedroef die Heilige Gees.

Heiligheid gaan nie net oor persoonlike toewyding, Bybelstudie en gebed nie, maar ook baie beslis oor my verhouding met my medemens!

~Ons moet ook net weer kennis, neem ons het te doen met die Heilige Gees. Hy is heilig en alle onheiligheid en boosheid stuit Hom teen die bors. Hy woon in jou en Hy weet alles van jou, Hy ken jou diepste motiewe en gedagtes. Daardie verborge jaloesie, daardie afguns, daardie subtiele vyandskap, daardie geheime onrein begeertes of pornografiese verslawing, daardie growwe en vuil taal… Hy weet dit alles en Hy word bedroef.

Wil jy regtig die Heilige Gees wat jou liefhet, wat die verlossing in jou ’n werklikheid gemaak het....bedroef? Geen Christen by  sy volle verstand sal so iets wil doen nie. Hoe dwaas, hoe ondankbaar.

Daar is egter nog ’n rede hoekom die bedroef van die Heilige Gees so ’n ernstige saak is.   Hy verseël ons. (Ons vind hierdie gedagte reeds in Efesiërs 1:13,14) Die Heilige Gees in ons is die merk of teken dat ons werklik aan God behoort en dat ons finale verlossing gewaarborg word. Hy is ’n stempel van egtheid. Die Heilige Gees in ons is soos ’n deposito dokument wat die volle afbetaling waarborg. Wie dus die Heilige Gees bedroef, sal blydskap en sekerheid en vastigheid inboet.

Wie in sonde volhard, maak die Heilige Gees hartseer en verloor sy sekerheid en vreugde.

As die Heilige Gees in jou, hartseer is, gaan jy ook hartseer en sonder vreugde wees.

Hoe kan ons dit verhoed en hoe kan mens dit  regstel as dit reeds gebeur het? 

In Efesiërs 5:18 gee Paulus uiters belangrike raad hoe om onderlinge onenigheid en onrein spraak of optrede teenoor mekaar te voorkom. “Moet julle nie aan drank te buite gaan nie; daarmee gaan losbandigheid gepaard. Nee, laat die Gees julle vervul.”  Die implikasie is : Kinders van God, julle moet leef onder die invloed van die Heilige Gees soos die kinders van die hel onder die invloed van alkohol leef. ‘n Dronk mens se aksies word deur die alkohol in sy bloed en sy brein aan hom voorgeskryf. So moet die kinders van God deur die Heilige  Gees se begeertes en standaarde gelei word. Leef onder die invloed van die Heilige Gees. Laat sy karakter, sy waardes, sy prioriteite jou gedrag teenoor jou broers en susters bepaal. Terloops - Die Heilige Gees se invloed is presies die teenoorgestelde as die van alkohol. Die Gees maak my verantwoordelik, bedagsaam en versigtig. Die dronkaard tree onverantwoordelik, onbedagsaam en roekeloos op!

Maar wat nou as ons reeds deur woorde en dade ons broers en susters skade aangedoen het en so die Heilige Gees bedroef het. Ons kry ’n leidraad in 4:32 waar Paulus sê: “...vergewe mekaar...”  Belydenis en vergiffenis is die antwoord.  Dis die gevolg van die Heilige Gees se oortuigingswerk,  maar juis dit maak Hom bly, want dit herstel weer eenheid.

Hoe dikwels beleef ons tye van kragteloosheid,  dorheid, onvrugbaarheid, geestelike depressie en ’n gebrek aan blydskap. Daar kan seker baie oorsake wees, en ons mag nooit veralgemeen nie.  Maak egter seker dat jy nie die Heilige Gees bedroef nie. Kom ons stel dit liewer positief - maak die Heilige Gees in jou bly - deur eensgesindheid, integriteit, liefde, reinheid teenoor jou broers en susters uit te leef.  Doen wat die Gees gelukkig sal maak! 

As die Heilige Gees in jou bly is, sal jy sekerheid, 

vreugde en blydskap ervaar!

(hierdie preek het ek by my broer Jacobus de Koning gehoor)

STERF OM VRUGBAAR TE KAN LEWE

- Jesus se raad (wat die gemiddelde “prosperity gospel” aanhanger en  TBN kyker aan hulle pizzas sal laat stik)

Die sekerste manier om onvrugbaar, vaal en vreugdeloos te wees is:  Leef maar net rustig vir jouself.  Fokus maar net op jou eie gerief, jou eie behoeftes, jou finansiële groei,  jou eie aftreeplanne... Klink dit vreemd en vergesog? Wel dis die duidelike implikasie van Johannes 12:24,25.   “Dít verseker Ek julle: As ‘n koringkorrel nie in die grond val en sterwe nie, bly hy net een; maar as hy sterwe, bring hy ‘n groot oes in. Wie sy lewe bo My liefhet, verloor dit; en wie sy lewe in hierdie wêreld nie bo My liefhet nie, sal dit vir die ewige lewe behou.”   Geweldige woorde!

Jesus gebruik ’n eenvoudige beeld uit die landbou wat sy hoorders almal goed kon verstaan. ’n Koringkorrel of mieliepit moet in ’n sekere sin “sterwe” sodat daar ’n oes kan kom. Hy moet sy bestaan en vorm as pit prysgee, onder die grond begrawe word en van die toneel verdwyn. As ’n pit by wyse van spreke sou weier... sal hy ‘n mislukking wees, net alleen bly, geen oes voortbring nie, sy bestaansdoel misloop.

Jesus praat hier  natuurlik in die eerste plek van Homself en spesifiek van sy sterwe aan die kruis. (die gesprek vind plaas kort voor die kruisiging) Jesus se sterwe aan die kruis lewer ’n ryk oes op van verloste mense. Sonder Jesus se plaasvervangende dood sou nie een van ons gered kon word nie. Jesus se offerdood wis ons sonde uit omdat Hy so die straf wat ons verdien in ons plek ondergaan. (Jesaja 53:5,6) As Jesus nie gesterwe het nie,  sou ons nie verlos kon word nie-  nie ek nie, nie jy nie... Ons moet dit goed verstaan, Jesus het baie wonderlike dinge gedoen, genesings, vermeerdering van die brood, op die water geloop.....nie een van hierdie dinge kon verlossing bewerk nie,  Hy moes spesifiek sterwe en ons straf dra in ons plek. Daarom het Satan alles gedoen om Jesus van die kruis weg te hou... So dis baie duidelik, as Jesus nie gewillig was om te sterwe nie,  sou daar geen oes van verloste mense vir sy Vader  wees nie. Geen mens sou gered word nie.

Hierdie selfde beginsel van sterwe om te kan lewe, maak Jesus nou egter ook van toepassing op sy volgelinge. (vers 25) Dis op ons van toepassing op ’n aangepaste manier. Aangepas, want ons lyding en swaarkry  verdien nie vir ons die lewe nie en bewerk nie verlossing nie. Anders gestel, niks wat ons kan doen kan vir ons sonde betaal nie. Geen offer wat ons kan bring kan die slegte dinge wat ons gedoen het uitkanselleer nie. En tog word daar van elke kind van God  verwag om te sterwe aan sy eie voorkeure en belange, ja aan sy lewe. Wat beteken dit? Jesus moet eerste gestel word, uit dankbaarheid vir wat Hy vir ons gedoen het. Wie Jesus nie bo alles kies nie, kan Hom nie volg nie. Jesus kry voorkeur bo alles wat vir my belangrik, kosbaar en dierbaar is! In hierdie opsig moet ek sterwe aan my eie lewe.

Geen sterwe, geen lewe, geen sterwe geen oes! En daarom as daar geen sterwe in my lewe is nie, is my Christenskap vrugteloos en vaal en  gevolglik ook vreugdeloos. Hierdie beginsel is waar van Jesus self en sy werk. Maar dit geld as ’n basiese vereiste vir ons vrugbare volgelingskap. Dis veral prakties van toepassing op ons getuienistaak, deur woord en lewe in hierdie wêreld.

Kom ons sê dit anders : Sonder ’n doelbewuste keuse vir lyding en sterwe kan daar geen suksesvolle uitleef en uitdra van die evangelie wees nie!

Sonder ‘n doelbewuste keuse vir lyding kan jy nie vir die Here werk nie. 

Dis baie duidelik : Jesus moes deur lyding God se Koninkryk kom vestig. Jesus se lyding en vervolging het egter nog nie opgehou nie. Dit word voortgesit in ons. Ons lyding is ’n voortsetting van Christus se lyding. Dit is soos Paulus sy eie lyding verstaan het in Kolossense 2:24,25  “Ek is nou bly oor al die lyding wat ek ter wille van julle moet verduur, want die vervolging van Christus het nog nie geëindig nie. Ek verduur my deel daarvan ter wille van sy liggaam, die kerk,  waarvan ek ‘n dienaar geword het volgens die opdrag wat God my gegee het om sy woord ten volle aan julle bekend te maak.” Paulus het lyding verduur ter wille van die kerk. Paulus het lyding verduur om sodoende die evangelie te verkondig en die kerk te laat groei. Dit was ’n doelbewuste keuse tot lyding. Hy kon rustig eenkant ’n kommerlose bestaan gevoer het as selfsugtige “Christen” in ‘n “gerieflike voorstad” van Jerusalem... Maar nee, hy  kies om die pad van vervolging te loop sodat die evangelie versprei kon word. Paulus pas die beginsel van Jesus in sy eie lewe toe - Hy kies om te sterwe sodat daar ’n oes kan wees! 2 Timoteus 2:8-10. “Onthou altyd dat Jesus Christus, ‘n nakomeling van Dawid, uit die dood opgewek is. Dit is die evangelie wat ek verkondig.

Vir hierdie evangelie ly ek verdrukking, selfs in boeie soos ‘n misdadiger, maar die woord van God kan nie geboei word nie.

Daarom verdra ek alles ter wille van die uitverkorenes, sodat ook hulle die verlossing, wat daar in Christus Jesus is, en die ewige heerlikheid kan ontvang.”

God het besluit om sy uitverkorenes deur die lyding van sy Seun te red. God het ook bepaal dat die evangelie deur die lyding van sy diensknegte versprei sou word. Evengelieverkondiging gaan onvermydelik met opoffering, lyding en sterwe in baie opsigte gepaard. As jy dink jy gaan gelukwensinge en ‘n klop op die skouer kry omdat jy die evangelie verkondig, leef jy nog in ‘n droomwêreld! John Piper vat als mooi saam : “More and more I am persuaded from Scripture and from the history of missions that God's design for the evangelization of the world and the consummation of his purposes includes the suffering of his ministers and missionaries. To put it more plainly and specifically, God designs that the suffering of his ministers and missionaries is one essential means in the joyful triumphant spread of the gospel among all the peoples of the world.”

Lyding ter wille van die verspreiding van die evangelie is ‘n doelbwuste keuse.   Om deur God gebruik te word in die uitdra van sy verlossingsboodskap moet ons bereid wees om baie kere en in baie opsigte te sterf.

Hoe raak hierdie beginsel ons prakties?  Wat moet ek opoffer soadat die evangelie kan versprei, in watter opsigte moet ek sterwe sodat daar ’n oes vir God ingesamel kan word. (Daar is mos nie oral malariamuskiete en kannibale nie - hoe sterwe ek ter wille van evangelie?) Ek wil net drie praktiese areas uitlig.

Ek moet sterwe aan :

~ My “reg” tot gerief en najaging van  eie belang. Ons voel so veilig om weg te kruip in ons bekende gemaksones...bekende mense, bekende aksies, bekende omgewings, gewaarborgde finansiële pakette en pensioen. Het jy al jou aan jou vrese vir mense gesterf en met ander mense oor Jesus gesels?
Dit sal dalk nodig wees om jou eie belange prys te gee in terme van tyd en geld.  Dit gaan egter nie net oor groot sake nie. Daar is  talle klein keuses waar ek teen my eie belang moet kies om bruikbaar te wees in die uitdra van die evangelie... dalk iets soos ‘n Sondagmiddagslapie wat opgeoffer moet word? Om werklik die Koninkryk van God te laat kom moet ek doelbewus teen my eie welsyn kies. Hierdie beginsel word onderstreep deur talle voorbeelde in die kerkgeskiedenis. Dink maar aan iemand soos Adoniram Judson wat twee vroue en talle kinders moes opoffer om die Woord van God na Burma te bring.  

Lees meer, kliek op ADONIRAM JUDSON.

Baie mense is bereid om op ’n afstand betrokke te raak by uitbreiding van die Koninkryk, maar wil nie hulle hande vuilmaak nie. Ek sal op ’n veilige afstand ’n tjek uitskryf, maar moenie my vra om in ‘n plakkershut in te gaan nie...

~ Kulturele trots en ekslusiwiteit. Ons moet in nederigheid grense oor te steek na ander kulture en klasse wat volgens ons norme anders of minderwaardig is. Ons moet ons hoogmoedige trots in ons sak steek. Ons moet bereid wees om in ander mense se lewe in te klim, hulle denke te probeer verstaan, opofferings te maak om hulle te akkomodeer. Het jy dit al gewaag om teenoor iemand van ‘n ander kultuur of godsdiens te getuig - soos ’n Moslem? Sterf vir jou gemaksone en doen dit. Skuif jou vooroordele opsy en gaan sit langs ’n plaaswerker of ‘n huishulp... of daal doelbewus na die vlak van 'n kind of 'n bejaarde om die evangelieboodskap in hulle leefwêreld se terme oor te dra. Dit kan ook insluit opofferings ten opsigte van taal of ander kulturele aspekte. Weet U dis presies wat Jesus gedoen het - hy het sy hemelse bestaan prysgegee om soos een van ons te word. Ons kan nie die evangelie uit die hoogte deel nie. Ook nie vanuit verkeerde motiewe nie - “Ja, sendingwerk is goed, dit hou darem die ... op hulle plek...” As ons die evangelie wil deel , moet ons diensknegte word wat van ons troontjies afklim. Dis presies wat Jesus gedoen het ...  ”Die Seun van die mens het ook nie gekom om gedien te word nie, maar om te dien en sy lewe te gee as losprys vir baie mense." (Markus 10:45)

~ Alle ambisies en begeerte na sukses en populariteit. Vergeet van daardie begeerte dat almal van my moet hou! Sterf aan die bedekte behoefte  wat ons het om gedurig bedank en waardeer te word. Ons eie ambisies staan in die pad van suksesvolle getuienis....soos om ryk te wil word of aansien in die gemeenskap te hê.  Ons moet ook sterf aan ons “groot indrukwekkende metodes” van evangelisering  wat meer gegrond is op wêreldse propaganda tegnieke as God se Woord.  Die TBN styl van "glitter en glamour!" As ons werklik die evangelie wil bevorder, moet ons bereid wees om nederige metodes te gebruik, wat aan God al die eer sal gee... Om agter die skerms te werk en in ons binnekamers te pleit voor God.  Weet verseker  dat as jy die onverdunde Bybelse boodskap bring,  gaan  jy beslis ongewild wees.  Mense gaan nie van jou hou as jy vir die beginsels van die Woord staan nie. Is jy bereid om ‘n verworpe ongewenste lid van die gemeenskap te wees?  Soos Jesus? Ja, dan eers kan God jou gebruik!  Satan het Jesus versoek op hierdie punt. Hy nooi Jesus om van die tempel se dak af te spring. Dit sou ‘n kortpad na gewildheid wees. Jesus val egter nie vir sy grappie nie, maar kies die bitter eensame pad van die kruis. Sukses mag nooit ons dryfkrag en motief wees nie. Ons moet bereid wees om die evangelie te bevorder al sien ons nooit sigbare resultate nie.  Ons begeerte om geprys te word moet ons afsterf. Jy gaan dalk die teenoorgestelde beleef as jy begin getuig. In plaas van resultate en lof gaan jou skoolleerlinge teenoor wie jy getuig, jou alle hel in die klaskamer gee; juis  jou plaaswerkers vir wie jy die Woord bring gaan jou dalk in die steek laat...terloops dis mos wat Jesus ervaar het van sy eie dissipels! Is jy bereid om al hierdie teenstand deur te gaan?

Kan jy sien, sonder ’n bereidheid om skade te lei, om te sterwe in vele opsigte, is daar geen kans dat ’n mens regtig die evangelie kan uitdra nie? Sonder sterwe, geen vrugdra, geen oes en daarom geen vreugde!

Twee slotopmerkings:

~ Waar lê die struikelblok, hoekom groei die kerk nie vinniger nie? Hoekom is daar nog soveel onbereikte mense na 2000 jaar van kerkwees? Ons kan seker baie lang debatte hieroor voer, maar een duidelik waarheid is : die kerk groei net met die spoed waarteen mense bereid is om te “sterf”!   Daarom is daar in tye van vervolging dikwels vinnige kerkgroei, maar hoe meer welvaart en gerief Christene beleef, hoe minder groei is daar. Namate ons bereid is om aansprake op gerief, eie belang en ambisies prys te gee, groei die kerk. Op hierdie oomblik is daar genoeg middele binne die kerk om die wêreld te bereik - waarom gebeur dit nie? Min Christene is bereid om die pad van die koringkorrel te loop. Min is bereid om hulle finansiële aspirasies en sekuriteite af te sterwe, min mense is  bereid om hulle gesondheid op die spel te plaas... John Stott sê : "The greatest single secret of evangelistic or missionary effectiveness is the willingness to suffer and die."

~Miskien is daar iemand wat eerlik en opreg wonder : Ek wil graag die evangelie uitdra - maar ek moet nog aan baie dinge sterwe, moet ek  maar eers wag totdat ek dit regkry?” Vriende, net Jesus se sterwe was volmaak en volledig. By ons is dit ’n onvolmaakte proses wat lewenslank duur. Solank ons hier op aarde is, sal die kind van God voortdurend maar die soeke na selfbelang en eie gerief in homself ontdek. Moenie wag totdat jy volmaak is voordat jy die evangelie begin uitdra nie- dan gaan jy nooit sover kom nie. Stel jouself tot beskikking van Jesus, NOU!  Die Heilige Gees is getrou. Hy sal jou wys waar jy nog moet sterwe. Begin net!

Bybelse logika :

Streef na jou eie belang en word 'n verloorder! Verloor jouself vir Jesus en sy saak en wees 'n ewige wenner!

GREEP VAN DIE GELUKSGODIN

- die gevaar van lotery en gelukstrekkings.

Waarom behoort 'n Christen hierdie dinge te vermy?

Die bekende prediker en kragtige evangelis, Dr Willie Marais (wat baie mense in Suid-Afrika en Namibië se geestelike vader is)  antwoord hierdie vraag baie duidelik in sy outobiografie, “ ‘n Man van God gestuur” in ‘n hoofstukkie getiteld, Afgodediens. Dr Willie vertel :

Na ‘n oggenddiens in Randfontein word ek genooi vir ‘n koppie tee by twee mense wat met my oor hulle probleem wou praat. By hulle huis het dit my opgeval dat dit dié mense seker aan geen aardse goed ontbreek nie. Die tee is buite op die stoep bedien wat byna net so deftig was soos binne-in die huis.

Dit was ‘n baie hartseer verhaal wat ek moes aanhoor. Hulle enigste seun was ‘n wegbreker. Daar was byna nie ‘n sonde wat hy nie gepleeg het nie. Om sake te vererger het hy net weggeraak en nie weer iets van hom laat hoor nie en toe sê die moeder : “My man en ek bid al so lank dat ons kind gered moet word, maar ons gebede word nie verhoor nie. Ons huil soms ons kussings nat, maar daar kom geen antwoord nie. U is ‘n man van God. As u bid sal u verhoor word. Sal u nie asseblief vir die Here vra om ons kind te verlos nie.”

Op daardie oomblik bring die huishulp die tee en daar kom ‘n tydjie van stilte terwyl mevrou die tee inskink. Teen die muur het daar ‘n oorspronklike skildery gehang. Voor ek my kom kry, vra ek wat die skildery gekos het. Mevrou antwoord toe: “Niks nie, ons het dit met ‘n lootjie gewen.” Vir ‘n oomblik was ek spyt dat ek die vraag gevra het, want haar antwoord dwing my toe om iets onvriendeliks te sê terwyl ek ‘n gas in hulle woning is. Levitikus 5:1 leer dat as jy bewus is van ‘n kwaad en jy praat nie, dan staan jy ook voor God skuldig. Die volgende oomblik sê die Heilige Gees vir my dat dié skildery die oorsaak van hulle probleem met hulle kind is. Dié skildery het hulle huis onder ‘n banvloek gebring (vgl Deuteronomium 7:25,26). Hulle sonde van lotery (vgl Jesaja 65:11-15) het hulle in hulle kind (vgl Gen 9:24,25) uitgevind. (vgl Numeri 32:23) Dit was van die Here dat ek die vraag gevra het, want sodoende het ek onwetend my vinger op die oorsaak van hulle probleem gelê.

Ek sê vir hulle: “U was waarskynlik nie daarvan bewus dat die oomblik toe u daardie lootjie uitgeneem het, u die tafel vir die geluksgod gedek het nie, want in lotery word die prys wat gewen word nie bepaal deur  eie prestasie nie, maar deur geluk. Die Here spreek ‘n vloek uit op mense wat aan loterye deelneem. Die Woord van God sê : “Maar julle wat die HERE verlaat, wat my heilige berg vergeet, wat 'n tafel dek vir die geluksgod en die mengsel inskink vir die godin van die noodlot--

Ek sal julle bestem vir die swaard, en julle almal sal buig om geslag te word, omdat Ek geroep maar julle nie geantwoord het nie, Ek gespreek maar julle nie geluister het nie, maar gedoen het wat verkeerd is in my oë en verkies het wat My nie behaag nie.

Daarom, so sê die Here HERE: Kyk, my knegte sal eet, maar julle sal honger bly; kyk, my knegte sal drink, maar julle sal dors wees; kyk, my knegte sal bly wees, maar julle sal beskaamd staan.

Kyk, my knegte sal jubel, omdat hulle hart vrolik is, maar júlle sal skreeu van pyn in die hart en huil deur die verbreking van gees.  En julle sal jul naam vir my uitverkorenes as 'n woord van verwensing laat agterbly, en die Here HERE sal jou ombring.” (Jesaja 65:11-15) Die naam vir die geluksgod is Gad en vir die godin van die noodlot Meni. Deur ‘n lootjie uit te neem, beledig ons die een ware God wat voorsien. (vgl Genesis 22:14) Nou moet afgode in plaas van God in ons begeerte voorsien. Dit is tot God wat ons moet bid : “Gee ons vandag ons daaglikse brood.” (Matteus 6:11); nie tot Gad en Meni nie. Die oomblik toe u die prys gewen het en dit  u woning ingedra is, het daar ‘n afgod sy intrek in u woning geneem, want hierdie skildery het deur die lotery ‘n afgod geword. Daar staan geskrywe : “Die gesnede beelde van hulle gode moet julle met vuur verbrand; die silwer en die goud wat daaraan is, mag jy nie begeer of vir jou neem nie, dat jy nie daardeur verstrik raak nie; want dit is vir die HERE jou God 'n gruwel.

En jy mag geen gruwel in jou huis inbring nie, sodat jy nie net so onder die banvloek kom nie; jy moet daar heeltemal 'n afsku van hê en dit geheel en al as gruwel beskou; want dit is onder die banvloek.”

Die Skrif beveel ons om die praktyke van die sondige natuur (vgl Galasiërs 5:19-21) dood te maak deur die Gees wat in ons woon sodat ons kan lewe (Romeine 8:13). In die Nuwe Testament het die mense wat byvoorbeeld met toorkunste omgegaan het hulle boeke gebring en voor almal verbrand (Handelinge 19:19). Ek glo dat hierdie afgod wat in julle huis gekom het iets te doen het met dit wat met julle kind gebeur het.” Nadat ek vir hulle ‘n ernstige gebed gedoen het, het ek vertrek. Ek kan nie onthou of ek tee gedrink het nie. Ek dink die oomblik was te ernstig om gesellig te verkeer.

Vier maande later het ek weer die voorreg gehad om in Randfontein te preek. Na die diens het dieselfde mense my weer genooi om by hulle te kom tee drink. Ons het weer op dieselfde plek op die stoep gaan sit. Die muur waar die skildery gehang het, was leeg. Ek vra : “En wat het van die skildery geword?”

Mevrou antwoord : “Dit is die rede waarom ons u genooi het om weer by ons te kom tee drink. Ons het goeie nuus om u te vertel. Verlede keer het u met ons oor die skildery gepraat en ons daarop gewys dat lotery deur God vervloek is. U motor was skaars om die hoek, toe het my man die skildery afgehaal, die vleisbyltjie geneem en dit stukkend gekap, tamatiekas-plankies daaroor gebreek, ‘n bietjie parafien daaroor gegooi en die skildery aan die brand gesteek. Die rook van die skildery het nog opgetrek in ons agterplaas toe ons telefoon lui. Dit was ons seun. Hy het op daardie selfde oomblik toe die skildery gebrand het, kragdadig tot bekering gekom.”

Dit spreek seker vanself?

Vir verdere inligting, kliek op LOTERY

Is jy lus om na ‘n preek van Dr. Willie Marais te luister? Kliek op ELKEEN WAT DIE NAAM VAN DIE HERE AANROEP

CALVYN VOL VREUGDE

- wat is die feite?

Onlangs moes ek die volgende hooghartige beskuldiging teen Calvyn hoor : “Hierdie knaap het nie veel joy in sy lewe gehad nie.” Die “kenner” wat hierdie uitspraak oor Calvyn maak is ene Eben Swart. Al Eben se ander uitsprake eers daargelaat; is dit regtig so dat Calvyn ‘n vreugdelose mens was? 

‘n Bekende aanhaling uit Calvyn se werk klink so : “There is not one blade of grass, there is no colour in this world that is not intended to make us rejoice.” Vreemd vir iemand wat nie vreugde sou geken het nie? 

Calvyn was ‘n nugtere gebalanseerde teoloog. Al het hy homself verlustig in die heerlike wese van God, het hy nie met sy kop net in die hemel geleef nie, maar praat ook oor ons houding teenoor die huidige lewe op aarde in Hoofstuk 10 van sy Institusie (boek 3) en wys daarop dat God se gawes tot ons voordeel geskep is. Hierdie voordeel gaan nie net daaroor dat God in ons noodsaaklike basiese behoeftes wil voorsien nie, maar ons ook met sy goeie gawes wil blymaak. Calvyn skryf byvoorbeeld oor iets baie aards soos kos : “As ons dan nadink oor wat sy doel was toe Hy voedsel geskep het, sal ons vind dat Hy nie alleen ons behoefte nie, maar ook ons genot en vrolikheid in ag geneem het.” Die implikasie is, ons mag lekker kos geniet, ons mag daaroor bly wees! 

Dis natuurlik maklik om vol blydskap te wees as alles goed gaan. Die kwaliteit van ware vreugde word juis getoets as dinge sleg gaan. Calvyn is aan die einde van sy lewe deur ‘n verskeidenheid siektes geteister onder andere ‘n maagsweer en ‘n niersteen. Hy is op 27 Mei 1564 oorlede. 

Theodore Beza beskryf ‘n insident op 10 Maart toe hy ‘n besoek aan die siek Calvyn gebring het. “Ons het hom daar aangetref terwyl hy geklee by sy tafeltjie sit waar hy gewoonlik geskryf en nagedink het. Toe hy ons sien, het hy sy kop op sy een hand laat sak soos hy gewoonlik gedoen het wanneer hy iets oorpeins, en ‘n tyd lank stilgebly. Uiteindellik het hy met ‘n gebroke stem en met ‘n lieflike gelaat wat van vreugde straal, gesê: My geliefde broeders ek is julle baie dankbaar vir julle bekommernis oor my...” 

Op die 2 de April is ‘n baie siek Calvyn op ‘n stoeltjie in die kerk ingebring. Hy het vir die hele preek gebly en ook nagmaal gebruik wat hy uit Beza se hand ontvang het. Beza lewer die volgende kommentaar : “En hoewel dit met ‘n bewende stem was, het hy die lofsang saam met die ander met so ‘n gesigsuitdrukking gesing dat die tekens van blydskap duidelik op sy sterwende gelaat geskitter het.” 

Calvyn was beslis vreugdevol, hoe dan anders? Hy het immers proefondervindelik die genade van ‘n soewereine God beleef! Ware vreugde was vir Calvyn iets anders as bloot die plesiere van hierdie wêreld, maar ‘n vaste blydskap gebou op God. Daarom kan slegs gelowiges wat vergenoegdheid beleef in God se genade, waarlik en volmaak gelukkig wees! 

Calvyn verduidelik dit in sy kommentaar op Psalm 16:11 wat in die OAV so lees : “U sal my die pad van die lewe bekend maak; versadiging van vreugde is voor u aangesig, lieflikhede in u regterhand, vir ewig.” Die KJV praat van “fulness of joy” 

"When God is reconciled to us, we have all things which are necessary to perfect happiness. The phrase, the countenance of God, may be understood either of our being beheld by him, or of our beholding him; but I consider both these ideas as included, for his fatherly favor, which he displays in looking upon us with a serene countenance, precedes this joy, and is the first cause of it, and yet this does not cheer us until, on our part, we behold it shining upon us. 

By this clause David also intended distinctly to express to whom those pleasures belong, of which God has in his hand a full and an overflowing abundance. As there are with God pleasures sufficient to replenish and satisfy the whole world, whence comes it to pass that a dismal and deadly darkness envelopes the greater part of mankind, but because God does not look upon all men equally with his friendly and fatherly countenance, nor opens the eyes of all men to seek the matter of their joy in him, and no where else? 

Fulness of joy is contrasted with the evanescent allurements and pleasures of this transitory world, which, after having diverted their miserable votaries for a time, leave them at length unsatisfied, famished, and disappointed. They may intoxicate and glut themselves with pleasures to the greatest excess, but, instead of being satisfied, they rather become wearied of them through loathing; and, besides, the pleasures of this world vanish away like dreams. David, therefore, testifies that true and solid joy in which the minds of men may rest will never be found any where else but in God; and that, therefore, none but the faithful, who are contented with his grace alone, can be truly and perfectly happy. (Commentaries) "

Ek wonder, kan Calvyn se kritici getuig van hierdie versadiging van vreugde?...en ja, moet mens nie maar eers deeglik navorsing doen voor mens met wilde uitsprake kom nie? 

* Eben is blykbaar is op ‘n kruistog om alle kerke, leraars en selfs die reformatore verdag te maak deur hulle aan Vrymesselary te koppel. Nou verstaan my goed, ek was en is nog altyd openlik uitgesproke teen alle geheime organisasies en ook Vrymesselary (die kernboosheid van Vrymesselary is dat dit die uniekheid van Jesus as enigste Weg na God ontken – iets waaraan baie hedendaagse teoloë ook skuldig is), maar Eben haak bietjie uit met sy bewerings en assosiasies, soveel so dat dit klink asof hyself die enigste nie-vrymesselaar op aarde is. ‘n Mens kan vanselfsprekend nie juis veel historiese insig en teologiese beheersdheid verwag van iemand, wat Calvyn, “ ‘n knaap” noem nie. Eben is soos iemand wat nie kan krieket speel nie en net wild met ‘n kolf swaai en tog wel hier en daar ‘n bal raakslaan en selfs vir ‘n ses moker. (want hy sê waar dinge ook!)

Een van Eben se aanvegbare bewerings is dat Suid-Afrika slegs plaaslike herlewings beleef het (weens die invloed van vrymesselary in ons geskiedenis), anders as ander lande. Wel, Suid-Afrika het inderdaad al ‘n groot herlewing beleef. Wat van die 1858-1862 herlewing? En dit was juis ondere andere in die Kaap in gemeentes waar Ds Andrew Murray en GWA van der Lingen gearbei het, wat deur Eben beskuldig word dat hulle Vrymesselaars was. Selfs ook die Zoeloe en Xhosa bevolkingsgroepe het herlewing beleef. Vrymesselaarsinvloed in Suid-Afrika is ‘n feit, maar dis nie meer as in ander lande soos byvoorbeeld die VSA nie, soos duidelik blyk uit die volgende inligting uit National Geographic: “Prominent Freemasons like Ben Franklin and George Washington played essential roles in the American Revolution. And among the ranks of Freemasons are 9 signers of the Declaration of Independence and 13 signers of the Constitution.” 

AS PRAAT EN PLEIT NIE MEER HELP NIE

- is die Gees nog steeds daar! 

Kinders van God beleef soms baie soorte teleurstellings en moedeloosheid en selfs partykeer ‘n wanhopige gevoel van bekommernis. Die redes is veelvuldig : dinge werk nie uit soos ek dit wil hê nie, probleme so groot soos die berge, moeilike omstandighede wat eindeloos voortsloer... van die ontstellendste krisisse is egter die angswekkende feit van eggenotes, kinders, familie en vriende (selfs gemeentelede) wat onbekeerd voortleef terwyl die einde naderkom... Hulle is vasgevang in Satan se greep, verblind deur die wêreld, verlam in ‘n verlore staat... Jou gepraat val skynbaar op dowe ore, jou gedreig en gepleit het geen effek. Dit maak jou moedeloos en selfs paniekerig. Dan is daar nog die betreurenswaardige toestand van die kerk...dwalinge, morele verval, wêreldsgesindheid en laksheid wat floreer. Dit dreig om baie Christene heeltemal moedeloos of sinies te maak. 

Die profeet Sagaria het vir elkeen wat so voel ‘n besondere boodskap. Sagaria self het opgetree in ‘n konteks van moedeloosheid en teleurstelling. Hy bring sy boodskap in die tydperk nadat die Jode uit ballingskap teruggekeer het na Jerusalem. Hulle het mooi verwagtinge gehad, maar als het nie uitgewerk soos hulle gedink het nie. Daar was armoede, vyande, geskille en geestelike verval. Die groot taak in hierdie tyd was om die verwoeste tempel weer te herbou, maar dit het maar broekskeur gegaan en op ‘n stadium moes die werk gestaak word. Die goewerneur Serubabel moes in hierdie moeilike omstandighede toesien dat die bouwerk vorder. Die doel van visioen van die olie en die lampe in Sagaria hoofstuk 4 was om hom te bemoedig. Hierdie bemoediging gaan egter verder as Serubabel en sy tyd, dis ‘n profetiese boodskap wat ook ons direk raak... 

Die kernboodskap van die beeld van die olie en die lampe vind ons in vers 6. “Nie met mag en krag sal jy slaag nie, maar deur my Gees, sê die Here die Almagtige."

Dis wat die moedelose Serubabel moes hoor : die sukses van sy onderneming het nie afgehang van menslike vermoëns en planne nie, maar van God se Gees wat krag gee. Deur die krag van God se Gees sal die grootste berg, die ongemaklikste struikelblok, ‘n gelykte word! (7) Hoe nodig het ons nie om hierdie boodskap te hoor nie. Ons het mos die neiging om alles met brute krag en geweld te wil regforseer. Ek wil my familie regskree. Ek wil my man regpreek. Ek wil my werksmense sommer met ‘n dropper regmoker tot bekering! God herinner ons... “Nee, my kind, nie deur krag en geweld nie, maar deur my Gees...” 

Kom ons vat dit maar vir ‘n feit: ons kan niemand deur menslike geweld en oorredingskrag verander nie. Ons kan nie self lewe blaas in iemand wat geestelik dood is nie. Ons kan niemand se gewete bring tot berou nie. Ons kan niemand beweeg tot bekering nie...maar die Heilige Gees kan! 

Hierdie visioen van Sagaria beklemtoon ons totale afhanklikheid van God se Gees. Die lampe van die kandelaar word voortdurend voorsien vaan olie. Sonder die olie kan die lampe nie brand nie. Die lampe simboliseer die aanbiddingsgemeenskap, in ons taal, die gemeente. Sonder die bekragtiging en energie van die Heilige gees kan ons nie kerkwees nie, kan ons nie effek hê op mense rondom ons nie, kan ons nie slaag met ons Godgegewe take nie. Ek en jy kan nie in hierdie donker wêreld skyn en ‘n verskil maak sonder die olie van die Heilige Gees nie. 

Die heerlike boodskap van Pinkster is juis dat die Heilige Gees tot beskikking is van elke kind van God! 

As ons dan nou besef dat ons afhanklik is van die Heilige Gees, wat dan nou? 

Bid vir die bekragtiging van die Gees. Gebed is die duidelikste bewys dat ek nie meer op eie vermoëns staatmaak nie, maar op die Heilige Gees. God skenk sy Gees in antwoord op gebed. (Lukas 11:13) 

Waak dat ek nie die Gees bedroef en uitblus nie. (Efesiërs 4:30) Hoe keer ek dat ek die Gees bedroef? (Ef 4:31,32) Stel my verhouding met my medemens reg! 

Getuig onder beheer van die Heilige Gees. Hy gee die krag daarvoor. (Handelinge 1:8) Die Heilige Gees maak ons nie passiewe dromers met wollerige idees nie, maar gehoorsame arbeiders in God se wingerd! Vertel maar net in opregtheid wie Jesus is en wat Hy vir jou gedoen het. Moenie geestelike geweld en druk op mense toepas nie. Laat die Gees jou lewe spontaan oorheers, sodat jou woorde deur jou lewensstyl ondersteun word. 

Wie op die Heilige Gees vertrou het rede om positief blymoedig te wees. Die pessimiste sou destyds sê : kyk hoe stadig vorder die tempel, dit sal nooit klaarkom nie. 'n Belangrike deel van die boodskap wat Sagaria moes oordra is: Moenie ‘n klein begin verag nie! (10) Ja, die ware Christene is min, die wat vashou aan die waarheid van die Woord is yl gesaai, ons woorde voel so swak, ons pogings lyk so nietig... Moenie dit geringskat nie. Onthou vir die Gees is niks onmoontlik nie. (Hy kon Paulus die klipharde Fariseër verander...) Jesus self het ons daarop gewys die koninkryk van God begin maar klein, soos ‘n mostertsaadjie, maar dit groei onstuitbaar... 

God self sorg dat sy tempel gebou word!

Hiervoor het Hy destyds mense gebruik wat afhanklik was van die Gees. Die fisiese tempel is wel herbou in die tyd van Sagaria, maar God is vandag nog met iets baie groters besig. Hy bou sy ewige tempel, sy kerk, die liggaam van Jesus. God gebruik weereens mense hiervoor wat afhanklik is van die Heilige Gees. Jesus is ons Gesalfde, Hy was vol van die Heilige Gees en Hy gee sy Gees aan ons om die werk te kan doen. Hierdie feit gee ons hoop en vuur ons aan om te werk. Ons kan Hom vertrou om deur sy Gees groot dinge te doen, al lyk ons pogings hoe klein! 

Maak ’n pad vir die Here in die woestyn!

(Verslag van besoek aan Kaokoland 29 April - 3 Mei 2013 deur ds. Erik van Zyl) 

Die profeet Jesaja profeteer, Iemand roep: "Maak vir die Here ‘n pad in die woestyn, maak in die barre wêreld ‘n grootpad vir ons God! "(Jesjaja 40:3) 

Die droogte is vir ’n 2de jaar besig om van Kaokoland ’n woestyn te maak, .....eers het die Ova-Himba geveg om hul beeste te red, nou is daar ’n verslae gelatenheid. "Koka" in Herero beteken dood, dit is wat jy hoor wanneer jy vra hoe dit gaan. Daar is reeds beeste dood en baie wat veg om oorlewing staar die dood in die oë.... 

Die enigste hoop is die hoop van die evangelie! Mag God in die droogtetyd ’n pad oopbreek vir die evangelie in die mense-harte van ’n dorre Kaokoland. Hoe bemoedig jy mense wat op die punt staan om in aardse terme alles te verloor? 

Hester en Frederick vergesel my en in Opuwo voorsien die Here wonderlik! Selma van der Merwe (nooiensvan), nasaat van ouma Willemiena van der Merwe, dorslandtrekker, is ons gids! Haar aansteeklike lag en humorsin en liefde vir die Here maak haar teenwordigheid ’n vreugde. Ons maak beurte, twee sit agter op die bak van die Cruiser en twee sit voor. 

Die pad na Etanga oor die berge na Okaanga oor die vlakte van Ondije, vertel ’n eie storie: die opvolgreëns het nie geval nie, die bekke is baie en die verskroeide vlakte gras is net te kort en te min en die tiende en elfde maand lê nog ver en daarby is die damme by Ondije dorleeg. 

Die krale by Ondije staan leeg en by hoofman Uasuvisa Tjavara se tydelike afgeleë staning kry ons sy vrou, Uazamuani, ’n toegewyde kind van die Here. Dit wemel van die kinders, 16 van hulle, maar net een is haar eie! ’n Himba kleuterskool of bewaarskool, noem dit wat jy wil, die ander Himbas vertel ons sy is net ongelooflik lief vir kinders. Haar vriendelikheid en positiewe ingesteldheid is aansteeklik. Die enigste Herero Bybel by ons gee ons vir haar, maar sy bemoedig ons meer as ons vir haar. 1Thessalonisense 5: 16 - 18 is haar getuigskrif, Wees altyd bly. Bid gedurig. Wees in alle omstandighede dankbaar, want dit is wat God in Christus Jesus van julle verwag. Bid vir Uazamuani, want sy is besig om te midde van die droogte ’n pad vir die Here oop te maak in Himba kinders se harte. 

Die aand kamp en kuier ons in ’n droë rivierloop naby Tjise Tjambiru se kraal in Okaanga. Die boodskap trek ver, sommiges word aangery, daar is omtrent 30 bymekaar wat na die Jesusfilm kyk. Donderdagoggend, met die kruisgebeure vars in ons geheue, vier ons nagmaal; soos met die laaste avondmaal was ons 12 gelowiges. Die Here lê op my hart ’n boodskap van hoop uit die boek Job, met Jakobus (1:3) se woorde as inleiding: My broers, julle moet baie bly wees wanneer allerlei beproewings oor julle kom, want, soos julle weet, as julle geloof die toets deurstaan het, stel dit julle in staat om te volhard. 

Die geheim is om God te midde van beproewings, swaarkry, droogte ..... met blymoedigheid te dien, want dan gaan dit oor Hom en nie oor Sy seëninge nie! Bid vir die Ova-Himba gelowiges, dat hulle in die droogte-tyd ’n pad vir die Here sal oopmaak en die Here sigbaar sal maak deur die blymoedigheid en vreugde waarmee hulle die Here volhardend dien en liefhet. 

Ons vertrek na hoofman Langman Muhenje, ’n vriend. Hy is nie by Omuatjivingu nie, maar oppad na die Ovivero-dam tussen die berge. Een van Kaokoland se slegste paaie, dalk die slegste! Selma sê dit is nie ’n pad nie! Die twee seuns wat langs die pad opklim is ook die twee engele wat afklim om die pad na hoofman Muhenje se tydelike kraal-staanplek te wys. Tagtig meter van die pad af daar onder in ’n kloof. Te voet kry ons die hoofman waar hy in laaste lig by sy vuurtjie sit. “Ek het gesien dit is my vriende ” sê hy. Ons groet en gesels. Ek kyk na die kloof en berg en bosse en wonder hoe gaan die Here dit vir my moontlik maak om vanaand die Jesus-film hier te wys. “Kan ’n mens met die kloof in die rivierloop terugry tot hier?” vra ek. 

Ons stap terug en ry verder, maar ons soektog na ’n pad is tevergeefs, die rivierloop in die kloof is onrybaar. Met ons terugtog stop ons, die bokwagtertjies langs die pad kan ons boodskap aan die hoofman oordra. “Ons het ’n probleem” sê Selma wanneer sy terugstap van die bokwagters. “Himba seuns is besig om ’n pad met pangas oop te kap !” “Dan ry ons die pad!” 

Voetjie vir voetjie en tree vir tree ry ons die pad tussen die afgekapte Mopanie boompies wat soos spiespunte ’n hinderlaag lê vir die Land Cruiser se bande. Hoofman Langman Muhenje het ’n grootpad gemaak vir die Here!, want ’n uur later staan die Cruiser in die rivierloop terwyl ongeveer 30 mans, vrouens en kinders na die Jesus-film kyk. Selma getuig baie van hulle het die Jesus film vir die eerste keer gesien! 

Vrydagoggend sit ons in die beeskraal en luister na die Woord van die Here uit Jesaja 40. Die hoofman het pad gemaak vir die Here, maar daar is ook ’n nou pad en breë pad. Selma getuig van God se liefde in haar lewe. Bid dat die Here ’n pad vir die evangelie sal oopmaak in die harte van die hoofman en sy hele kraal. Nadat Hester en Selma die hoofman se vrou se seer voet verpleeg en verbind het, vertrek ons terug met die hoofman se pad. 

Vrydagaand oornag ek en Hester op Queen Sophia, ’n hervestiging plaas van die regering tussen Outjo en Otjiwarongo. Die Here het vir Chris en Jessie van Rooyen geroep om daar te gaan bly. Met die regering se goedkeuring en seën het hulle as deel van ’n Kunene vir Christus projek reeds daar ingetrek en is hulle daartoe verbind om ten minste vir die volgende 5 jaar betrokke te wees om die lewenskwaliteit van die ongeveer 400 mense wat op Queen Sophia woon, te verbeter. Landbou, gesondheid en opvoeding is van die terreine waarby hulle betrokke sal wees. Bid ook vir hulle dat hulle blote teenwoordigheid daar ook ’n pad vir die Here sal oopmaak na die harte van die mense van Queen Sophia. Chris en Jessie noem die projek, projek Sagaria (6:4), want hulle weet in eie krag sal hulle nie slaag nie, alleen deur die Gees van die Here!

Ds. Erik van Zyl aan die woord.

Himba weduwee.

'N TSOTSI EN 'N VRYSTAATSE BOER

- beleef beide die krag van die evangelie!

['n Verdere uittreksel uit die boek wat ek oor my Pa, Johan de Koning se wedervaringe skryf. Kliek ook op DIE LAASTE SIGARET en DIE MAN ONDER DIE BOOM. Vir van die gegewens oor Shadrack Maloka het ek gebruik gemaak van 'n boek oor die verhaal van die Dorothea Sending, "RED WAT VERLORE GAAN"]

Deur jare se werk op verskillende plekke en in ‘n verskeidenheid van gemeenskappe word mens met ‘n rykdom van vriende met uiteenlopende agtergronde beloon. Dis soos Johan de Koning dit ook beleef het. Een so ‘n besondere vriend was ‘n voormalige leier van ‘n tsotsi-bende, Shadrack Maloka. Vir baie jare is hy "Mohanoe" (verworpene) genoem. In sy hart was daar net duisternis en wanhoop. Op 27 Desember 1947 het sy lewe radikaal verander toe hy ‘n tentdiens en rolprentvertoning in Moroka (Soweto) bygewoon het. Hy het sy sonde bely en ‘n onbeskryflike vrede het van hom besit geneem. Hy het nooit die liefde van ‘n vader of moeder geken nie, maar nou het hy die liefde van God ondervind. Daardie nag het hy die eerste keer in jare rustig geslaap. Al was hy ongeletterd en kon hy net Sotho praat, het hy aansoek gedoen om in die Bybelskool opgeneem te word. Hy was later baie tale magtig en ‘n besondere instrument in God se hand wat selfs ook oorsee opgetree het. 

Shadrack was reeds in die sending toe Johan in 1956 voltyds deel van die Dorothea span geword het. Hulle het vanaf die begin groot vriende geword. Johan het as jong werker baie by Shadrack geleer. ‘n Bybel teks soos Spreuke 28:13 het hy die eerste keer by hom gehoor. Met Shadrack kon Johan die diepste geheime van my hart bespreek. 

‘n Onvergeetlike veldtog saam met Shadrack was in Bethlehem in die Vrystaat by Dr. Bloem se gemeente. Selfs vanaf die plase sowat 40 km ver het boere hulle werkers gebring. Kosie Nortje, ‘n boer van die plaas Geskenk, by Daniëlsrus was gereeld daar met ‘n vragmotor vol singende mense.

Shadrack was aan die woord, Kosie was aandagtig aan die luister, buite het dit gedonder en geblits en die reën het in strome neer gegiet. Johan het by die konsistorie deur uit geloer. Diewe was besig om die storm as geleentheid te gebruik om die motors deur te snuffel. Jonk en vinnig soos Johan was, het hy die trappe af gesnel bo-oor die hek gespring en voor die dief kon wegkom het hy hom voor sy bors gegryp. Eers ‘n keer sy kop teen die deur van die motor gestamp. Skaam oor sy daad het hy hom feitlik ingedra tot in die kerk. Maar tog so ‘n bietjie trots oor sy kordaat stuk het Johan vir Kosie probeer beduie dat hy in sy motor wou inbreek. Hoe skaam het Johan gevoel toe Kosie se reaksie was : “Dit is tog aardse goed, ek wil luister na die Woord.” 

Kosie was so aangeraak deur wat hy by die dienste belewe het dat hy gevra het of hulle nie na die Bethlehem dienste ook ‘n reeks dienste op sy plaas kan kom hou nie. Alhoewel die span se reëlings gewoonlik lank vooruit getref word, kon hulle tog verskuiwings maak en ‘n paar dae na Kosie se plaas gaan. Daardie dienste was so geseënd met honderde plaaswerkers van oral op die plase wat bygewoon het, dat dit daarna ‘n jaarlikse instelling geword het. 

Die grootste gebeurtenis was egter daardie eerste aand. Johan het in ‘n rondawel en Shadrack in ‘n motorhuis net langsaan geslaap. Hulle en Kosie het oor die Woord en geestelike dinge gesels en by geloofsekerheid en bevryding uitgekom. 

Kosie en Shadrack is laat uit sy rondawel, en soos wat Johan later verneem het, het hulle nog ‘n tydjie in Shadrack se kamer gesels. Dit is toe dat Shadrack baie eerbiedig maar ernstig vir sy vriend sê: “Jy is ongehoorsaam. God wil jou gebruik maar jy is nie bereid om die sigaret wat vir jou ‘n struikelblok is, vir die Here te gee nie.” 

Niksvermoedend terwyl Kosie die volgende oggend vir Johan vroeg koffie bring, sê hy: “Maar Kosie jy het nog nie vanoggend gerook nie.” “Hoe het jy geweet?” was sy verbaasde antwoord. “Ek het vir jou gebid en ek kan dit sien.” Kosie het ‘n kragtige getuie en pragtige werker vir die Here in sy omgewing geword. 

Kosie en Sannie Nortje het ook besondere vriende van die de Konings geword en het hulle jarelank die werk in Namibië ook finansieël ondersteun. Dit was vir Johan ‘n besondere eer toe hy gevra is om by Kosie se begrafnis die boodskap te gee. 

Shadrack en Johan was weer saam vir ‘n veldtog in Bethlehem kort voor sy beplande verlowing in November 1961. Net hy en niemand anders het iets daarvan geweet nie. Vanaf Bethlehem is hulle na Kroonstad en verder na Odendaalsrus. Die bussie was vol gelaai. Johan het nie ‘n vulstasie gesien voor hulle na Odendaalsrus afgedraai het nie. Toe hy met die wind van voor en ‘n swaar gelaaide bussie besef hoe ver hy nog moes ry was hy in groot benoudheid. As die Here nie ‘n wonder laat gebeur nie, sal hulle brandstof nie hou tot by Odendaalsrus nie. Johan sê toe vir sy passasiers: “As ons voor die petrolpomp op Odendaalsrus stilhou sal ek julle ‘n geheim vertel.” Shadrack het hom skeef aangekyk en seker gewonder : “Gaan Johan van die geheim van die verlowing vertel?” Helen, ‘n ander werkster sê: “Nee wat, ek ken meneer de Koning, hy sal nie vir ons iets sê nie.” Johan bid in sy hart dat die Here hulle daar sal bring. 

Toe hulle dit wel maak en stilhou was almal gou by : “ Meneer het belowe, vertel nou. “ “Goed”, sê Johan : “Ons het nou baie myle gery, die Here het ‘n wonder gedoen om ons teen die wind hier te bring.” Die werkers was verbaas en Shadrack kon ‘n sug van verligting slaak want hulle twee se geheim het steeds geheim gebly. 

In 1964 het Johan die geleentheid gekry om saam met Shadrack en ander werkers in Malawi te gaan werk. Dit was ‘n besondere vrugbare tyd. Die Dorothea span met Shadrack, Tom Barlow en ander was tevore reeds vir ‘n veldtog in die land. Hulle het van die gemeentes gaan besoek waar hulle die vorige keer gewerk het. Dit was wonderlik om die getuienisse te hoor, die mense self te ontmoet en hulle lewens wat verander het, te sien. Een leraar getuig hoe dat hy en van sy kerkraad tot bekering gekom het. Die Heilige Gees het hulle van diefstal van balke oortuig. Nadat die prediker gaan restitusie doen het, het sy vrou later dieselfde nag onder sonde oortuiging gekom. Shadrack en ‘n ander werker was by hulle aan huis. Haar man wou eers nie dat sy in die middel van die nag die moeë werkers gaan lastig val nie. Sy sê toe: “Jy is nou gered nou wil jy nie hê ek moet ook gered word nie, ek gaan hulle wakker maak.” In die vroeë môre ure was daar groot vreugde toe sy die Here gevind het. 

Dit was Johan se voorreg om ook die boodskap in daardie leraar se kerk te bring. Nog mense het na Christus gekom en ander het getuig hoe hulle reeds die Here gevind het nadat Shadrack-hulle weg was. Sommige het gewag dat hy moes terug kom om met hom persoonlik te praat, want hulle was nie in die gemeente tydens sy vorige besoek nie, maar was aangespreek deur die ander se getuienis en veranderde lewens. 

Wat ‘n wonderlike God het ons, wat so ‘n verskeidenheid van mense bymekaar kan bring en kan gebruik!

Naskrif : Om na Shadrack Maloka se getuienis in sy eie woorde te luister, kliek op Shadrack se Getuienis.

(dit beteken nie ek stem saam met alle materiaal op die betrokke webwerf nie)

EK “LIKE” ELIA

Ek het Elia jare gelede leer "ken" langs die pad iewers tussen Okahandja en Otjiwarongo. Dit was nou nie juis ‘n aangename dag nie. Ek was oppad na Tsumkwe in Boesmanland (in die verre noordooste van Namibië) en het van die pad afgetrek omdat ek van mening was daar was fout met die bakkie waarmee ek gereis het. Vanaf die oggend het ek ander voertuie gestop en boodskappe by Windhoek probeer uitkry na my pa om te kom help. (dit was voor die tyd van selfone) Eers laatmiddag, ongeveer by vyf uur se kant, het Pa en ‘n werktuigkundige opgedaag, net om uit te vind daar was al die tyd niks fout nie... Praat van ‘n groot verleentheid... Maar nietemin, terwyl ek uur na uur daar gewag het, het ek aan A.W. Pink se bekende boek, “Elijah” gelees... 

Die profeet Elia is vir my ‘n fassinerende en inspirerende persoon. ‘n Held met ‘n harige mantel en ‘n leergordel. Natuurlik, gaan dit nie oor sy voorkoms nie, maar sy onverskrokke karakter. Op sy Facebookprofiel sou ek baie graag ‘n “like” wou registreer. Kyk bietjie saam met my na sy profiel soos die Woord dit vir ons teken : 

Elia het in die teenwoordigheid van God geleef. Coram Deo was die groeibodem van sy lewensuitkyk en aksies. Ons lees : “die God van Israel... voor wie se aangesig ek staan...” (1 Konings 17:1,18:15)* Hier lê die geheim van sy lewe en loopbaan. Hy het in eerbiedige kontak met God geleef. God se wil, wense en eer was sy ambisie en motivering. Hy het nie een of ander selfsugtige of selfgerigte agenda nagevolg nie, maar bloot opgetree volgens God se duidelike opdragte. Telkens lees ons : “toe kom die woord van die HERE tot hom...” (1 Konings 17:2,8; 18:1; 21:17) Al sy aksies was in gehoorsaamheid aan God se woord. (1 Konings 18:36) Elia was ‘n regverdige wat in ‘n verhouding met die Lewende God gestaan het en nie bloot ‘n beroepsprofeet nie. Hy het ‘n passie vir God gehad, ‘n ywer vir die HERE wat sy hart in beroering gebring het. Soos Henog het hy met God gewandel en soos Henog word hy lewend in die hemel opgeneem. Hy word die unieke voorreg gegun om die heerlikheid van God binne te gaan met ‘n wa en perde van vuur. Verbysterend! 

Elia was God se leerling avonturier en moes telkens nuwe grense van gehoorsaamheid oorsteek. God het vir Elia stap vir stap geleer wat geloof en vertroue behels. Hy moes ondervind dat God vir hom op enige plek en deur enige agent kan sorg. By die spruit Krit, het God kraaie gebruik om brood en vleis te bring. Elia is egter nooit toegelaat om in een of ander gemaksone te stagneer nie. Die spruit het al stadiger geloop en op ‘n dag heeltemal opgedroog... Wat nou? Elia moes eenvoudig net nog dieper op God vertrou. Van alle mense stuur God hom toe na ‘n weduwee (heeltemal hulpeloos in die destydse sosiale opset) en boonop nog ook ‘n heiden, juis in die gebied waarvan Elia se grootste vyand, die bose Isebel vandaan gekom het! Kyk, God het darem ‘n sin vir humor! Vanuit ‘n krisis stuur God vir Elia na iemand wat nog in ‘n groter krisis is om vir hom te sorg. Die dreigende ramp word afgeweer deur ‘n wonderwerk (vermeerdering van die meel en olie), maar Elia se geloofskursus was nog nie klaar nie. ‘n Groter ellende het gewag. Dink net sy groot verleentheid toe sy weldoener se enigste seun sterf... Alles deel van God se plan om Homself en sy almag aan Elia te openbaar, alles ter voorbereiding vir die groot slag van Karmel.

Elia het proefondervindelik geweet : 

GOD LEEF! 

Elia was nie ‘n people’s pleaser nie. Dink jou in, ‘n “kerkman” wat vir droogte bid! Laat ‘n predikant dit vandag waag om so iets te doen... Elia het hom bitter min aan enige openbare opinie of tydsgees gesteur. Dit kon nie anders nie, want ons het mos gesien hy het voor God se aangesig geleef. Toe Agab vir hom beskuldig dat hy die beroerder is van Israel, vertel Elia hom kaalkop die waarheid : “Toe sê hy: Ek het Israel nie in beroering gebring nie, maar u en u familie, deurdat u die gebooie van die HERE verlaat het en agter die Baäls aan geloop het.” (1 Konings 18:18) Elia het nie geglo aan ‘n sagte diplomatiese boodskap met mooi woordjies nie. Hy het gesê wat hy bedoel, en het bedoel wat hy gesê het. Op Karmel daag hy die volk in reguit taal uit : “En Elia het nader gekom na die hele volk en gesê: Hoe lank hink julle op twee gedagtes? As die HERE God is, volg Hom na; en as Baäl dit is, volg hom na!” Elia, aangevuur deur sy ywer vir die ware God, het nie belanggestel in samesprekings met dwaalprofete en kompromieë met Satan se agente nie. Sy houding teenoor God se vyande was eenvoudig en duidelik , sy aksie was deeglik en dodelik : “Gryp die profete van Baäl! Laat niemand van hulle vryraak nie! En hulle het hul gegryp; en Elia het hulle afgebring na die spruit Kison en hulle daar geslag.” (1 Konings 18:40) 

Kan jy raai wat sou die etiket om Elia se nek gewees het, as hy vandag sou optree? Ja, reg – ONVERDRAAGSAME FUNDAMENTALIS! 

Elia was ‘n bidder. ‘n Bidder volgens God se wil en plan. As God gesê het daar sal droogte wees, dan bid Elia vir droogte (Jakobus 4:17) en as God besluit het, dit moes weer reën, dan bid Elia vir reën! (Jakobus 4:18) Sy gebede was egter nie net tot water beperk nie. Vreesloos bid Elia vir vuur, nie om mense te vermaak of lof vir homself te probeer inoes nie, maar vanuit ‘n hartstogtelike begeerte dat God se volk na Hom moet terugkeer. Hy stort sy hart voor God uit. “En op die tyd dat hulle die spysoffer bring, het die profeet Elia nader gekom en gesê: “HERE, God van Abraham, Isak en Israel, laat dit vandag bekend word dat U God in Israel is, en ek u kneg, en dat ek al hierdie dinge op u woord gedoen het. Antwoord my, HERE, antwoord my, sodat hierdie volk kan erken dat U, HERE, God is, en dat U hulle hart tot U laat terugkeer.” (1 Konings 18:36,37) God antwoord inderdaad hierdie vurige gebed met vuur! Maar nog was dit nie die einde van Elia se gebede nie! Toe Agab optrek om te eet en te drink, het Elia opgeklim om te smeek en te pleit voor God vir die reën! (1Konings 18:42) Ware bidders stel alles uit en af om eers met God besig te raak! Elia het die kuns verstaan om met sy kop tussen sy knieë voor God te pleit totdat die deurbraak kom en God hoor! En was dit ‘n worsteling! Eers nadat sy dienaar die sewende maal gaan kyk het, het ‘n wolkie so groot soos ‘n man se hand verskyn... 

Elia was tog ook net ‘n gewone brose swakke mens. Elia moes ook die dure les leer dat die sterkste gelowige nog steeds niks en volkome afhanklik van God se genade is. Elia wag hierdie keer nie vir die woord van die HERE nie en die gevolge is katastrofies : die dapper profeet word bang, vlug vir ‘n vrou en verval in patetiese pessimisme en diepe depressie. (Lees meer hieroor, kliek op – PROFEET ONDER DIE BOS) Die held van Karmel se moed verkrummel en hy wankel op die rand van selfmoord! Gelukkig is God getrou. Hy verlos Elia en gee aan hom weer ‘n nuwe visie van Homself en nuwe opdragte. Elia se uitgesprokenheid en waagmoed, maar op ‘n manier juis ook sy swakheid inspireer my... 

(as jy wonder, ja, Elia het volkome van sy angste herstel en later vreesloos in opdrag van die HERE geprofeteer dat die honde Isebel sou opvreet...) 

Man, ek sê weer, ek “like” Elia. Mag God ons genadiglik sulke manne skenk wat vreesloos en met integriteit sal optree. Dit kan gebeur, want die God van Elia is nog steeds God! 

*Skrifaanhalings kom uit die Ou Afrikaanse Vertaling