WAAROM KRY EK NOU SO SWAAR?

- Jy word dalk voorberei om ander te troos! 

Troos en bemoediging is dit wat ons elkeen nodig het. Om die eenvoudige rede dat ons stukkende mense is wat in ‘n stukkende wêreld leef. Ons aardse bestaan word gekenmerk en aangetas deur sonde, swaarkry, siekte en ons is ook almal onderworpe aan sterflikheid. Ons het reeds uit Jesaja gesien, die enigste ware troos is dit wat God ons gee deur Jesus Christus. (Kliek op TROOSBOEK) Nou gaan ons ‘n stappie verder : Hoe kan ons ander met hierdie evangeliese troos bemoedig en vertroos? 

Paulus praat aangrypend en ook baie prakties hieroor in 2 Korintiërs 1:3-11. Terloops Jesaja se gedeelte oor die Goddelike troos is heel waarskynlik in sy agterkop as hy hier skryf. 

“Aan God, die Vader van ons Here Jesus Christus, kom al die lof toe! Hy is die Vader wat Hom ontferm en die God wat in elke omstandigheid moed gee. In elke moeilikheid bemoedig Hy ons. Daarom kan ons ook ander bemoedig wat in allerlei moeilikhede verkeer. Ons kan hulle bemoedig met dieselfde bemoediging waarmee God ons bemoedig,...” (2 Korintiërs 1:3,4 NAB) 

“Geseënd is die God en Vader van onse Here Jesus Christus, die Vader van ontferminge en die God van alle vertroosting, wat ons troos in al ons verdrukking, sodat ons die wat in allerhande verdrukking is, kan troos deur die vertroosting waarmee ons self deur God getroos word.” (2 Korintiërs 1:3,4 OAV) 

Die konteks waarin Paulus van hierdie troos praat is baie interessant . Die 2 Korintiërs brief is eintlik ‘n taamlik kwaai brief vol baie ernstige waarskuwings. Tog is dit Paulus se diepste begeerte dat die troos van God wat hyself self van God ontvang het die gemeentelede sal bemoedig in hulle stryd en omstandighede. Hierdie gedeelte is vir elkeen wat Jesus ken ‘n kragtige aansporing en uitdaging om betrokke te raak by die vertroosting van medegelowiges! 

Hoe lyk vertroosters of bemoedigers wat Goddelike troos aan ander moet bring? 

Ware vertroosters het self troos gevind by God. (3,4) Goddelike troos is vir Paulus nie maar net ‘n stuk mooi teorie nie. Hy het dit persoonlik, proefondervindelik beleef en nou kan hy ander troos. Voor jy ander wil troos, toets eers jou eie fondasies! Is jy al getroos deur die evangelie? Anders gestel -Is Jesus self jou fondasie en hoop? Ondervind jy vertroosting vanuit die feite van sy kruis en opstanding, sy naderende wederkoms en sy daaglikse teenwoordigheid deur die Heilige Gees? 

Ware vertroosters wag en hoop geduldig op God se tyd saam met diegene vir wie hulle bemoedig. “Dit is Hy wat ons uit so ‘n groot doodsgevaar gered het en ons weer sal red. Op Hom is ons hoop gevestig: Hy sal ons ook verder red.” (10) Ook Jesaja het dit duidelik gemaak dat God self iets nuuts gaan doen, Hy gaan uitkoms bring. Hy doen dit op sy tyd wat die beste tyd is. 

Ons durf nie goedkoop troos of onrealistiese raad te gee nie. 

Ons sê nie vir mense, “ag, dis nie so erg nie” (want dit is erg), “die tyd sal als genees nie” (want dit gebeur nie altyd nie). Ons smokkel nie met mense se koppe dat “alles beter gaan word nie” (want dit gebeur nie altyd nie) Maar wat sê ons dan wel? Dat God ‘n nuwe begin gemaak het deur Jesus Christus. Dat Hy in Jesus ons skuld weggevat het deur sy kruisdood en opstanding en dat ons weet daar gaan ‘n nuwe hemel en aarde kom waar daar nie meer onreg, sonde en dood sal wees nie! In die tussentyd moet ons geduldig wag totdat Hy self ‘n antwoord sal gee op die dringende en dikwels onuitgesproke vrae in ons harte van : “Hoe lank nog Here?, Wanneer gaan daar 'n einde kom aan my smart?, Wanneer gaan reg en geregtigheid geskied?” (soos die martelare in Openbaring) Ja, ons weet dat dit God dikwels behaag om nou reeds hier op aarde wonderlike uitkomste en uitredding te gee, soos Hy wil en goed dink. Ons wag saam met ons lydende broers en susters geduldig daarop. Maar ons weet dat die groot finale troos eers by die wederkoms sal aanbreek en ons herinner mekaar daaraan om geduldig te volhard tot op daardie tyd. Ons wat troos en bemoediging bring word self beproef net soos die mense vir wie ons bemoedig. Ons moet dus langs ons broers en susters gaan sit en geduldig saam die lyding wat oor ons kom verduur terwyl ons mekaar herinner aan God se beloftes. Dis die beloftes van God vir wie niks onmoontlik is nie. Dit gaan oor vertroue op God wat selfs die dooies opwek! “Maar dit het gebeur, sodat ons nie op onsself sou vertrou nie, maar op God wat die dooies opwek tot die lewe.”(9) Dit bring mens by die volgende kenmerk van ‘n trooster. 

Ware vertroosters vertroos mense uit die Woord van God. Onthou wat ons in Jesaja gehoor het - “Die gras verdor, die blom verwelk; maar die woord van onse God hou stand in ewigheid.” (Jesaja 40:8) In ‘n stukkende en vals en gedurig veranderende wêreld is die enigste vastigheid, God se onfeilbare Woord, sy onbreekbare beloftes! Hier is net ‘n woord van waarskuwing nodig. 

Pasop om te vinnig na ‘n regklinkende teks te gryp en vir ‘n stukkende mens te vertel: “Hier is jou antwoord!” 

 ‘n Te vinnige pleistertjie. Dit gaan nie hieroor dat ons net ‘n lys van tekste ken vir elke situasie wat mag opduik nie. Dit gaan eerder daaroor dat ons denke en begrip oor ‘n lang tyd gevorm is deur voortdurende omgang met die Woord sodat ons met nederige insig en sagmoedige wysheid goeie raad kan gee. Vertroosting vanuit die hele Bybelse geskiedenis en God se plan met ‘n gebroke wêreld. 

Ware vertroosters vertroos andere as mense wat self weerloos en gewond is. Paulus is baie eerlik hier oor sy eie lyding en hoe dit hom tot wanhoop gedryf het. “Ons wil hê, broers, dat julle moet weet van die moeilikhede wat ons in die provinsie Asië ondervind het. Die swaar wat ons moes verduur, het ver bo ons kragte gegaan, sodat ons selfs die hoop om te bly lewe, laat vaar het. Trouens, dit het vir ons gevoel asof die doodvonnis klaar oor ons uitgespreek is.” (8,9) Die bekende Anglikaanse teoloog NT Wright* sê dit wat Paulus hier beskryf is in ons taal “a nervous breakdown” ‘n Senu-ineenstorting! Paulus erken dat die swaarkry vir hom heeltemal te veel geword het. Hy ontbloot homself eintlik hier voor die lesers. Die een wat troos is self een wat swak is. Hy sluit hier op ‘n dieper manier aan by die boodskap van Jesaja 40-55. Die kern van daardie profesie is die Lydende Kneg van God, Jesus wat namens ons gely het. Hy het swak en broos geword ter wille van ons. Jesus het heeltemal een geword met die stukkende en skuldige mens. Dit het daarop neergekom dat Jesus Homself ten volle in ons as sondaars se plek geplaas het, Hy het Homself met ons geïdentifiseer. Dink net : Hy gaan staan in die ry van sondaars om deur Johannes gedoop te word... Hy het ons sonde en daarom ook ons pyn en ons lyding op Homself geneem. As ons ware troos aan ander wil bring sal ons iets van hierdie gesindheid van Jesus moet betoon. Ons moet nie net raad gee vanaf ‘n veilige afstand nie, maar langs die gewonde persoon as mede gewonde gaan sit en saam huil as stukkende mense!  En, baie mooi te luister! En onthou dis nie net ons wat ander help nie, ander help ons ook. “Dit is Hy wat ons uit so ‘n groot doodsgevaar gered het en ons weer sal red. Op Hom is ons hoop gevestig: Hy sal ons ook verder red. Daartoe werk julle mee deur vir ons te bid.” (10,11) Gebed speel ‘n sleutelrol! 

Om saam te vat : Troos en bemoediging gebeur saam daar waar mense wat self Goddelike troos ondervind het, eerlik met mekaar is oor ons gebrokenheid, waar ons op grond van die beloftes van God se Woord mekaar aanmoedig om volhardend te op Hom vertrou en waar ons vir mekaar bid! 

Ontvang God se troos en gaan deel dit uit! Skep moed uit die feit dat Hy die swaarkry en lyding wat jy tans ondervind gebruik as voorbereiding vir jou taak as trooster!

*Ek gee graag erkenning aan die teoloog NT Wright vir die gedagtes en insigte in hierdie stuk.  Kliek HIER vir sy volledige preek.

TROOS, TROOS!

- God gee die enigste ware troos wat ons nodig het. 

“Troos, troos my volk, sê julle God. Spreek na die hart van Jerusalem, en roep haar toe dat haar stryd verby is, dat haar skuld betaal is, dat sy uit die hand van die HERE dubbel ontvang het vir al haar sondes."  Jesaja 40:1 (OAV) 

Watter heerlike woorde! Troos, die uitkoms is hier!* 

Ons is almal mense wat troos en bemoediging nodig het. Ons is stukkende mense in ‘n stukkende wêreld. Sonde, siekte, swaarkry...die sterflikheid wat soos 'n swaard oor ons koppe hang! Hier word troos juis vir ons aangekondig. En as ons troos ontvang het, het ek en jy die opdrag om aan ander troos en bemoediging te bring. (meer daaroor volgende week) Jesaja hoofstukke 40-55 is ‘n besondere troosboek. Hierdie gedeelte, 40:1-11 is die inleiding – die temas wat hier aangeroer word, word vorentoe verder uitgewerk in die res van die hoofstukke. 

Agtergrond en konteks. Die volk Israel sit in ballingskap in verre Babilonië. Dis ‘n hartseer ellendige situasie. Ver van hulle land en mense. Jerusalem is ‘n puinhoop. Die tempel is afgebreek. ‘n Verwoeste stad, verwoeste lewens, uitsiglose toekoms! (Dis dalk hoe jy nou voel?) Maar juis in hierdie situasie kom God met ‘n aangrypende en verreikende troosboodskap! Hoor mooi! 

Hierdie troos is iets konkreets. God se troos is iets baie meer as net medelye betoon, meer as net mooi woordjies of ‘n whatsapp met ‘n prentjie van blomme, gesiggies of vissies! Dis nie leë trooswoordjies soos : “Ag, dis nie so erg nie! Ag, jy sal een van die dae beter voel” nie. Dis die vaste versekering dat God ‘n einde aan die ballingskap sou maak en dat daar vir God se volk ‘n nuwe begin gaan kom. Dit gaan ‘n nuwe eksodus/bevryding wees. Daar gaan ‘n nuwe pad deur die woestyn gemaak word. (3) Letterlik ook in die sin dat net soos daar ‘n woestyn was tussen Egipte en Kanaän, daar ook ‘n woestyn was tussen Babel en die land. As God is troos is dit meer as net woorde. Dis ‘n nuwe begin! 

Hierdie troos is vir mense wat erg gesondig het. Die volk het juis weens sonde en God se oordele daaroor in soveel ellende beland. Hy het gestraf. Maar nou bring God uitkoms. Die straf is nou verby! (2) Die troosboek maak dit verder duidelik dat God self iets aan die sondeprobleem gedoen het. “Ek het jou oortredinge, jou sondes, uitgewis, hulle het verdwyn soos wolke, soos miswolke. Kom terug na My toe, want Ek het jou verlos.” (44:22) Goddelike troos vind plaas wanneer ons sondeprobleem aangespreek word, want dis juis die kern van al ons probleme! God het die vergifnis bewerk en daarom vra Hy bekering in reaksie daarop. In die res van die hoofstukke is daar duidelike oproepe tot bekering. Sonder bekering kan jy nie troos en vrede verwag nie. “Maar vir die goddeloses is daar geen vrede nie, sê die Here.” (48:22) “Die goddelose moet sy verkeerde pad laat staan, die slegte mens sy slegte planne. Hy moet hom tot die Here bekeer, dan sal Hy hom genadig wees; hy moet hom tot ons God bekeer, Hy vergewe altyd weer.” (55:7) Onthou net : Troos en vergifnis is nie goedkeuring van sonde nie. Dink maar aan Jesus se hantering van die owerspelige vrou in Johannes 8. Hy veroordeel haar nie. Hy skenk vryspraak en kwytskelding, maar met ‘n duidelike opdrag om nie verder te sondig nie! 

Hierdie troos is vir verganklike mense. In hierdie gedeelte hoor ons ‘n moedelose skeptiese stem. Iemand sê: "Roep!" En ek vra: "Wat kan ek roep? Alle mense is soos gras, alles waarop hulle staatmaak, is soos ‘n veldblom: die gras verdor en blomme verwelk as die Here sy wind daaroor laat waai." Dit ís so, die volk is soos gras. (6,7) Hier hoor ons twyfel. Hoe kan hierdie wonderlike beloftes waar word, ons is so nietig? Maar hoor die heerlike versekering… “Gras verdor en blomme verwelk, maar die woord van ons God bly vir ewig.” (8) Die mens is nietig maar God se Woord, God se beloftes staan onvernietigbaar, onveranderlik vas tot in ewigheid! God se Woord is effektief! Dit waarborg resultate! “Die reën en die sneeu kom uit die hemel uit en dit gaan nie daarheen terug nie maar deurweek die aarde en laat die plante bot en vrugte dra, sodat daar saad is om te saai en brood om te eet. So sal die woord wat uit my mond kom, ook wees: dit sal nie onverrigter sake na My toe terugkeer nie, maar dit sal doen wat Ek gedoen wil hê en tot stand bring waarvoor Ek dit gestuur het.” (55:10,11) 

Hierdie troos is ‘n Godgewerkte en Godgewaarborgde troos. Dis God self wat ingryp omdat Hy getrou is aan sy Verbond “Vir my volk sê” (1) is ‘n sinspeling op die verbond. Dit word later eksplisiet gesê. “Ek is die Here. Omdat Ek getrou is aan my verbond, het Ek jou geroep.” (Jes 42:6a) God bewerk en waarborg die verlossing, want Hy is die almagtige! (5) As God besluit om iets te doen kan niemand dit keer nie! “Ek, Ek is die Here, buiten My is daar geen redder nie. Ék het die redding aangekondig, Ék het gered en dit laat verkondig, Ek, nie ‘n ander god onder julle nie. Julle is my getuies, sê die Here, en Ek is God. Ook hierna is Ek nog God. Uit my mag kan niemand gered word nie. Wat Ek doen, kan niemand ongedaan maak nie.” (43:11-13) 

Hierdie troos is ‘n evangeliese troos, die troos in Jesus! Dit gaan ooglopend oor veel meer as die einde van die fisiese ballingskap. Dit gaan oor die bevryding wat Jesus sou bring. Daar is baie aanduidings hiervan in hierdie hoofstukke self. Die belofte van die wegbereider in Jesaja 40:3,4 is deur die koms van Johannes die Doper vervul. “In daardie tyd het Johannes die Doper in die woestyn van Judea begin preek en gesê: "Bekeer julle, want die koninkryk van die hemel het naby gekom." Hy is die een wat die profeet Jesaja bedoel het toe hy gesê het: "Iemand roep in die woestyn: Maak die pad vir die Here gereed, maak die paaie vir Hom reguit." (Matteus 3:1-3) Die sentrale figuur in Jesaja 40-55 is die Lydende Kneg van die Here, Jesus Christus. Die kern van hierdie troos kry ons so pragtig beskryf in 53:5,6. “Oor óns oortredings is hy deurboor, oor óns sondes is hy verbrysel; die straf wat vir ons vrede moes bring, was op hom, deur sy wonde het daar vir ons genesing gekom. Ons het almal gedwaal soos skape, ons het elkeen sy eie pad geloop, maar die Here het ons almal se sonde op hom laat afkom.” Jesus se plaasvervangende sterwe. Hy wat sy lewe vir sy skape gegee het. Jesus self is die Goeie Herder, wat juis ook vir die swakkes omgee en hulle versorg. 

"Soos ‘n herder versorg Hy sy kudde: die lammers maak Hy bymekaar in sy arms en Hy dra hulle teen sy bors, Hy sorg vir die lammerooie." (11) 

Die enigste ware troos is die troos wat Jesus se kruisiging en opstanding vir ons bring! Dis die troos van die evangelie wat sê : Jou enorme skuld is klaar betaal, Ek het jou skande en verleentheid uitgewis! Ek maak ‘n nuwe begin met jou! Hierdie troos is so oneindig ryk! Dis meer as net vergifnis. 

Ons Verlosser sê ook : 

Ek gee jou krag! “Hy gee die vermoeides krag, Hy versterk dié wat nie meer kan nie. Selfs jongmanne word moeg en raak afgemat, selfs manne in hulle fleur struikel en val, maar dié wat op die Here vertrou, kry nuwe krag. Hulle vlieg met arendsvlerke, hulle hardloop en word nie moeg nie, hulle loop en raak nie afgemat nie.” (40:29-30) 

Jy hoef nie bang te wees nie. “Moenie bang wees nie, Ek is by jou, moenie bekommerd wees nie, Ek is jou God. Ek versterk jou, Ek help jou, Ek hou jou vas, met my eie hand red Ek jou” (41:10) 

Ek sal jou nooit vergeet nie. “Kan ‘n vrou haar eie baba vergeet, haar nie ontferm oor die kind wat sy in die wêreld gebring het nie? Selfs al sou so iets kon gebeur, Ek sal jou nie vergeet nie." (49:15) 

Ek is nie meer vir jou kwaad nie. “Net ‘n oomblik het Ek jou verstoot, in my groot liefde vat Ek jou terug. In ‘n opwelling van toorn wou Ek ‘n kort tydjie niks met jou te doen hê nie, maar Ek ontferm My oor jou met ‘n liefde wat nooit vergaan nie, sê die Here, jou Verlosser.” (54:7,8) 

BELANGRIKE VRAAG 

Wat kos die troos? Hoe kry ekself dit? Die antwoord is duidelik : Kom, kom kry die troos en versadiging alles verniet! “Kom, almal wat dors is, kom na die water toe, selfs ook dié wat nie geld het nie, kom, koop en eet; ja, kom, koop sonder geld en sonder om te betaal, wyn en melk.” (55:1) Dis ‘n uitnodiging wat in die geloof aangeneem moet word. Dis ‘n uitnodiging van Jesus self. (vgl. Matteus 11:28-30) 

KOM KRY DIE TROOS,NOU!

Hierdie Goddelike troos moet in ons gebroke wêreld verkondig word. Ons moet dit self glo en hierdie troos ook aan ander bedien. (9) 

Ek wil jou graag aanmoedig. Doen jouself ‘n reuse guns en gaan lees biddend Jesaja hoofstukke 40-55! 

*Jesaja 40:1-11 (NAB) 

. 1 Die uitkoms is hier! Die uitkoms is hier! Dit, sê julle God, moet julle vir my volk sê. 

· 2 Bring vir Jerusalem die goeie tyding, sê vir hom sy swaarkry is verby, hy het geboet vir sy sonde, hy het van die Here die volle straf ontvang vir al sy sondes. 

· 3 Iemand roep: "Maak vir die Here ‘n pad in die woestyn, maak in die barre wêreld ‘n grootpad vir ons God! 

· 4 Elke laagte moet opgevul word, elke berg en rant moet gelykgrond word. Elke bult moet ‘n gelykte word en elke koppie ‘n vlakte. 

· 5 Dan sal die mag van die Here geopenbaar word; al wat leef, sal dit sien. Die Here self het dit gesê." 

· 6 Iemand sê: "Roep!" En ek vra: "Wat kan ek roep? Alle mense is soos gras, alles waarop hulle staatmaak, is soos ‘n veldblom: 

· 7 gras verdor en blomme verwelk as die Here sy wind daaroor laat waai." Dit ís so, die volk is soos gras. 

· 8 Gras verdor en blomme verwelk, maar die woord van ons God bly vir ewig. 

· 9 Klim op ‘n hoë berg en roep hard, Sion, jy wat die goeie tyding moet bring; roep hard, Jerusalem, jy wat die goeie tyding moet bring, moenie bang wees nie. Sê vir die stede van Juda: "Julle God is hier! 

· 10 Die Here God kom, Hy is die Magtige, Hy regeer. Hy bring die volk saam wat Hy Syne gemaak het, dié wat aan Hom behoort, is by Hom. 

· 11 Soos ‘n herder versorg Hy sy kudde: die lammers maak Hy bymekaar in sy arms en Hy dra hulle teen sy bors, Hy sorg vir die lammerooie.

"...strome op die droë grond" (Jesaja 40:3)

DEUR MOEILIKHEID

MET BLYDSKAP OP PAD NA 

VOLMAAKTHEID

Ons is nog nie klaar met die temas van voorspoed en seën nie. Ons het reeds twee belangrike dinge geleer oor geseëndheid : Elkeen IN Christus is ‘n geseënde. Die seën wat ons in Hom ontvang het is geestelike seëninge. (vergifnis, kindskap, die grootste seëning is dat die Heilige Gees in ons woon en ons ewige erfenis waarborg) Luister net weer na Efesiërs 1:3. * 

PROBLEEMVRYE LEWE?

Maar tog bly daar nou baie vrae in jou hart oor. "Ja, ek weet ek is ‘n geseënde in Christus, ek weet ek is vergewe, ek weet ek kan uitsien na die ewige heerlikheid. Maar wat van nou? Hoe raak my geseëndheid my alledaagse praktiese lewe?" (“Ag, Here ek dien U mos, U moet darem net sorg dat ek nie moeilikheid kry nie.”) Wat kan ons verwag van die lewe as geseëndes? 

Die brief van Jakobus kan ons baie help, dis 'n praktiese boek. Mens kan amper sê, Jakobus is die Spreuke van die Nuwe Testament. Kom ons kyk na Jakobus 1:2-8. Sommer met die intrapslag verstom hy ons…. Dit kom daarop neer : “Ag julleself gelukkig as julle baie moeilikheid kry!” (2) Het ons reg gehoor? Ja, ons het gehoor die seëninge is geestelike seëninge maar ons hoop tog maar op ‘n probleemvrye lewe wat rustig is en waar al ons planne sal uitwerk en alles sal goed gaan. Nou kom Jakobus en sê julle moet bly wees oor moeilikheid! Geseënde van God, jy kan moeilikheid verwag en meer nog, jy moet dit nie net verduur nie, jy moet daaroor bly wees! Regtig? JA! 

STANDVASTIGHEID EN VOLMAAKTHEID

Jakobus maak nie sommer net ‘n stelling in die wind nie, hy gee ‘n duidelike rede hiervoor. “want, soos julle weet, as julle geloof die toets deurstaan het, stel dit julle in staat om te volhard. En die volharding moet end-uit volgehou word sodat julle tot volle geestelike rypheid kan kom, sonder enige tekortkoming” (3,4) 

Moeilikheid is die pad na geestelike rypheid. Na volmaaktheid.** 

Maak Jakobus nie dalk ‘n fout nie? Kom ons kyk wat sê een van die ander NT skrywers, Paulus. Romeine 5:3-5. 

“Dit is egter nie al nie. Ons verheug ons ook in die swaarkry, want ons weet: swaarkry kweek volharding, en volharding kweek egtheid van geloof, en egtheid van geloof kweek hoop; en dié hoop beskaam nie, want God het sy liefde in ons harte uitgestort deur die Heilige Gees wat Hy aan ons gegee het.” Selfde storie! Moeilikheid en swaarkry kweek volharding en standvastigheid. Deur moeilikheid kom ons by ons einddoel uit. 

Wat is die volmaaktheid waartoe die volharding deur beproewing en toetse ons bring? Die NAB praat van geestelike rypheid, geestelike volwassenheid. Pasop om volmaaktheid te tegnies te verstaan en dan sommer maklik die verskoning te gebruik dat niemand in elk geval volmaak kan wees nie. 

Wat is dit? Dis ‘n lewe van wysheid. Goddelike wysheid. Wat is wysheid? Jakobus sê vir ons. Jakobus 3:13-18. 

“Is daar ‘n wyse en verstandige mens onder julle? Dan moet hy dit toon deur sy goeie gedrag en deur dade wat van nederigheid en wysheid getuig. 

Terwyl daar bittere naywer en selfsug in julle harte is, moet julle nie daarmee spog dat julle wysheid het nie, want dan praat julle nie die waarheid nie. 

Dié soort wysheid kom nie van Bo nie, maar is aards, sinlik, demonies, 

want waar daar naywer en selfsug is, kom daar wanorde en allerhande gemene dade. 

Maar die wysheid wat van Bo kom, is allereers sonder bybedoelings, en verder is dit vredeliewend, inskiklik, bedagsaam, vol medelye en goeie vrugte, onpartydig, opreg. 

Hierdie wysheid bring jou in die regte verhouding met God, en jy moet dit gebruik om vrede te maak.” 

God gebruik moeilikheid om jou ‘n volwasse lewe van wysheid te bring. Hy gáán dit doen. Hy doen dit met elkeen van sy kinders. 

WYSHEID EN GEBED

Hoe gebeur dit prakties? Hoe lei moeilikheid ons na volwassenheid en wysheid? Te midde van die moeilikheid moet ons BID! Moeilikheid, versoekings en beproewings en aanvegtinge dwing ons op ons knieë. “As daar iemand onder julle is wat swaar kry, moet hy bid.” (5:13a) Bid vir wysheid. Hier kry ons ‘n heerlike belofte. God gee wysheid aan diegene wat Hom vra. Onthou net weer wat is wysheid – Dis ‘n radikale nuwe lewenshouding. “Maar die wysheid wat van Bo kom, is allereers sonder bybedoelings, en verder is dit vredeliewend, inskiklik, bedagsaam, vol medelye en goeie vrugte, onpartydig, opreg.” (3:17) 

Hier is net ‘n belangrike voorwaarde vir gebed. Geloof. Wat bedoel hy met geloof? Is dit hierdie spoggerige selfversekerdheid dat ek als sal kry waarvoor ek vra? Nee. Hy kontrasteer geloof met dubbelhartigheid. Die woord wat die NAB met "altyd aan die twyfel" vertaal is dubbelhartig- diyucoV, (letterlik dubbelsiel) Hoe lyk ‘n dubbelhartige persoon? "Ek sal die Here probeer en maar kyk of dit werk, ek sal godsdiens probeer maar as dit nie vir my die regte resultate lewe nie, dan los ek dit." Dubbelhartigheid is om al my opsies oop te hou. Ware geloof sê : "Here, ek vertrou op U al moet ek ook vergaan!" Die dubbelhartige persoon probeer orals inpas. Op twee stoele sit. Tussen die kerkmense praat ek asof ek die Here ken en ek gebruik die regte woorde… Tussen die wêreldlinge dan gebruik ek weer ‘n ander woordeskat… Dubbelhartigheid is die grootste enkele rede waarom mens nie geestelike vordering maak nie! 

Vir dubbelhartiges het Jakobus net een raad. “Nader tot God en Hy sal tot julle nader. Was julle hande, sondaars, en reinig julle harte, huigelaars. Bekla julle ellende, treur en huil! Laat julle vrolikheid in rou verander en julle blydskap in droefheid. Onderwerp julle in nederigheid voor die Here, en Hy sal julle verhoog.” (4:8-10) *** 

Voorspoed en seën vir ‘n kind van God beteken nie ‘n probleemlose lewe nie, dis vol toetse en beproewings. Dis God se opvoeding om my geestelik volwasse te maak sodat ek met wysheid kan leef in hierdie wêreld. Hierdie wysheid kry ek as ek biddend God daarvoor vertrou met ‘n onverdeelde hart! 

Gaan lees Jakobus ‘n slag biddend deur. Hierdie eerste paragraaf is die inleiding en hy werk die temas wat hy hier aanraak verder in detail uit. Temas soos beproewings, wysheid, geloof, gebed en volharding. 

Kom ons sê dit weer :

Moeilikheid is deel van ‘n kind van God se lewe. Moeilikheid moet ons nie moedeloos maak nie. Dit moet ons bly maak, want dis God se pad vir ons na geestelike rypheid! Dis ‘n pad wat ons gelowig biddend moet stap! 

*Vir die bespreking van Efesiërs 1:3-14, kliek op GESEËNDES 

**Grieks - teleioV

*** “huigelaars” in die NAB is die vertaling van diyucoi ("dubbelhartiges" - OAV)

Hugenote monument, Franschoek.

PROFIEL VAN ‘N GESEËNDE

- Is jy seker dat jy ‘n geseënde is? 

Ons wens mekaar graag ‘n geseënde of voorspoedige nuwe jaar toe. Wat beteken dit? Vir ‘n kind van God beteken dit Goddelike seën. Goddelike seën is om die goedheid en guns van God te ervaar. Maar wat impliseer dit nou prakties vir ons in die alledaagse lewe van swoeg en sweet? Dis alles belangrike vrae... En baie persoonlik, is jy 'n geseënde, of wonder jy? Voel jy dat jy dalk eers 'n bankstaat moet trek of die uitslag van 'n onlangse mediese toets moet nagaan...? (Terloops, ek vermoed daar is sommige wat dink hulle is geseënd, maar nie is nie, en ander wat nie geseënd voel nie weens een of ander rede, maar inderdaad wel geseënd is!) 

Wie is geseënd en wie is nie? Hier is dit baie belangrik om die verskil tussen die ou en nuwe bedelings te verstaan. Die tyd voor en na Christus. Wie hierdie onderskeid en konteks nie ernstig opneem nie gaan in diep slaggate en dwalings val. Dis onder andere die dwaling van die Prosperity Gospel. (Wat trouens geen gospel is nie!) Hierdie mense maak oorvereenvoudigde en direkte afleidings sonder om die heilshistoriese konteks in ag te neem. Daar word so maklik gesê – “Abraham was geseënd en die Here het hom ryk gemaak” – so as die Here jou seën gaan jy ryk word. Nog ‘n prominente Skrif wat mens baie hoor is Deut 28:1-14. Veral vers 13. “En die HERE sal jou die kop en nie die stert maak nie, en jy sal net boontoe en nie ondertoe gaan nie as jy luister na die gebooie van die HERE jou God wat ek jou vandag beveel om te hou en te doen,” (Deut 28:13) Die implikasie, so word gesê is dat dit met God se kinders baie goed sal gaan op liggaamlike en finansiële gebied. Jy moet Hom net gehoorsaam – veral om tiendes te gee sal die Amerikaanse TV evangeliste beklemtoon! Jy sal dan in als eerste wees – die kop en nie die stert nie! Jy gaan eerste in die ry staan as geluk en goud uitgedeel word... Is dit regtig so? 

Kom ons kyk eerlik na die Bybelse gegewens. Ongetwyfeld is daar in die ou bedeling ‘n sterk klem op sigbare materiële seëninge! Dit staan beslis voorop in ‘n gedeelte soos Deuteronomium 28. (Natuurlik is daar wel voorbeelde in die Ou Testament van God se gunsgenote wat baie swaar gekry het... Dink maar aan die arme Jeremia of die boodskap van die boek, Job!) Oor die algemeen vind ons egter die gedagte in die ou bedeling dat dit goed sal gaan met God se gehoorsame mense. Veral met die verbondsvolk as geheel in terme van 'n lang en gelukkige lewe in die land wat God hulle gegee het. Gelukkig onder jou vyeboom en wingerd!

Maar dit bring mens by ‘n hele klomp moeilike vrae as ons by die Nuwe Testament kom. Was Paulus dan ‘n geseënde – hy vertel van honger en naaktheid en ‘n doring in die vlees? Wat van die ontvangers van die Hebreër brief wat juis hulle besittings verloor het weens hulle geloof? (Hebreërs 10:34) Wat van al die martelare deur al die eeue, wat nie net hulle goed nie, maar ook hulle lewens verloor het weens hulle Christenskap? Wat van Jesus self? Hy het nie eers eiendom besit nie en sy lewe was vol lyding en smart? Was Hy geseënd?

GEESTELIKE SEËNINGE 

Kom ons kyk wat sê Paulus oor geseënd wees in Efesiërs 1:3-14. Ons begin as vertrekpunt by vers 3. Die OAV praat van “geestelike seëninge.” Ook die DVL vertaal dit so. “Lofwaardig is die God en Vader van ons Here Jesus Christus. Dit is Hy wat ons in Christus geseën het met elke geestelike seëning in die hemel.” 

As ons na hierdie gedeelte kyk en in die Nuwe Testament as geheel sien ons ‘n duidelike klemverskuiwing. In die konteks van die Nuwe Verbond is die fokus inderdaad op geestelike seëninge. Jesus beloof nêrens aan sy volgelinge ongekwalifiseerde rykdom en gerief nie, juis die teendeel. “Neem julle kruis op en volg my.” Juis, “Kies teen jouself en jou belange!” 

Beteken dit nou dat God in die nuwe bedeling glad nie meer omgee vir ons gewone bestaan as mense nie? Natuurlik nie. Jesus leer ons ongetwyfeld dat ons kan bid vir daaglikse brood, dus daaglikse versorging, maar dis nie waar die klem val nie. 

Die beste as ons wil weet wat Paulus hier met seëninge bedoel is natuurlik om in die konteks self te kyk. Hy brei uit op wat hierdie geestelike seëninge behels. Kom ons kyk na ‘n paar aspekte. Ons kry hier as’t ware ‘n profiel van ‘n geseënde! (Maak oop jou Bybel en kyk saam in Efesiërs 1) 

‘n Geseënde het genadige en onverdiende seën ontvang. God het ons daartoe uitverkies voor die wêreld geskep is. (4) Ons kan dus geen bydrae lewer tot hierdie seën of daarvoor kwalifiseer nie. Ons kan dit nie met tiendes “koop” nie! Dis sy besluit, sy voorneme. (9,11) Dis inderdaad net genade. (5) ‘n Geseënde is dus ‘n begenadigde uitverkorene volgens God se besluit. Alle uitverkorenes is geseëndes! Alle geseëndes deur God is uitverkore! 

‘n Geseënde het spesifiek die geskenk van vergifnis en verlossing ontvang. Kan daar beter nuus wees vir 'n sondaar wat skuldig staan voor God? (7) Die doel is sodat ons onberispelik en heilig voor Hom kan wees. (4) LW – dis ‘n duidelike geestelike doelwit. Nie aardse gerief en gemak nie, maar hemelse gereedheid! 

‘n Geseënde het die Heilige Gees ontvang as waarborg van kindskap en erfgenaam wees. (13,14) n Geseënde is dus ‘n kind en ‘n erfgenaam van God en dit sê ALLES! Met ander woorde God is jou Vader en jy erf als by Hom! Vir ewig kan jy niks kortkom nie! Hiervan oortuig die Heilige Gees wat nou in jou woon jou – Hyself is immers die klimaks van God se seëninge! Watter groter seëning sou daar kon wees as die Gees van die Lewende God wat in my as swakke mens woon? 

‘n Geseënde is elkeen wat IN Christus is. Dis die kernwaarheid. (kyk weer na vers 3) Hier word die lyn getrek, hier kom die verskil. In Christus is jy geseënd en ontvang jy al God se guns. 

Buite Christus is jy nie geseënd nie en bly jy ‘n voorwerp van Goddelike toorn! 

Kyk ook weer na vers 13! Hierdie waarheid is so duidelik ook in Galasiërs 3:13-14. “Christus het ons losgekoop van die vloek wat die wet meebring, deur in ons plek ‘n vervloekte te word. Daar staan naamlik geskrywe: "Vervloek is elkeen wat aan ‘n hout opgehang is."Daardeur kan ook hulle wat nie Jode is nie, deur Christus Jesus deel kry aan die seën wat God aan Abraham toegesê het. So het ons dan deur die geloof die Gees ontvang wat God beloof het.” Jesus het ons straf gedra. Die vloek wat die oortreding van die wet oor ons gebring het is uitgewis. In Jesus is ek dus nie meer ‘n skuldige vervloekte nie, maar ‘n geseënde. Ek kry nou deel aan die seën wat reeds aan Abraham beloof is. Aan Abraham is drie dinge beloof : ‘n land, ‘n nageslag, en dat die Verlosser van alle nasies uit hom sou voortkom. As ek aan Jesus behoort, IN Christus is – erf ek die ewige Kanaän, ek is deel van God se uitverkore volk, die Verlosser is nou ook my Verlosser! Dit is alles dinge wat verby hierdie huidige sigbare werklikheid strek...

Pasop! Selfs ook ons wat nie aanhangers van die Welvaartsevangelie is nie, trap in die slagyster om God se seëninge primêr aan materiële en sigbare welvaart te koppel! 

Die groot punt is : 

As jy in Jesus is, is jy ‘n geseënde, ‘n uitverkore begunstige!

Aan die anderkant... As jy los van Jesus is, staan jy onder die vloek en toorn van God al is jy blakend gesond en besit jy die helfte van Clifton en Kampsbaai...al het jy die mooiste persoonlikheid en vriendelikste geaardheid! Jy is sonder hoop en sonder uitsig, nou en vir ewig! 

Is jy ‘n geseënde? Dis nie ‘n onsekere saak of moeilike vraag om te antwoord nie. 

As jy aan Jesus Christus behoort en die Gees in jou woon is jy ‘n geseënde ongeag jou omstandighede. Jy is ‘n geseënde te midde en ten spyte van daardie siekte, swaarkry of smart wat jou op die oomblik teister! Hierdie wete maak dat ons 2019 met positiewe verwagting en vertroue kan ingaan. 

ONTHOU OM DIE HERE TE PRYS! Dis immers waartoe Paulus ons wil oproep in Efesiërs hoofstuk 1.

Geseënd wees gaan oor baie meer as net 'n paar lekker dinge wat God ons gee om te geniet. Dit gaan oor ons nuwe status IN Christus!

STEINKOPF VERTEL ‘N STORIE!

- Dis die merkwaardige storie van die vader van sendingwerk in Namibië! Op die rug van sy ry-os, met ‘n skaapvel karos (wat in die dag as saal moes dien en in die nag as kombers), ‘n Bybel, geweer en ‘n stuk vleis as padkos het hierdie stoere baanbreker die bloedig warm en dorre suide van Suidwes (Namibië) deurkruis met die evangelie. 

Wie was hierdie merkwaardige pionier wat deur die ontdekkingsreisiger Anderson beskryf is as : “the most gifted and most enterprising of missionaries that ever set foot on African soil.” 

As Namibiërs af ry Kaap toe vir vakansie gaan hulle verby die klein gehuggie Steinkopf in die Richtersveld. Ek vermoed dat die meeste van ons weinig notisie neem van hierdie warm, droë klipperige plekkie kort voor ons Springbok kry. Die naam van hierdie onbenullige dorpie vertel egter ‘n wonderlike verhaal van Goddelike genade, pionierswaagmoed en opoffering! 

Johann Heinrich Schmelen het hierdie sendingstasie gestig en dit na sy geestelike vader, ‘n predikant met die van Steinkopf vernoem. Schmelen is gebore op 7 Januarie 1777 in Kassebruch, naby Bremen in Duitsland. 

Hy gee sy getuienis soos volg in ‘n brief : “My ouers was nie ryk of arm nie en het vir my broers en susters en myself ‘n opvoeding gegee wat algemeen was vir die middelklas in daardie dae. Soos ek grootgeword het, het ek egter ook gegroei in goddeloosheid en ligsinnigheid. In 1776 het daar oorlog uitgebreek tussen Frankryk en Duitsland en baie van ons jongmense is opgeroep weermag toe. Met die toestemming van my ouers het ek na Engeland toe gegaan. Ek het my vader se huis verlaat as ‘n rebel en ongelowige. Maar die Here wat ‘n beter lewe vir my in gedagte gehad het as die lewe van ‘n verlore seun tussen die varke, het my weë op ‘n wonderlike manier in Londen gelei. Dit het so gekom dat ek in ‘n huis gaan bly het waar daar baie Godvresende Duitsers was wat my na die Savoje Kerk geneem het, waar ‘n prediker Meneer Borgmann die leraar was. Meneer Steinkopf was sy opvolger. Dit was veral onder die prediking van my geestelike vader Meneer Steinkopf dat dit die Here behaag het om my hart te open en vir my die verlore toestand van my siel te wys. In daardie tyd het ek geweet dat as ek my nie bekeer nie en sou aangaan om die waarheid van God te verwerp , ek ewig verdoem sou wees!" 

Die besluit van Schmelen om ‘n sendeling te word het nie maklik gekom nie. Na ‘n drie jaar lange worsteling het hy egter met aanmoediging van pastoor Steinkopf vir studie na die Jänicke Sending Instituut in Duitsland gegaan. Uiteindelik het hy in diens van die Londense Sending Genootskap (LMS) na Suid–Afrika gekom. Hy arriveer in 1811 in Kaapstad saam met ander sendelinge. 

Schmelen het noordwaarts gereis na die Oranjerivier. Hier help hy met die stigting van die sendingstasie, Pella. Met Pella as basis verkondig hy die evangelie aan die nomadiese Oorlams Namas Hulle was verwesterse Khoi-Khoi wat klere gedra het en Afrikaans (Nederlands) gepraat het. (Dis terloops ook hulle wat Afrikaans oorspronklik na Namibië gebring het.) Dit het egter nie gelyk of daar vrug op sy arbeid was nie en Schmelen was baie ontmoedig. 

Op ‘n stadium het daar egter ‘n deurbraak gekom. Schmelen het gehoor hoe iemand agter ‘n bos besig was om te bid. Dit was Amraal Lamberts. (Later jare het hy in by Gobabis met sy mense gaan woon.) Dit het gelyk asof ‘n gees van gebed posgevat het onder die mense. ‘n Aantal mense is in 1814 gedoop. Onder hulle was Zara Hendriks en haar suster Leentjie. 

GESLAGSREGISTER VAN GENADE 

Schmelen neem die groot stap en trou met Zara Hendriks. Aangesien daar geen predikant beskikbaar was nie, het hy getuies geroep en met die hulp van ‘n Hollandse formulier homself in die huwelik met hierdie Nama meisie bevestig! 

Dit was dus ‘n uitsonderlike manier van trou en tog het God hierdie huwelik en die nageslag wat daaruit voortgekom het ook uitsonderlik geseën en in sy koninkryk gebruik! 

Schmelen en sy vrou het vier kinders gehad. Een van die dogters, Johanna het met die Rynse sendeling Heinrich Kleinschmidt getrou in 1842. (Hy het in Rehoboth onder die Swartboois gewerk en is na ‘n vlugtog weens ontbering op Otjimbingwe oorlede.) Hulle het agt kinders gehad en een van hulle dogters Frieda het met die Finse pionier sendeling in Ovamboland, Martin Rautanen in die huwelik getree in 1872. Hulle geskiedenis is ‘n heroïese verhaal op sy eie. Die Rautanens moes geweldige offers bring om die evangelie aan die Ovambo mense bekend te stel. Hulle het nege kinders gehad waarvan net drie volwassenheid bereik het. Die drie oorlewende kinders was weer op hulle beurt almal in die sending betrokke. (My Pa het nog die voorreg gehad om vir een van hierdie kinders die siek Johanna Rautanen in die vroeë sestigs uit die Bybel te lees in Ovamboland.) Die sendingwerk onder die Namas, Hereros en Ovambos is dus met een geslagslyn aan mekaar verbind! 'n Goue koord van genade! 

OP SY RY-OS 

Maar weer terug na Schmelen en die vroeë jare. Kaptein Vleermuis die hoof van die Velskoendraers het Pella besoek en versoek dat Schmelen ook in Groot Namakwaland (Namibië) 'n sendingstasie moet aanlê. ‘n Ekspedisie onder leiding van Schmelen is uitgestuur en hulle het ook die mond van die Oranjerivier besoek. Daar is probeer om ‘n hawe te vind. Schmelen se dagboek tydens hierdie reise getuig van sy intense begeerte om die evangelie te deel met die Nama groepe wat hulle teëgekom het. Geen geskikte hawe is gevind nie, maar 'n sendingstasie is by Uigantes aangelê waar hy deur die kaptein, Jacobus Frederick Boois verwelkom is. Schmelen het hulle sendeling geword en die plek Bethanien, (later Bethanie) genoem. Dit was sy passie om die kruisevangelie aan hierdie mense te verkondig. Feitlik die hele dorpie en stam is deur sy boodskap aangeraak. Schmelen het homself heeltemal met hierdie mense vereenselwig. 'n Voorbeeld van die sogenaamde inkarnasie model in sending. Vedder verwys na sy "taai uithoudingsvermoë, die trou waarmee hy sy beroep vervul het en sy buitengewone vermoë om vir die Nama 'n Nama te word sonder om op te hou 'n Christen te wees."* Schmelen het dus uitermate eenvoudig gelewe. Hy het voorwaar “lig” gereis met sy ry-os en net die nodigste met hom saamgeneem. So het hy baie omliggende Namastamme bereik. 

Hy vertel : “Die Here het my dikwels van die bek van leeus en ander wilde diere verlos en Hy het my swakke pogings geseën so veel so dat ek by tye heeltemal vergeet het van die honger en dors wat ek dikwels op my reise moes verduur. My kos was net ‘n bietjie vleis. Ek het geen brood gehad nie, maar die Here het my daagliks krag gegee sodat ek deur sy genade kon volhard.” 

Na ‘n tyd in die wildernis was sy klere heeltemal verslete. Uiteindelik het hy geen hemp of broek, hoed of skoene gehad nie. Hy het klere van vel gedra en skoene soos die Namas. Die tyd het gekom dat hy moes teruggaan Kaapstad toe vir nuwe voorrade en noodsaaklike behoeftes. In Kaapstad het hy ‘n brief ontvang van die LMS waarin hy meegedeel is om nie weer na Bethanie terug te gaan nie, maar ‘n sendingstasie in Namakwaland te stig. Dis hierdie stasie wat hy toe na sy geestelike mentor Steinkopf vernoem het. 

Eers in 1817 kon Schmelen weer na Bethanie terugkeer. By sy terugkeer was die eerste ding wat hy gedoen het om ‘n kliphuis te bou. Dis vandag ‘n nasionale monument. Geestelik gesproke was dit moeilike tye. Die Namastamme het verval in ‘n lewe van oorlog en roof. Schmelen het hierdie gebruike openlik teengestaan en dit het hom natuurlik ongewild gemaak. Tog was daar altyd ‘n groepie wat getrou gebly het aan hulle Here en sy dienskneg. By alles was daar ook die probleem van ‘n langdurige droogte. Schmelen is selfs daarvoor blameer. Daar was agterdog dat die droogte deur die sendeling afgebid is as straf vir die berowing van die Herero's. Weer moes hy Bethanie verlaat. Hy het saam met ‘n groepie volgelinge langs die Oranje gaan bly. ‘n Jaar later is hy versoek om terug te kom. Die vrede het egter nie langer as ‘n jaar geduur nie en hy moes weer die plek verlaat. Sy huis is ook geplunder! 

Hy gaan na Kaapstad, maar besluit om weer in 1824 terug te keer. Hy bereik Bethanie weer in 1825. Dit was steeds sy begeerte om ‘n geskikte hawe te vind aan die Namibiese kus sodat skepe die toekomstige sendingstasies makliker van lewensmiddele kon voorsien. Hy het die Kuisebrivier gevolg en die hawe van wat vandag bekend is as Walvisbaai bereik. Hier het hy ook die Topnaarstam ontmoet. Later is hier ‘n sendingstasie genaamd Scheppmannsdorf (1845) aangelê. 

Na al die moeilike jare is hy in 1830 terug geroep na Kommagas in Namakwaland. Hier het hy in die bediening volhard tot met sy dood op 26 Julie 1848. Sy skoonseun, Kleinschmidt skryf : “Sy einde was gevul met die vrede van God en sy laaste woorde is uitgespreek in blye verwagting : ‘Die Here is naby, die Here is naby!’” 

En wat het van Zara geword? Sy het Schmelen wonderlik bygestaan in sy vertaalwerk in die moeilike Namataal met sy ingewikkelde klapklanke. Net na die druk van die Evangelies is sy waarskynlik oorlede aan tering. Sy het blykbaar nadat sy die laaste bladsy geproeflees het, haar pen neergesit en gesê : “Nou is my werk op aarde klaar gedoen. Ek kan huis toe gaan!” Sy het op pad na Kommagas in die ossewa gesterf. Volgens Vedder is sy op die plaas van Lodewyk Bothma by Tulbagh oorlede. 

As jy weer by Steinkopf verbyjaag, los vir net ‘n oomblik die vakansiegedagtes en dink met dankbaarheid aan Heinrich en Zara Schmelen. Bid dan tot God dat ons ook getrou in die werk wat Hy vir ons gegee het sal volhard. 

Mag die Heilige Gees, Schmelen se voorbeeld gebruik om jou tot volle toewyding aan ons Verlosser en volharding in jou roeping in 2019 aan te spoor!

*Dr. H Vedder, Die Voorgeskiedenis van Suidwes-Afrika, p223-226